به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ خبرنگاری در حوزه آموزشوپرورش روایتی از تلخیها و شیرینیهاست، گاهی تلخیهایش روح و روان انسان را آزرده میکند اما باید بغضت را فرو خورده و کلمات را بر روی کاغذ بیاوری، کلماتی که باید روایتی شود از دردها و اشکهای پدری که به دلیل محرومیتها و غفلتها، تنها فرزند دخترش را در آتشسوزی بخاری نفتی مدرسه زاهدان از دست میدهد، باید راوی تمام دردها و غمهایی باشی که در لحن کلامش وجود دارد، صدای او در جامعه باشی و نسبت به عمق محرومیتها و بیتفاوتی مسئولان با صدای قلم اعتراض کنی.
در دل پایتخت نشستهای و میشنوی مدرسهای آوار شده، مدرسهای نیمکت و معلم ندارد یا دانشآموزانی در کانکس و کپر درس میخوانند باید سریع از همین راه دور، راوی و مطالبهگر مشکلاتشان باشی تا شاید تلنگری برای مسئولان باشد.
در میان خبرها و گزارشهایی که برای بهبود نظام تعلیم و تربیت با نگاه انتقادی و دلسوزانه مینویسی شاهد تکذیبیهها و جوابیههای مختلف هستی، جوابیههایی که گاهی از اساس محرومیت دانشآموزان را منکر میشود! اما ناگزیر هستی به انتشار توجیهات مسئولان ...
گاهی هم روایتها شیرین میشود، تو مینویسی از نسل چهارمی که پرچم ایران را در المپیادهای جهانی به اهتزار درمیآورند و باید صدای افتخارآفرینی آنها در عرصههای جهانی شوی.
با تمام مشکلاتی که صنف خبرنگاری دارد، تو صدای مشکلات و دغدغههای معلمان میشوی، آنهایی که روزی در کلاس درسشان " ایثار، گذشت و پرسشگری" را آموختی و حالا سالها بعد میخواهی روایتگر مشکلاتشان شوی و مطالبهگر دغدغههایشان از مسئولان اما اینجا، کار کمی مشکل میشود هنگامی که میخواهی مشکلات و گلایههای فرهنگیان را به گوش مسئولان برسانی با فراز و نشیبهای زیادی مواجه خواهی شد، خوششانس باشی، مسئولی پاسخت را دقیق بدهد اما باز هم به آنچه که مطالبهگرش بودی نمیرسی! یا حتی برای روایت مشکلات فرهنگیان و دانشآموزان باید برچسب زدنهای مختلف را هم تحمل کنی!
خبرنگاری در این حوزه یعنی شنیدن وعدههای مختلف از زبان مسئولان، مشاهده برخی بازیهای سیاسی برای تصاحب صندلی وزارت، گُمشدن اولویتها و مسائل اصلی دستگاه تعلیم و تربیت در حجم روزمرگیها و دغدغههای متفاوت مسئولان با جنس مشکلات معلمان و دانشآموزان... انعکاس صحبتهای مسئولان در حالیکه میدانی که برخی از آنها عملیاتی نخواهد شد و در این میان به دنبال حقوق افکار عمومی جامعه باید مطالبهگر صحبتهایی باشی که روزی مسئولان وعده آن را بارها و بارها تکرار کردند.
خبرنگاری اساساً صنفی است که میان خصم متولد میشود، بیمهری به خبرنگار زیاد است، او پیگیرمشکلات و حقوق مردم است اما این تلاشها بیشتر مواقع خوشایند مسئولان نیست و در این میان خبرنگاران حوزه آموزشوپرورش راوی مسائل و مشکلات جمعیت وسیعی از جامعه هستند.
انتظار خبرنگاران حوزه آموزشوپرورش، تبریکهای کلامی به بهانه روز خبرنگار نیست! آنها منتظر اقدام عملی مسئولان آموزشوپرورش برای درک اهمیت و جایگاه رسانه به عنوان چشم بینای جامعه و الزام خود به پاسخگویی در برابر سؤالات و پیگیریهایشان هستند، چرا که این سؤالات همان مسائل و مشکلات مخاطبانی است که دسترسی آنها به مسئولان فقط از طریق رسانهها است.
انتهای پیام/