به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "تاگس اشپیگل" آلمان در مطلبی نوشت: قرار است در روزهای آینده پنج سمت بلند پایه اروپایی در این اتحادیه تقسیم شود. در این عرصه مرکل علیه ماکرون و پارلمان علیه شورای اروپایی مبارزه می کند.
این روزنامه آلمانی در ادامه این مطلب نوشت: در اختلافات مربوط به تصاحب شخصیت های اتحادیه اروپا این مسئله مطرح است که چه کسی کلام قاطعانه تری در مسیر گشتن به دنبال از جمله ریاست آینده کمیسیون اروپایی دارد؟ سران کشورهای اروپایی و یا پارلمان این اتحادیه؟
اگر پارلمان بتواند کار خود را در این راستا پیش ببرد این امر این پیامدها را به دنبال خواهد داشت که برای انتخاب کنندگان تصمیم گیری درباره مقامات اروپایی شفاف تر خواهد شد و در این صورت احتمالا پارلمان نفوذ بیشتری بر کار کمیسیون خواهد داشت.
نویسنده در ادامه به فشار زمانی که برای انتصاب سمت های جدید اروپایی وجود دارد اشاره کرده و نوشت: در این راستا کمی باید عجله شود زیرا در روز سه شنبه باید یکی از این سمت های مهم اروپایی اشغال شود، چرا که در این روز نمایندگان پارلمان اروپایی برای اولین بار گرد هم می آیند و باید یک رئیس برای این نهاد مهم اروپایی انتخاب شود.
در ادامه این مطلب آمده است: تصمیمات درباره نحوه اشغال 5 سمت مهم اروپایی از جمله رئیس کمیسیون اروپا، رئیس پارلمان و رئیس شورای اروپایی و بانک مرکزی اروپا و همچنین مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا همه با هم ارتباط دارند و این مسئله مهم است که بین تقاضاهای احزاب، ملیت ها و جنسیت تعادلی در این راستا برقرار شود. این بسته شخصیت های انتخابی باید شایسته توافق باشد.
یک دیپلمات بلند پایه اروپایی در این باره می گوید که اگر اولین گره غلط زده شود کل ژاکت کج بالا می رود.
تاگس اشپیگل در ادامه به ویژه به مسئله مناقشات بر سر ریاست کمیسیون اروپایی آینده بین کشورهای این اتحادیه به ویژه آلمان و فرانسه پرداخته و نوشت: در این مسئله مبارزه قدرتی بین دو نهاد اروپایی مطرح است. از یک طرف شورای اروپایی قرار دارد که تشکلی شامل کشورهای عضو این اتحادیه است. قبلا سران کشورهای عضو اتحادیه اروپا پشت درهای بسته درباره ریاست آینده کمیسیون اروپایی تصمیم گیری می کردند. در طرف دیگر این معرکه پارلمان اروپایی قرار دارد. در انتخابات سال 2014 بر اساس یک مصوبه معاهده لیسبون ایده نامزد سر لیست احزاب برای انتخاب این سمت مهم اروپایی در دستور کار قرار گرفت. این مصوبه می گوید که تنها سیاستمداری که قبل از انتخابات اروپایی خود را برای نامزدی سر لیست احزاب اعلام کرده است می تواند به عنوان رئیس کمیسیون اروپایی انتخاب شود.
بر اساس معاهده لیسبون، شورای اروپایی باید با توجه به نتایج انتخابات و بعد از مشورت دقیق با نیروهای سیاسی مربوطه در پارلمان پیشنهاد خود در این باره را ارائه دهد. بعد از آن رئیس کمیسیون اروپایی باید با رای اکثریت پارلمان انتخاب شود.
"امانوئل ماکرون"، رئیس جمهور فرانسه و "پدرو سانچز"، نخست وزیر اسپانیا در شورای اروپایی یک ائتلاف متشکل از 11 کشور را تشکیل داده اند که هیچ کدام از سه نامزد سر لیست خانواده های احزاب اروپایی یعنی نه منفرد وبر که نامزد محافظه کاران است و نه فرانس تیمرمانس از حزب سوسیال دموکرات و نه مارگارت وستگر لیبرال را حمایت نمی کنند.
از محافل بروکسل به گوش می رسد که بعد از مخالفت ماکرون با ریاست کمیسیون اروپایی برای "منفرد وبر" آلمانی حداقل مناسبات ماکرون و مرکل به شدت آسیب دیده است. بر این اساس گویا صدر اعظم آلمان به رئیس جمهور فرانسه اعلام کرده است اگر وی با عهده داری نامزدهای آلمانی برای تصاحب سمت های مهم اروپایی مخالفت کند او نیز با هیچ یک از نامزدهای فرانسوی برای این منظور موافقت نخواهد کرد.
از دید فرانسه، مرکل پیشنهادات ماکرون برای تحولات و اصلاحات در اتحادیه اروپا را که برای اولین بار در پاییز سال 2017 ارائه داد نه کامل و یا حداقل به صورت ناکافی پذیرفته و حمایت کرده است. این مسئله ای است که حتی بخش های وسیعی از حزب سوسیال دموکرات آلمان هم آن را این گونه ارزیابی می کنند.
