پای جریان راکفلر به تبریز هم باز شد / هوشمندی مقامات استان آذربایجان شرقی در برابر" تراریخت"

به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، قر‌ه‌یاضی با عنوان پرطمطراق «رئیس مرجع ملی! ایمنی زیستی» در این همایش شرکت کرد.

در ادامه به معرفی و تاریخچه محصولات تراریخت در دنیا و واکنش کشورهای مختلف به این محصول را بررسی می‌کنیم و سپس به آنچه در این همایش گذشت و سوء استفاده از کم اطلاعی مدیران و مردم می پردازیم.

ممنوعیت کشت و مصرف غذایی انسانی تراریخت در اروپا

استفاده از محصولات تراریخت در دنیا حاوی نکات بسیار مهمی است: بیش از 99 درصد از محصولات تراریخت دنیا به چهار محصول سویا، ذرت، پنبه و کلزا منحصر است، از سوی دیگر، 87 درصد تولید این محصولات در 4 کشور آمریکا، کانادا، برزیل و آرژانتین انجام می‌شود که به صورت سنتی حیاط خلوت و زیر نفوذ عمیق بنیاد صهیونیستی «راکفلر» است. جالب اینکه هیچ کشوری در دنیا (به جز ایران) تلاش نکرده «قوت غالب» مردمش را (گندم و برنج) تراریخت کند.

از سوی دیگر، داده‌های متقن نشان می‌دهد که بخش اعظم تراریخت دنیا به مصرف «خوراک دام» و تولید «سوخت‌های زیستی» می‌رسد، پس از آن، بخش ناچیز باقیمانده در آمریکا یا کشورهای توسعه نیافته با قیمت‌های بسیار کمتر نسبت به محصولات عادی به مصرف مردم فقیر می‌رسد.

در اتحادیه اروپا کشت این محصولات تقریباً ممنوع است، گرچه حدود 70 گونه گیاه دستکاری شده ژنتیکی اجازه تولید گرفته‌اند اما کل سهم تولید اروپا از تولید تراریخت دنیا رقم بسیار ناچیز «یک در هزار» است در حالی که 95 درصد این یک در هزار هم در یک کشور اروپایی (اسپانیا) تولید می‌شود.

فناوری‌های تولید تراریخت منسوخ شده و فناوری جایگزین و ایمن تر در دنیا مورد استفاده است

داده‌های مفصل و متواتر در زمینه این فناوری حتی از آمریکا به عنوان مهد تولید محصولات تراریخت نشان می‌دهد که فناوری تراریخت کردن گیاهان به اهداف کلان خود به هیچ وجه نزدیک هم نشده است. «بازدهی» و «سطح بالاتر سلامت» به عنوان دو موضوع مهم تولید این محصولات هرگز محقق نشد. این چالش‌ها تا آنجا ادامه پیدا کرد که فناوری‌های جایگزین تراریخت، پا به عرصه گذاشتند.

با این اوصاف آیا مردم ایران اولین نمونه آزمایشگاهی انبوه انسانی برای مصرف محصولات تراریخت از جمله برنج تراریخت در دنیا خواهد بود؟

پس از بیست سال کشت گسترده تراریخت هایی قرار بود مشکل غذای جهان را حل کنند و با کاهش سموم شیمیایی سلامت را برای مردم به ارمغان بیاورند، اما نیویورک تایمز اخیراً آمارها و جداولی منتشر کرد که به روشنی نشان می‌دهد آمریکای شمالی به عنوان مهد تراریخت، در مقایسه با اروپای غربی عاری از تراریخت، هم میزان افزایش عملکرد تولید کمتری دارد و هم میزان مصرف سموم در آن افزایش پیدا کرده است.

در همین زمان که در کشور ما دعوای استفاده یا عدم استفاده از تراریخت بالا گرفته است، رونمایی از فناوری‌های جدید – برای مثال فناوری ویرایش ژن- در کشورهای پیشرفته، استفاده از تراریخت ها را با سرعت به حاشیه می‌برد.

