به گزارش خبرگزاری تسنیم, فوتبالدوستان ایرانی بعد از روزهای طلایی آغاز دهه هفتاد شمسی و قهرمانیهای استقلال ، پاس و پرسپولیس در مسابقات جام باشگاهها یا جام در جام آسیا دیگر از کسب عنوان قهرمانی خصوصاً در لیگ قهرمانان آسیا ناامید شدهاند. از آغاز این رقابتها تاکنون تنها 3 تیم ایرانی ذوب آهن، سپاهان و پرسپولیس به فینال راه یافتند و البته موفق به کسب عنوان قهرمانی نشدند اما دوره اخیر این رقابتها یکی از تلخترین و البته ضعیفترین نمایشهای تاریخ باشگاههای ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا به شمار میرفت.
در حالی که در ادوار اخیر تیمهای بیشتری از فوتبال ایران موفق به صعود از مرحله گروهی میشدند و در دوره قبلی پرسپولیس تا فینال رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا هم پیش رفت اما در این دوره تنها ذوب آهن بود که توانست از مرحله گروهی با تمامی سختیها و محدودیتها عبور کند. نماینده فوتبال ایران در یک هشتم نهایی هم هر دو بازی رفت و برگشت مقابل الاتحاد عربستان را واگذار کرد.
این ناکامی بزرگ برای فوتبال ایران البته پیامدهایی به همراه خواهد داشت که نخستین آن کاهش امتیازات در رده بندی AFC و احتمال تاثیرگذاری آن بر سهمیه فصلهای آینده رقابتهاست. با این وجود لازم است عوامل بروز این ناکامی برای فوتبال باشگاهی ایران را مورد تحلیل و بررسی قرار داد.
یکی از مهمترین و اصلیترین عوامل طبیعتاً تغییر شرایط ارزی و بحران مالی باشگاههای ایرانی است که موجب میشود نسبت به سالهای گذشته شرایط سختتری را تجربه کنند. در ادوار گذشته خصوصاً دورههایی که تیمهای ایرانی به مراحل پایانی رقابتها راه یافتند از بازیکنان با کیفیتی خارجی در ترکیب خود استفاده میکردند در حالی که با گذشت هر فصل، بالا رفتن قیمت ارز و سختتر شدن تامین منابع جذب بازیکنان با کیفیت هم برای باشگاههای ایرانی سختتر میشود.
مسئله بعدی بی ثباتی مدیریت در باشگاههای ایرانی است که به طور خاص در عملکرد دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به شکل روشن در سالهای گذشته اثرگذار بوده و هرگاه ثبات لازم در این باشگاهها ایجاد شده نتایج بهتری کسب کردهاند اما پرسپولیس که فصل پیش نایب قهرمان آسیا شد در این فصل با تغییرات مدیریتی حواشی متنوع و متعددی داشته که در نتیجهگیری این تیم در رقابتهای آسیایی هم اثرگذار بوده است.
گذشته از دو مورد فوق یکی از نکات نگران کننده در خصوص لیگ قهرمانان آسیا سرمایه گذاری کلان باشگاههای عربی خصوصاً تیمهای قطری و عربستانی است که منازعات سیاسی موجب شده در تقابل با یکدیگر بزرگترین ستارههای فوتبال جهان را به خدمت بگیرند. به طور مثال باشگاههای عربی در سالهای گذشته بازیکنان بازنشسته اما نامدار فوتبال اروپا را جذب میکردند اما حالا جووینکو، ستاره یوونتوس برای الهلال بازی میکند و بن عطیه پیراهن الدحیل قطر را پوشیده یا گومیس ستاره خط حمله گالاتاسرای در اوج آمادگی به لیگ عربستان میآید.
شرایط رقابت با باشگاههای متمول عربی سختتر و سختتر میشود در حالی که امتیاز میزبانی در تقابل با تیمهای عربستانی هم از باشگاههای ایرانی گرفته شده و در زمین بیطرف کشورهای عربی به نوعی در هر دو بازی رفت و برگشت میهمان حریفان خود هستند. فراموش نکنیم که هواداران پرسپولیس در بازیهای خانگی فصل گذشته این تیم خصوصاً برابر حریفان قطری و امارات چه تاثیری در صعود سرخپوشان به فینال آسیا داشتند.
در این شرایط سخت به نظر میرسد حداقل انتظار، تثبیت مدیران متخصص، کاردان و صاحب تجربه در باشگاههای ایرانی است تا با وجود تمامی نواقص و مشکلات کوچک و بزرگ از داشتههای خودمان که همان سرمایه ارزشمند نیروی انسانی مستعد در فوتبال ایران است به بهترین شکل استفاده کنیم و با انتخابهای مناسب در کادر بازیکنان و مربیان با آرامش و شرایط حرفهای برای تقابل با حریفان قدرتمند خودمان آماده شویم تا شاید حداقل شرایط و نتایج امیدوارکنندهتری برای باشگاههای ایرانی در مسابقات آسیایی رقم بخورد.
انتهای پیام/