به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، باز هم ماجرای انتخاب وزیر برای آموزشوپرورش به تکرار افتاد با رفتن غیرمنتظره بطحایی و آمدن حسینی بهعنوان سرپرست و انتخاب نشدن او برای وزارت، اینبار قرعه به نام "محسن حاجیمیرزایی" افتاده است تا برای حضور در این وزارتخانه پرچالش محک زده شود.
از ابتدای دولت حسن روحانی، این چهارمین وزیری است که به ساختمان شهید رجایی وزارت آموزشوپرورش گام میگذارد؛ یعنی عمر هر یک از وزرا کمتر از دو سال! صرفنظر از چرایی این همه تغییر وزیر در بزرگترین وزارتخانه کشور، باید گفت این تغییرات پیاپی تبعات منفی بسیاری را بر مدیریت پرچالشترین و عیالوارترین وزارتخانه کشور خواهد گذاشت؛ بهعنوان مثال با رفتن سرپرست فعلی آموزشوپرورش تکلیف برنامهها یا وعدههای مختلفی که او عملیاتیشدن آنها را از مهر ماه مطرح کرده بود، چه میشود؟ یا با رفتن بطحایی تکلیف برنامههایی که او از اجرایش سخن میگفت از مبارزه با مافیای کنکور تا طرحهایی برای نشاط در مدارس بهویژه در دوره ابتدایی چه شد؟
در ادامه این بیثباتیهای مدیریتی و رفتوآمد پیدرپی وزرای مختلف به آموزشوپرورش، برخی معلمان با کنایه میگویند "این وزارتخانه وزیر هم نداشته باشد اموراتش میچرخد و نیازی به حضور وزیر نیست!"، البته در بحث صندلیهای لرزان وزارت آموزشوپرورش باید بگوییم اگرچه این مشکل در این دولت ملموستر است اما از ابتدای انقلاب اسلامی تا به امروز فقط پنج وزیر توانستهاند دوره چهارساله خود را بدون استیضاح و برکناری تمام کنند!
اینبار نیز در ادامه بیثباتیهای مدیریتی در وزارت آموزشوپرورش، سید جواد حسینی پس از حدود سه ماه سرپرستی از قطار دولتیها پیاده میشود تا این محسن حاجیمیرزایی باشد که با انتخاب رئیسجمهور برای تصدی وزارت آموزشوپرورش راهی مجلس شورای اسلامی شود تا ببیند آیا میتواند از بهارستاننشینان رأی اعتماد کسب کند.
هرچند معرفی حاجیمیرزایی بهعنوان گزینه دولت برای تکیه بر صندلی وزارت آموزشوپرورش با نقدهایی از سوی برخی فرهنگیان همراه شده است و حالا یکی از جدیترین نقدها این است که او تجربه کافی مدیریتی در وزارت آموزشوپرورش را نداشته است اما باید این سؤال را مطرح کرد؛ "وزرای قبلی که اتفاقاً سالها تجربه حضور و مدیریت در آموزشوپرورش حتی معلمی را داشتند تا چهاندازه توانستند تأثیرگذار حضور یابند؟ و این موضوع که وزیر از بدنه آموزش و پرورش باشد یا نه تا زمانی که نگاه دولت به این وزارتخانه تغییر نکند تا چهاندازه چارهساز است؟".
همچنین باید به این پرسش پاسخ داد؛ تا زمانی که سطح مطالبهگری فرهنگیان صرفاً به شخص وزیر آموزشوپرورش محدود میشود و اثری از مطالبهگری آنها در سطح ملی مشاهده نمیشود، آیا میتوان انتظار بهبود اوضاع را داشت؟
در سلسله مصاحبههایی سعی داریم در صحبت با وزرا و معاونان اسبق آموزشوپرورش، معلمان و نمایندگان مجلس به بررسی معرفی محسن حاجیمیرزایی برای تصدی وزارت آموزشوپرورش بپردازیم و به این سؤالات پاسخ دهیم که آیا داشتن سابقه مدیریتی در آموزشوپرورش میتواند معیار کافی برای معرفی وزیر آموزشوپرورش باشد، اگر اینگونه است پس چرا فانی یا بطحایی کارنامه موفقی نداشتند؟ و این مسئله را واکاوی کنیم؛ برای موفقیت یک وزیر در آموزشوپرورشی که این روزها به قربانگاه وزرا تبدیل شده است چه شروطی لازم است؟ و در شرایط فعلی کشور که آموزش و پرورش چندان در اولویت حاکمیت قرار ندارد، افرادی که بهعنوان وزیر به این وزارتخانه گام میگذارند، چگونه میتوانند برای حل مشکلات مزمن این وزارتخانه از مسائل حقوقی و معیشتی معلمان تا کمبود نیروی انسانی و وضعیت مدارس دولتی و... گامهای تأثیرگذاری بردارند؟
آموزشوپرورش تنهاست!