مردم اروپا در رفراندوم با کشت و حتی واردات تراریخت مخالفت کرده‌اند

اخیراً در مجله معتبر علمی «Nature» مقاله‌ای منتشر شد (ترجمه آن در مجله چشمه مرداد 97 منتشر شد) که از منقضی شدن فناوری دستکاری ژنتیکی (تراریخت) و جایگزینی فناوری‌های دیگر خبر می‌دهد. اکنون بر اساس همین یافته‌ها، کشورهای اروپایی پس از منازعات و کش و قوس‌های فراوان به صورت رسمی و قانونی در خصوص محصولات تراریخت قانون گذاری کرده‌اند و حتی کار به رفراندوم هم کشید که با مخالفت مردمشان مواجه شد. در رژیم صهیونیستی و روسیه هم به صورت ویژه با کشت و حتی واردات آن مخالفت کرده‌اند.

 اما در ایران به دنبال عمومی‌سازی مصرف انواعی از تراریخت هستند که عاملیت آنها در شیوع سرطان‌ها مشخص نیست. در عین حال در آذربایجان شرقی، مدیران جهاد کشاورزی پا را فراتر گذاشته و محصولات تراریخت را به عنوان محصول سالم در استان ترویج می‌کنند! بیم آن می‌رود که این تضاد آشکار که به خورد مردم داده می‌شود، محصولات تراریخت را به عنوان محصولات سالم در اختیار کشاورزان منطقه قرار داده و زیست بوم منطقه را با چالش جدی مواجه کنند.

بنیاد راکفلر چیست و وابستگان و عوامل آن در ایران چه کسانی هستند؟

ابداع فناوری دستکاری ژنتیک با سرمایه‌گذاری گسترده صهیونیستها در دهه 70 میلادی به نتیجه رسید و هم‌اکنون هیچ‌کس در دنیا کتمان نمی‌کند که تجارت جهانی محصولات پرخطر دستکاری ژنتیک (تراریخته) در اختیار کمپانی‌های صهیونیستی «مونسانتو» و «راکفلر» است.

«بنیاد صهیونیستی راکفلر» یکی از منشأهای اصلی تولید تراریخته در دنیا است و این بنیاد بزرگترین و ذی نفوذترین کمپانی امریکایی به شمار می‌رود و عوامل اجرایی ساختار قدرت آمریکا و مراکز حساس این کشور را در اختیار گرفته است.

تقریباً همگی شخصیت‌های آمریکایی که از سال 1945 تاکنون به پستهای کلیدی دست پیدا کرده‌اند، به‌نوعی در این بنیاد یا سازمانهای تابعه آن فعالیت داشته یا از کمک‌های آن استفاده کرده‌اند؛ مشهور است که بنیاد راکفلر به‌نوعی رختکن مسئولین کاخ سفید برای ورود به عرصه قدرت به شمار می‌رود؛ بنیاد راکفلر دارای بخش‌های مطالعاتی پیشرفته‌ای در زمینه مطالعات استراتژیک، روانشناسی، جامعه‌شناسی و رسانه است. این بخش‌ها در زمینه شناخت چالش‌های آمریکا، و تدوین راهبردها و سیاستهای جهانی این کشور فعالیت می‌کنند.

کمپانی مونسانتو نیز در اصل نام یک خانواده یهودی ــ آمریکایی است که صاحبان این کمپانی یعنی خانواده مونسانتو، از بدنام‌ترین خانواده‌های یهودی صهیونیست در طول تاریخ به‌شمار می‌روند؛ این خانواده از قرن‌ها قبل به مشاغلی چون برده‌داری و تجارت انسان اشتغال داشته‌اند.

