به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از گلوبال تایمز، فان لیجون مدیر موسسه تحقیقاتی روسیه و مغولستان وابسته به آکادمی علوم اجتماعی مغولستان در مقاله ای به تحولات اخیر در روابط میان مغولستان و ایالات متحده پرداخته است. در ادامه ترجمه این مقاله را می توانید بخوانید.
خالتما باتولگا رئیس جمهور مغولستان در تاریخ 31 ژوئیه در کاخ سفید با دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده امریکا دیدار کرد. پس از دیدار روسای جمهور دو کشور، کاخ سفید در بیانیه ای اعلام کرد که ایالات متحده و مغولستان توافق کردند که روابط آن ها به سطح مشارکت راهبردی ارتقا یابد. پنج شنبه گذشته نیز مارک اسپر وزیر دفاع امریکا به مغولستان سفر کرد و با مقامات عالی این کشور دیدار کرد. چرا اخیرا اولان باتور و واشنگتن به هم نزدیک شده اند؟
با افزایش تنش ها میان امریکا با چین و روسیه، تعامل های مکرر ایالات متحده با مغولستان می تواند تلاشی برای ایجاد فشار بیشتر بر روی پکن و مسکو تلقی شود.
مغولستان پس از انتقال دموکراتیک خود، ابراز تمایل دارد که به یک کشور لیبرال و دموکراتیک به مانند امریکا به عنوان مدل الگو تبدیل شود. این امر مطابق با استراتژی ایالات متحده است و فرصتی را برای واشنگتن فراهم می کند تا ایدئولوژی و ارزش های خود را به اولان باتور صادر کند و از این طریق پکن و مسکو را تحت فشار قرار دهد.
با ادامه جنگ تجاری چین و آمریکا، گزارش ها حاکی از آن است که چین می تواند صادرات مواد معدنی و زمین شناختی نادر خود را به عنوان یک اقدام متقابل به آمریکا کاهش دهد. براساس بررسی های زمین شناسی ایالات متحده در سال 2009، مغولستان با 31 میلیون تن از منابع زمینی کمیاب حدود 16.77 درصد از کل منابع جهان را دارد و پس از چین در مقام دوم دنیا قرار دارد.
تقویت روابط با مغولستان می تواند راهی باشد تا ایالات متحده بتواند به چین نشان دهد که یک کشور جایگزین پیدا کرده است که می تواند نیازهای زمینی نادر خود را از طریق آن برآورده سازد. این امر باعث می شود وابستگی آمریکا به چین از این نظر کاهش یابد.
با تقویت روابط با مغولستان، ایالات متحده همچنین در تلاش است تا وضعیت مغولستان را در شمال شرقی آسیا به روز کند و کانال دیگری برای واشنگتن برای مقابله با بحران هسته ای شبه جزیره کره ایجاد شود. مغولستان با تمام کشورهای منطقه از جمله کره شمالی، با وجود تعداد کمی از مسائل تاریخی و سرزمینی، روابط محکمی برقرار کرده است. اولان باتور برای کسب احترام بیشتر در منطقه حداقل از ناحیه توکیو و سئول، می خواهد روابط محکمی با واشنگتن برقرار کند.
مغولستان با نزدیک شدن به ایالات متحده می تواند وابستگی امنیتی خود به چین و روسیه را کاهش دهد.
مغولستان در سال 1990 با هدف ایجاد روابط با کشورهایی غیر از روسیه و چین، سیاست "همسایهی سوم" را پیشنهاد کرد و سیاست خارجی و قوانین خود را بر اساس این سیاست تنظیم کرد. مغولستان با سیاست خارجی "همسایه سوم" به دنبال کاهش وابستگی سیاسی، اقتصادی و امنیتی به دو همسایه غول پیکر خود بوده است.
ایالات متحده به عنوان یک ابر قدرت با ارزش ترین "همسایه سوم" مغولستان بوده است. در شمال شرقی آسیا، ژاپن و کره جنوبی "همسایگان سوم" مغولستان از نظر اقتصادی هستند.
از زمان تحولات دموکراتیک در مغولستان، چین بزرگترین شریک این کشور در زمینه تجارت و سرمایه گذاری بوده است. مغولستان با همکاری با ژاپن و کره جنوبی در زمینه سرمایه گذاری، فناوری و تجارت می خواهد اقتصاد خود را به چین و روسیه متکی نکند.
از آغاز سال 2000، ایالات متحده از طریق همکاری ها و تبادلات مردم به مردم، اهمیت زیادی به مغولستان داد. واشنگتن همچنین با ایدئولوژی خود مقامات این کشور را مطابق با ارزش های آمریکایی جذب می کند و نفوذ خود در اولان باتور را ادامه می دهد.
با این حال، در کوتاه مدت تغییر روابط متقابل با چین برای مغولستان دشوار خواهد بود. تا زمانی که دو کشور به منافع اصلی یکدیگر احترام بگذارند، همکاری های دوجانبه آنها در سیاست، اقتصاد، فرهنگ و ارتش در چارچوب کریدور اقتصادی چین-روسیه-مغولستان و ابتکار چینی "کمربند و جاده" پیش خواهد رفت. به طور پیوسته منطقه مرزی بین دو کشور با ثبات مانده و فعالیت های توسعه ای همچنان ادامه خواهد یافت.
جنگ تجاری ایالات متحده علیه چین بر توسعه اقتصادی جهانی تأثیر گذاشته است.
یکجانبه گرایی واشنگتن تأیید گسترده ای از طرف جامعه جهانی دریافت نکرده است ، در حالی که ابتکار کمربند و جاده و پیشنهاد چین برای آینده مشترک بشر، پذیرش جهانی را به دست آورده است.
الگوی توسعه ایالات متحده با چالش های متعددی روبرو شده است و اکنون مغولستان باید موضع منطقی بین این دو غول برقرار کند.
انتهای پیام /