به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز یازدهم تیرماه پرستیوی پا به عرصه 12 سالگی میگذارد. شبکه تلویزیونی وابسته به صداوسیما و اولین شبکه خبری تلویزیونی انگلیسیزبان ایرانی حالا در آستانه 13 سالگی به رشد و بلوغ رسانهای درخور توجه رسیده است. پرستیوی پس از مدتها پخش آزمایشی، از ساعت 19:30 دقیقه روز یازدهم تیرماه سال 1386 (3 ژوئیه 2007) به وقت تهران بهطور رسمی پخش برنامههای خود را شروع کرد. پرستیوی اولین شبکه ایرانی انگلیسی زبان بود که به مانند «سی ان ان» و «بیبیسی» پا را از سرزمینهای مادری فراتر نهاده و وارد جهان بیرونی شد.
در شناسنامه پرستیوی چنین آمده: پایگاه اصلی این شبکه در تهران است. این شبکه خبرنگاران مقیم بسیاری در نقاط استراتژیک و مهم جهان مستقر کردهاست. پرستیوی دارای بیش از 800 کارمند در داخل ایران و بیش از 50 خبرنگار محلی در شهرهای مهم جهان از جمله بیت المقدس، نیویورک و واشنگتن است. «جذب خبرنگاران مختلف در بسیاری از نقاط استراتژیک و مهم جهان» کلیدواژهای است که به خوبی حکایت از نوع دیدگاه پرستیوی در عرصه خبری جهان دارد.
روزگاری نه چندان دور اساتید علوم ارتباطات سَرِ کلاسهای درسشان به شاگردان میگفتند: تلویزیون سیانان بازوی رسانهای ایالات متحده آمریکا در شورای امنیت است. بهترین مثال در این خصوص سناریوپردازی سیانان در جریان حمله آمریکا و انگلستان به عراق پس از حملات یازدهم سپتامبر بود که اخبار شبانهروزی به نقل از منابع آگاهی که هیچوقت از آنها نام نبرد در راستای تلاش رژیم بعث صدام حسین برای دست یافتن به بزرگترین زرادخانه شیمیایی در جهان منتشر میکرد.
این سناریوسازی درست هم زمان شده بود با حضور کالین پاول وزیر وقت خارجه آمریکا در شورای امنیت و نشان دادن آن ظرف شیشهای حاوی مواد شیمیایی که مدعی بود منابع جاسوسی آمریکا از زرادخانههای شیمیایی صدام به دست آوردهاند. همان شوی تلویزیونی در مشروعیت بخشی به افکار عمومی غربیها در حمله همه جانبه جرج دبلیو بوش و تونی بلر به عراق کافی بود.
اواخر سال 86 که تحریمهای شورای امنیت کم کم داشت به اوج خود میرسید و حتی زمزمههای تصمیم شورای امنیت برای حمله به ایران تحت فصل هفتم به شدت افزایش یافته بود در ایران شبکه تلویزیونی پرستیوی به زبان انگلیسی افتتاح شد. اقدامی سنجیده برای رویارویی رسانهای با اَبَر شبکههای تلویزیونی آمریکا و انگلستان به جهت خنثیسازی همان سناریوی قدیمی که در مورد عراق پیاده ساختند ولی این بار با پوشانیدن لباس دستیابی ایران به سلاحهای اتمی، آن را بزک کرده بودند. پرستیوی مصاحبههای متعددی را با کارشناسان منصف و بیطرف غربی در راستای خنثیسازی تبلیغات رسانهای غرب گرفت و با کیفیت HDTV بر روی ماهواره هاتبرد به سراسر جهان مخابره کرد.
به جرأت میتوان ادعا کرد که اگر آن هوشیاری در راستای مقابله رسانهای توسط پرستیوی در نزد مقامات آن روزگار سیاسی و حتی رسانهای در سازمان صداوسیما وجود نداشت شاید حتی کار به امضای موافقت نامه برجام هم نمیکشید و آمریکا و انگلستان حتی فرانسه و آلمان میتوانستند به واسطه قدرت خیره کننده رسانه افکار عمومیشان را متقاعد به شروع جنگ دیگری در منطقه خلیج فارس البته این دفعه با ایران، کنند.
البته این که کشور ما به لحاظ بازدارندگی توان نظامی همان روز هم از اقتدار لازم برخوردار بود بر کسی پوشیده نیست ولی تا قبل از افتتاح پرستیوی دست برتر رسانهای کاملاً در اختیار دولت آمریکا بود چراکه روپرت مرداک صهیونیست به تنهایی سهام بیش از 60 درصد رسانههای تصویری و مکتوب جهان غرب را در دست داشت.
با گذشت زمان پرستیوی هم متوجه شد که باید در نوع مدیریت و آرمان کلان رسانهای خود دست به تغییرات مهم زند چرا که علاوه بر گسترش شبکههای تلویزیونی رسمی انگلیسیزبان سازمان اناسای آمریکا در فضای مجازی نیز یک جنگ تمام عیار رسانهای غیررسمی با ایران را آغاز کرده بود به جهت تأثیر گذاشتن بر میلیونها نفر از مردم جهان که با گوشیهای تلفن همراه شان از وبگاههای خبری دولت آمریکا بازدید کرده و تبدیل به شهروند خبرنگار در راستای بازنشر اهداف رسانهای ایالات متحده در تقابل با ایران، میشدند. خوشبختانه مدیران امروز پرستیوی به اعماق پنهان چنین حقیقت شگرف پی بردهاند.
آری! پرستیوی اولین شبکه تلویزیونی- خبری ایرانی امروز از مرز سیزدهمین سال فعالیت خود عبور میکند تا همچنان سرباز قامت رعنای ایران در عرصه رسانهای سیاست خارجی باشد. پس باید هم برایش نوشت که 12 سالگیات مبارک.
انتهای پیام/