کمپانی مونسانتو، بی‌شک یکی از بزرگترین تولیدکنندگان رسمی مواد سمی و بمب‌های شیمیایی و اتمی طی قرن بیستم میلادی به‌شمار می‌رود؛ این کمپانی طی دهه 1920، صنعت شیمیایی خود را گسترش داد، همچنین مونسانتو طی جنگ دوم جهانی، در تحقیقاتی درباره اورانیوم در «پروژه منهتن» مشارکت داشت که در نهایت منجر به ساخت بمب اتمی شد.

مونسانتو تا اواخر دهه 80 میلادی در پروژه‌های مرتبط با بمب اتم به دولت آمریکا کمک می‌کرد، همچنین «عامل نارنجی»، «د.د.ت.» و «پی.سی.بی.» از جمله تولیدات مضر مونسانتو است؛ اعمال ضدانسانی این کمپانی بزرگ سبب شده که جنبش‌های اجتماعی متعددی در کشورهای جهان علیه این کمپانی شکل بگیرد.

جنایت‌های مونسانتو سبب شده که در بسیاری از کشورهای جهان، جنبش‌های مردمی سلامت و محیط زیست، «روز علیه مونسانتو» را برگزار کنند.

اما نکته قابل تأمل در کنار تلاش برخی مسئولان دولتی برای قانونی کردن کشت و تجاری‌سازی محصولات تراریخته در داخل کشورمان، تحرکات برخی برای تطهیر چهره جنایتکار بنیاد صهیونیستی راکفلر است.

بهزاد قره‌یاضی در اظهارنظری محصولات تراریخته را سالم دانسته و درخصوص سرطان‌زا بودن محصولات سالم و ارگانیک گفته بود: «نتایج مقالات متعددی نشان می‌دهد که احتمال سرطان‌زا بودن آفلاتوکسین موجود در محصولات ارگانیک بیشتر از سرطان‌زایی محصولات غیرارگانیک است.»

این اظهارنظر در حالی است که قره‌یاضی در دانشگاه لوس‌بانوس - متعلق به راکفلر - درخصوص دستکاری ژنتیک آموزش دیده و هم‌اکنون در مناصب گوناگونی در دولت و نیز در شرکت‌های متعدد تجاری، مشغول به فعالیت است؛‌ گرچه اخیراً فشار دستگاههای نظارتی دامنه‌ی فعالیت‌های دولتی این فرد را بسیار محدود کرده است.

ریاست امور تحقیقات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی (با حکم محمدباقر نوبخت)، عضویت در کمیته تراریخته وزارت جهادکشاورزی (با حکم محمود حجتی) و مسئولیت در ستاد توسعه زیست فناوری (ذیل معاونت علمی و فناوری) از مهمترین حوزه‌های فعالیت اوست.

وی اخیراً در فضای مجازی این ایده را به‌صورت گسترده دنبال می‌کند که محصولات تراریخته را سالم، و محصولات ارگانیک را سرطانزا معرفی کند!

بهزاد قره‌یاضی یکی از افرادی است که در مؤسسه «ایری» ــ متعلق به بنیاد راکفلر ــ تحصیل کرده است. وی نیز به گواهی رزومه شخصی‌اش، یکی از ــ حداقل ــ 154 نفری ایرانی است که در این مؤسسه آموزش دیده است. ضمن اینکه او در پایان نامه‌اش، نه‌تنها از «ایری»، بلکه مستقیماً از «بنیاد راکفلر» بابت تأمین مالی پایان‌نامه‌اش تشکر کرده است.

گفتنی است در جریان بررسی لایحه برنامه ششم توسعه در مجلس، و پس از تکرار این ادعاها در صحن توسط قره‌یاضی، محمد دهقان، نماینده حقوقدان مجلس از فعالیتهای تجاری و کمپانیهای وی پرده برداشت و با اشاره به این دانش‌آموخته راکفلر گفت: «من تعجب کردم نماینده دولت که در چندین شرکت خصوصی هم فعالیت می‌کند می‌گوید نه هیچی نیست؛ چرا هیچی نیست؟ بیا اسنادش را ببینیم.» تراریخته را 38 کشور ممنوع و 67 کشور برچسب‌گذاری کرده‌اند.

