به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، آزار و اذیت جنسی یکی از نگرانیهای زنان فرانسوی در این کشور است؛ بسیاری از زنان در فرانسه هنگامی که بیرون از منزل هستند، مورد آزار و اذیت مردان قرارمیگیرند؛ بسیاری از این تجاوزات در سکوت باقی میماند و توسط قربانیان فاش نمیشوند.
در سال 2018 جنبشی به نام «ME TOO» توسط زنان فرانسوی به راه افتاد که بهدنبال تصویب قانونی در مورد آزار و اذیت زنان بودند؛ زنان فرانسوی با آشکار کردن آزار و اذیتها سعی داشتند از این عمل جلوگیری کنند؛ آنان خواهان برخورد با متجاوزین بودند.
"رصدخانه ملی جرائم و عدالت کیفری فرانسه" ONDRP، در اولین گزارش خود درمورد این موضوع آماری را منتشر میکند؛ براساس این آمار 267هزار نفر که 90درصد آنان زن بودند، در بین سالهای 2016تا 2018 مورد آزار و اذیت قرار گرفتند؛ این آژانس اشاره دارد که بیشتر موارد آزار و اذیت جنسی در وسایل حمل و نقل عمومی اتفاق میافتد؛ تنها 220هزار نفر از قربانیان در وسایل حمل و نقل عمومی مورد آزار متجاوزین قرار گرفتهاند! قطار و اتوبوس در حال حرکت، مانع از فرار قربانیان میشود و متجاوزان به راحتی نیت سوء خود را پیگیری میکنند.
در نظرسنجی بنیاد تامسون رویترز که در ماه اکتبر 2018 منتشر شد، پاریس به سومین شهر دوستدار زن و چهارمین شهر کمخطر از لحاظ خشونت جنسی قرار گرفت، اما بسیاری در شبکههای اجتماعی خلاف این مطلب را ذکر میکنند؛ "اکرام موستوایی" یکی از قربانیان در صفحه اجتماعی خود مینویسد: «وقتی با صدها هزار نفر انسان و مأموران امنیتی یا پلیس در یک مکان دربسته قرار دارید، جای تعجب نیست که عاملان عمل ناجوانمردانه با مصونیت کامل به آزار و اذیت دست بزنند».
مطالعات آژانس ملی جرم نشانمیدهد که آزارهای جنسی در فرانسه، هفت برابر نسبت به کشورهای دیگر جهان گزارش میشود؛ با این حال این آژانس برآوردهای خود را محافظهکارانه دانسته و بیان میکند که بسیاری از این آزار و اذیتها فاش نمیشوند.
بسیاری از قربانیان این خشونتها در اعتراض به عدم توجه دولت و مسئولین نسبت به حقوق زنان در فرانسه، دست به اعتراض زدهاند؛ خانم شیاپا در صفحهی شخصی خود بیان میکند: «ما در جامعهای زندگی میکنیم که به اندازه کافی خشونت جنسی را مجازات نمیکنند؛ بیشتر متجاوزان به راحتی به آزار و اذیت میپردازند و حقوق ما زنان نادیده انگاشته میشود».
انتهای پیام/