به گزارش خبرگزاری تسنیم, باشگاه دولتی یا حکومتی لقبی است که در سالهای اخیر از جانب هواداران تیمهای پرطرفدار لیگ نسبت به رقبا مورد استفاده قرار میگیرد هرچند این عنوان تخریبی بیش از هر تیمی در خصوص دو باشگاه پرسپولیس و استقلال کاربرد دارد و البته در چند سال گذشته با توجه به قهرمانیهای متعدد سرخ پوشان به سلاحی از جانب هواداران استقلال علیه رقیب مبدل شده است.
با این وجود امروز که استعفای ایرج عرب به طور رسمی از سوی وزیر ورزش اعلام شد بیش از هر چیز میتوان به این نکته پی برد که دولتی بودن بیش از اینکه عامل قهرمانی و موفقیت باشد باعث بیثباتی میشود. این ششمین مدیرعامل برکنار شده یا استعفا داده پرسپولیس در تنها 5 سال گذشته است و باشگاهی که با عنوان دولتی یا حکومتی از جانب رقیبان مورد خطاب قرار میگیرد در این سالها هرگز رنگ آرامش و ثبات را به خود ندیده است.
از بهار سال 1393 و حضور علیرضا رحیمی بر روی صندلی به ظاهر جذاب مدیریت پرسپولیس تا ورود حمیدرضا سیاسی، بهروز منتقمی، علی اکبر طاهری، حمیدرضا گرشاسبی و حالا ایرج عرب تنها عنصری که در انتخاب مدیران پرسپولیس دخالت مستقیم داشت ارتباط با وزارت ورزش و جوانان بود. در بعضی از مقاطع نزدیکان و دوستان وزیر یا معاون وزیر وقت به این کرسی تکیه زدند و در زمان فقدان گزینه مناسب کارمندان بخشهای دیگر وزارت ورزش بدون تجربه مدیریت و باشگاهداری یکباره با وجود اعتراضهای گسترده به عنوان مدیران این باشگاه انتخاب و معرفی شدند. حتی خبرها و گمانهزنیهایی که در ماه های اخیر پیرامون انتخاب مدیرعامل بعدی مطرح بود باز هم از احتمال انتخاب افراد نزدیک به وزارت ورزش و جوانان و برقراری برخی لابیها و ارتباطات خاص در این مسیر حکایت داشت.
بدون تردید دلیل اصلی موفقیت سالهای گذشته پرسپولیس ثبات روی نیمکت مربیگری و در پی آن ترکیب بازیکنان این تیم بوده که با کمترین تغییر نسبت به رقبا فصل را آغاز میکند و با هماهنگی کامل طبیعتاً نتایج بهتری به دست میآورد اما در بخش ساختار مدیریتی همچنین سیاستهای نادرست دولتی است که ثبات و آرامش را از هر دو باشگاه سرخ و آبی پایتخت میگیرد.
به زودی هفتمین مدیرعامل باشگاه پرسپولیس در حدود 5 سال معرفی خواهد شد در حالی که میانگین کمتر از یک سال مدیریت در چنین باشگاهی نا امیدکننده و حتی مایه تاسف است. شاید امروز بیش از ایرج عرب یا مدیران سابق پرسپولیس اشخاصی باید پاسخگوی شرایط بیثبات این باشگاه باشند که به انتخابهای دیروز خود وفادار نمیمانند و در فاصله کمتر از یک سال یا حتی با گذشت چند ماه از انتصاب پیشین پشیمان میشوند و این دقیقاً حاصل ساختار دولتی و غیر خصوصی مدیریتی است که در چنین مقاطعی موجب سیاسی کاری و تاثیرگذاری عناصر و حتی انگیزههای غیر ورزشی در حوزه مدیریت ورزش میشود.
انتهای پیام/