فرجام تلخ طرح راکفلر در پنبه تراریخت پاکستان

بر اساس تجربه تلخ تولید تجاری 10 ساله پنبه توسط دانش آموختگان پاکستانی بنیاد راکفلر، عملکرد تولید پنبه در پاکستان بسیار پایین است. این میزان در مقایسه با کشورهای چین، آمریکا و هند عملکرد نا مطلوبی دارد و بر اثر آفت زدگی فراوان، این عملکرد پایین رخ می‌دهد.

این اقدامات شکست خورده و مخرب، حاصل عملکرد برنامه ریزی شده دانش آموخته بنیاد راکفلر «یوسف ظفر» است که شرایط سیاسی و نفوذ وی در ساختارهای دولتی کشور پاکستان، با شرایط همزادهای ایرانی او شباهت‌های کم نظیری دارد.

یوسف ظفر نیز پس از دانش آموختگی و همکاری گسترده با راکفلر، سلسله مراتب را تا مسئولیت «سازمان انرژی اتمی پاکستان» طی کرد و هم کلاسان وی در راکفلر و وابستگان آنان در ایران، تا معاونت رئیس جمهوری و وزارت هم پیش رفتند.

نظرات صریح و جدی ظریف و ابتکار در مخالفت با تراریخته به زبان ساده

در کشاکش مناقشه درباره مصرف عمومی و تولید تجاری محصولات دگرژن، نامه‌ای مربوط به سال 1378 به تقریر محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه در سایت‌های خبری رونمایی شد. وی در آن سال در رأس هیئتی تخصصی در اجلاسیه بین المللی با موضوع محصولات تراژنه شرکت کرده بود. ظریف در بازگشت خطاب به سید محمدعلی ابطحی مسئول دفتر رئیس جمهور وقت، مطالبی نوشت که جای تأمل دارد.

وی در این نامه هشدار داد که ایران وارد کننده عمده محصولات تراژنه (تراریخته) است که می‌تواند طی زمان برای نسل آینده و نیز زیست بوم کشور پیامدهای سوء سلامتی و زیست محیطی داشته باشد.

وی تصریح کرد: «این نوع محصولات اولاً قادرند به مجرد ورود به سیستم محیط زیست بومی کشورها، تمامی اقلام مشابه غلبه یافته، به تدریج آنان را نابود سازند، اتفاقی که برای برخی از محصولات کشاورزی بومی در دنیا و حتی در کشور خودمان به صورت محدودتر رخ داده است. ثانیاً قادرند تاثیرات منفی ناشناخته و بلند مدتی را بر نسل و نژاد و توانایی‌ها و سلامت انسان بگذارد».

وی ادامه داد: «این در حالی است که اگر محصولات ترانس ژنیک به صورت معمول مورد بهره برداری قرار بگیرد، این امکان وجود خواهد داشت که حتی به صورت سلاح مورد بهره برداری قرار گرفته و با استفاده از ژن‌های خاص حالات جسمی و روانی انسان ا را تغییر داده و محیط زیست را به نابودی بکشاند».

وزیر امور خارجه کشورمان در ادامه نامه از واژگانی استفاده کرد که هر خواننده‌ای را نسبت به مصرف این محصولات حساس می کندوی هشدار داد: «فرضاً با نصب ژن عقیمی کردن بر روی گندم، تولیدکنندگان آن قادرند نسلی از یک کشور را عقیم ساخته یا با پیوند ژنتیک ژن‌های مولد اخلاق پست –نظیر درنده خویی کوسه‌ها یا صفات رذیله خوک‌ها بر محصولات کشاورزی- می‌توانند آن را به گروهی از انسان‌های کشور هدف خود منتقل سازند».