روزنامه "تاگس اشپیگل" در ادامه این مطلب نوشت: اما پیشرفت ها در اتحادیه اروپا تنها در صورتی امکان پذیر است که آلمان و فرانسه به صورت مشترک حکومت کنند. اما در بسیاری عرصه های سیاسی هر دو کشور نه با یکدیگر بلکه رویاروی هم کار می کنند. از جمله پاریس به شدت از رویکردهای صادرات تسلیحات آلمان عصبانی است چرا که این رویکردها همچنین تولیدات مشترک دو کشور را هم تحت تاثیر قرار می دهد. از طرفی در مسائل بودجه ای و مسائل مربوط به آب و هوا هم اختلافات زیادی بین دو کشور وجود دارد.
اما ماکرون در ایده های خود درباره نحوه عهده داری سمت های بالای اروپایی ادعاهای دیگری دارد. وی رسما مخالف ایده انتخابات نامزدهای سر لیست احزاب برای عهده داری سمت های اروپایی است چرا که این نامزدها از سراسر اروپا و کشورهای مختلف نیستند و مثلا وبر تنها از آلمان می تواند انتخاب شود. ماکرون برای این منظور یک لیست فراملیتی را ارائه داده و اعلام کرده که بدون این لیست فراملیتی مدل نامزدهای سر لیست احزاب برای عهده داری از جمله ریاست آینده کمیسیون اروپایی کارآیی ندارد. وی همچنین بر این مسئله تاکید کرده است که وی منفرد وبر آلمانی را شخصیت نامناسبی برای ریاست کمیسیون اروپایی می داند چرا که تجربه کافی برای این منظور ندارد.
تا به حال دموکرات مسیحی ها همواره قدرتمندترین نیرو در پارلمان اروپایی و همچنین شورای اروپایی بودند و در تصاحب ریاست کمیسیون اروپایی دست برتر را داشتند اما ماکرون حالا می خواهد این شرایط را تغییر دهد.
یکی از نامزدهای مد نظر ماکرون برای ریاست آینده کمیسیون اروپایی "میشل بارنیر"، مذاکره کننده ارشد اتحادیه اروپا در مذاکرات برگزیت است. احتمال اینکه آلمان با این نامزد مد نظر فرانسه موافقت کند بسیار ضعیف است چرا که وی هرگز نامزد سر لیست نبوده و به عنوان نماینده سیاست متمرکز اقتصادی فرانسه محسوب می شود. این مسئله ممکن است که نامزدهای جدیدی روی کار بیایند. کریستین لاگارد ، رئیس صندوق بین المللی پول که به عنوان وزیر دارایی و اقتصاد سابق در پاریس بوده است هم می تواند وارد این عرصه شود. یک توافق می تواند این طور به نظر برسد که مرکل با نامزدی "لاگارد" موافقت کرده و "ینز وایدمن" آلمانی، رئیس فعلی بانک مرکزی آلمان هم برای عهده داری ریاست بانک مرکزی اروپا مورد توافق قرار گیرد.
صدر اعظم آلمان بر انتصاب یک آلمانی برای دو سمت ارشد در اتحادیه اروپا شامل ریاست کمیسیون اروپا یا ریاست بانک مرکزی اروپا تاکید دارد و از قبل از انتخابات پارلمانی اروپایی برای این منظور تلاش هایی را داشته است.
یک کارشناس در انستیتو پترسون در این باره گفته است که در آلمان فضا به گونهای است که این بار باید نوبت آلمان باشد و اگر مرکل در رساندن وبر به این سمت و یا در انتصاب یک آلمانی به ریاست بانک مرکزی اروپا شکست بخورد او به عنوان یک بازنده بزرگ نگریسته خواهد شد و به لحاظ سیاسی تبدیل به یک چهره مرده میشود.
این بلندپروازیهای صدراعظم آلمان نوعی ریسک برای او با نزدیک شدن به پایان دوره صدراعظمی خود تلقی میشود اما در عین حال موجه هستند.
آلمان به عنوان بزرگترین کمککننده به بودجه اتحادیه اروپا بارها اجازه داده شرکایش رؤسای این نهادها را معرفی کنند. آخرین باری که یک آلمانی رئیس کمیسیون اروپا بود مربوط به دهه 1960 است و تاکنون هیچ آلمانی رئیس بانک مرکزی اروپا نیز نبوده است.
در مقابل اما فرانسه عمدتاً برای تصاحب این سمتها نبردی موفق داشته است. برخی از این فرانسویها عبارتند از ژان کلود تریشه، که هشت سال رئیس بانک مرکزی اروپا تا سال 2011 بود و همچنین فرانسوا زاویر اورتولی و ژاک دلورس، رؤسای اسبق کمیسیون اروپا.
بهر حال این نبرد قدرت همچنان ادامه دارد و گذر زمان مشخص خواهد کرد که بروکسل در سایه این بحران ها چه سرنوشتی را برای خود رقم خواهد زد
انتهای پیام/