اما معصومه ابتکار هم یکی از سرسخت‌ترین مخالفان تراریخت در ایران بود که وقتی کرسی خود را در سازمان حفاظت محیط زیست به عیسی کلانتری داد، یک رها شدگی شدید در این حوزه رخ داد و فضای بزرگی برای تاجران تراریخت فراهم کرد؛ از همین رو شائبه‌های زیادی درباره ارتباط کلانتری با دانش آموختگان راکفلر و تراریخت در ایران مطرح شده است.

ابتکار طی تصدی طولانی مدتش بر سازمان حفاظت محیط زیست، از معدود افرادی بود که طی دو دهه با تمرکز بر اشکالات زیست محیطی محصولات تراریخته، با تجاری سازی این محصولات مخالفت جدی داشته است.

ترویج محصولات سرطان زا با اسم محصولات سالم در آذربایجان شرقی با تأیید مدیران ارشد استان!

رئیس سازمان جهادکشاورزی آذربایجان شرقی به عنوان میزبان همایش «محصولات غذایی تراریخته و سالم برای زندگی سالم» تاکید کرد: اصلاح نژاد در گیاهان زراعی یکی از روش‌هایی است که می‌تواند در افزایش تولید در واحد سطح مؤثر باشد. باید با شناسایی صفات خوب و مطلوب در گیاهان زراعی و به دست آوردن بذور جدید و اصلاح شده با استفاده از اصلاح نژاد و جنسی، تولید در واحد سطح را افزایش دهیم. این در حالی است که «ام اس سوامیناتان» - مدیر ارشد راکفلر در زمینه تراریخت - اخیراً به صراحت به شکست پروژه تراریخت در کلیه اهداف - خصوصاً افزایش عملکرد و نیز بحث ایمنی - تصریح کرده است.

فتحی با اشاره به اینکه در حال حاضر مهندسی ژنتیک در محصولات تراریخته صورت می‌گیرد، ادامه داد: در آینده با شرایط نامطلوب‌تری مواجه خواهیم بود، در این وضعیت باید ارقام مقاوم را شناسایی و صفات خوب و مطلوب این ارقام را به گیاهان زراعی انتقال دهیم تا بتوانیم در افزایش تولید محصولات کشاورزی از آنها بهره مند شویم.

وی در بخش پایانی سخنان خود تاکید کرد: اهمیت امنیت غذایی کمتر از امنیت دفاعی نیست و اگر از امنیت ملی صحبت می‌شود باید گفت که امنیت ملی برابر است با امنیت غذایی به اضافه امنیت دفاعی و این مهم ذات کار کشاورزی، وزارت جهادکشاورزی و مراکز تحقیقاتی وابسته به آن است.

بر اساس این گزارش تسنیم، رئیس سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان شرقی یا از مخاطرات محصولات تراریخت خبر ندارند، یا می‌خواهد خلاف واقعیت را بیان کنند، چراکه اکنون یکی از ابزارهای امنیتی کشورهای بیگانه برای ایجاد سلطه بر سایر کشورها، ترویج محصولات تراریخت و از بین بردن محصولات بومی است که بنیاد راکفلر و دانش آموخته و مأمور این بنیاد، بهزاد قره‌یاضی که نام زیبا اما خودساخته‌ی مرجع ملی! ایمنی زیستی ایران را به یدک می‌کشد، پیگیر همین محصولات ضد امنیتی در ایران است که چگونگی برگزاری این همایش و ترویج این محصولات سرطان زا با اسم جعلی محصولات سالم، جای بسی تأمل و بررسی دارد.

قره‌یاضی: محصولات تراریخته کشاورزی اکنون در 26 کشور دنیا کشت می‌شوند

بهزاد قره‌یاضی، رئیس مرجع ملی خودساخته ایمنی زیستی ایران که میهمان ویژه این همایش بود، گفت: محصولات تراریخته کشاورزی اکنون در 26 کشور دنیا کشت می‌شوند و در 200 کشور جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. وی به مورد مصرف عمومی این محصولات - به عنوان خوراک دام و سوختهای زیستی - اشاره‌ای نکرد.

 قره یاضی در دروغی آشکار برای مدیران نامطلع ما گزارش داده که: کشت محصولات تراریخته در کشورهای اروپایی و آمریکایی روند افزایشی دارد و کشورهایی مثل آمریکا، چین و ژاپن در کنار برخی کشورهای اروپایی بزرگترین تولید کنندگان محصولات تراریخته هستند!

این در حالی مطرح می شود که بسیاری از کشورها به صورت جدی ممنوعیت تولید و واردات تراریخت را دنبال می کنند!

قره یاضی گفته: اگر محصولی حساس به آفات است، در نوع تراریخته آن بدون نیاز به سموم دفع آفات، می‌توان آن را نسبت به آفت مقاوم کرد.

اما وی تجربه پاکستان در مورد کشت محصولات تراریخت را نگفته که محصولات تراریخت ضمن کاهش بهره وری، آفات جدید و ناشناخته‌ای را گسترش داده است! این تاجر محصولات تراریخت، که خود سهم بسزایی در واردات و ترویج کشت محصولات تراریخت داشته و سود کلانی از این شرکت‌ها به دست می‌آورد که در مجلس هم بر سر همین موضوع، بحث گسترده‌ای صورت گرفت و ناکام ماند، با اشاره به اینکه برای نخستین بار در کشور مجوز تولید پنبه تراریخته صادر شده است، گفته است: اولویت ما فعلاً تولید پنبه است و به زودی اولین محصولات تراریخته پنبه در سبد مردم قرار می‌گیرد و در عرض سه سال می‌توانیم به صادر کننده این محصول در دنیا تبدیل شویم.

اما نگفته که بسیاری از کشورها از واردات محصولات تراریخت به ویژه پنبه که در محصولات بهداشتی و کودک مصرف بالایی دارد، منع کرده‌اند!

رفتار هوشمندانه استاندار آذربایجان شرقی در برابر تلاش تروج محصولات تراریخته

اما استاندار آذربایجان شرقی بسیار هوشمندانه‌ عمل کرد. دکتر محمدرضا پورمحمدی در همایش «محصولات غذایی تراریخته و سالم برای زندگی سالم» در تبریز، با اشاره به اینکه علم و فناوری برای همه مسائل و مشکلات راه حل پیدا می‌کند، گفت: مهندسی ژنتیک قابلیت آن را دارد تا از ظرفیت آن در رفع نیازهای غذایی جامعه استفاده شود، اما برای استفاده از محصولات تراریخته هم باید بررسی‌های لازم صورت گیرد.

استاندار آذربایجان شرقی اضافه کرد: «تبدیل فناوری به محصول و رفع مشکلات جامعه با ابزار علم از روش‌های مؤثر و ضروری است که برای دست‌یابی به آن، دانشگاه‌ها در خط مقدم هستند و برای استفاده از محصولات تراریخته هم باید بررسی‌های لازم در این دانشگاه‌ها صورت گیرد.»

به نظر می‌رسد پس از ناکامی حلقه «راکفلری‌ها» در سطح اول کشور و استفاده از طرفیت قانون برنامه ششم توسعه، این تیم تمام توان خود را به استان‌ها منتقل کرده و گاها از نا آگاهی مدیران استان‌ها سوء استفاده کرده و عنوان خود ساخته «مرجع ملی ایمنی زیستی» را برای همین ساخته‌اند تا نام دهن پرکنی باشد در حالی که سازمان پدافند غیر عامل کشور که مرجع رسمی بررسی‌های ایمنی زیستی است، محصولات تراریخت را تأیید نکرده است.

برگزاری چنین همایشی با نام جعلی و وارونه «محصولات تراریخته و سالم» نگرانی‌ها از نفوذ و رسوخ جریان خاصی که تاجر این محصولات سرطان زا است و مأموریت ترویج این محصولات را در ایران دارد، افزایش داده است که تامل بیشتر نهادهای متولی در این حوزه را می‌طلبد.

گزارش از جواد رسولی

انتهای پیام/ش