علیرضا علیاحمدی وزیر اسبق آموزشوپرورش که در سالهای 86 تا 88 از دانشگاه پیام نور به آموزشوپرورش آمد و به صندلی وزارت تکیه زد در گفتوگو با تسنیم درباره شرایط موفقیت و تأثیرگذار بودن وزیر پیشنهادی برای آموزشوپرورش گفت: آموزش و پرورش بزرگترین دستگاه دولتی است که در دولتهای مختلف مظلوم واقع شده و توجه کافی به معلمان، دانشآموزان و نظام تعلیم و تربیت عمومی وجود نداشته است و معمولاً بهعنوان دستگاهی که برای دولت هزینهبر است به آن نگاه میشود همچنین پشتیبانی لازم از سوی دولت و مجلس و بهطور کلی مسئولان نظام از دستگاه تعلیم و تربیت وجود ندارد.
او با اشاره به اینکه فردی که میخواهد در وزارت آموزشوپرورش مسئولیت بپذیرد باید چند ویژگی داشته باشد که این موارد میتواند زمینهساز موفقیت بیشتر یا کمتر فردی باشد، افزود: نخستین ویژگی، توانمندی مدیریتی است و بهنظر میرسد آقای حاجیمیرزایی در این زمینه تجارب قابل قبولی دارد و در جاهای مختلف مسئولیت داشته است هماکنون هم دبیر هیئت دولت بوده و تجارب حضور در سازمان ملی بهرهوری، نهضت سوادآموزی و دبیرخانه شورای عالی ستاد دولت را داشته است و این موارد میتواند به او برای حضور در وزارت آموزشوپرورش در دوران باقیمانده از عمر دولت دوازدهم کمک کند.
علی احمدی ویژگی دوم وزیر آموزشوپرورش را توانایی برقراری ارتباط دانست و عنوانکرد: حاجیمیرزایی بهعنوان فردی که دبیر هیئت دولت است ارتباطش با سایر وزرا میتواند بهتر از فردی باشد که تاکنون با هیئت دولت کار نکرده است همچنین سوابق او در ستاد دولت میتواند کمکی برایش باشد، با وجود اینکه شرایط کشور بهلحاظ مالی برای تخصیص اعتبار به آموزشوپرورش در تنگناهایی قرار دارد اما دسترسی او به دولت نسبت به سایر افراد مطرح برای وزارت بیشتر خواهد بود.
وزیر اسبق آموزشوپرورش معتقد است که داشتن سوابق کار آموزشی و پرورشی یکی دیگر از ویژگیهای لازم برای تصدی وزارت آموزشوپرورش است و در این جنبه تخصص حاجیمیرزایی بیشتر در نهضت سوادآموزی بوده است اما به هر حال میتواند با مشورتهایی که از اساتید تعلیم و تربیت، معلمان باتجربه و مشاوران دریافت میکند این بُعد را تقویت کند و برای مدت باقیمانده از عمر دولت دوازدهم گزینه قابل قبولی برای تصدی وزارت آموزشوپرورش باشد.
انتظار میرود دولت حداقل از فردی که از بدنه خودش آمده حمایت کند!
علیاحمدی با ابراز اینکه "حاجیمیرزایی از نظر مسائل سیاسی تا حدی که از او شناخت دارم، معتدل است و در چارچوب جمهوری اسلامی تصمیم میگیرد و قدرت تجزیه و تحلیل قابل قبولی برای اداره امور جاری آموزشوپرورش دارد"، بیانکرد: او چون دبیر هیئت دولت بوده انتظار این است که دولت نیز نسبت به سایر افرادی که قبلاً در آموزشوپرورش حضور داشتند توجه بیشتری به او داشته باشد.
آسوده از حاشیههای مجلس
او ادامه داد: هماکنون مجلس خیلی به آموزشوپرورش کار ندارد و نمایندگان بیشتر بهدنبال حوزه انتخابیه و رأی آوردن هستند و پس از آن وقتی مجلس جدید تشکیل شود اوایل خیلی انسجام در کار مجلس نیست که بتوانند در کار آموزشوپرورش دخالت کنند بنابراین کار وزیر از این جهت راحت است، اینکه این مسئله را میگویم چون نگاهم این است بسیاری از مسائلی که آموزشوپرورش با آن مواجه است از بیرون این وزارتخانه به آن تحمیل میشود و اگر نشست تخصصی برگزار شود حاضرم مورد به مورد بگویم که کدام بخشها و نهادها آموزشوپرورش را یاری میکنند یا مانعی برای پیشرفت آن هستند.
یک توصیه به وزیر پیشنهادی
وزیر اسبق آموزشوپرورش خاطرنشان کرد: در سالهای پایانی عمر دولت دوازدهم توصیه بنده به وزیر پیشنهادی این است که غیر از امور روزمره یک یا دو کار را در ارتباط با سند تحول بنیادین و رسیدگی به وضعیت معلمان مدنظر قرار دهد چرا که بیش از این ظرفیت زمانی و منابع برای کار کردن در آموزشوپرورش وجود ندارد و با توجه به شرایط کشور و وضعیت اعتبارات مالی دولت نمیتوان انتظار بالایی از وزیر پیشنهادی آموزشوپرورش داشت.
انتهای پیام/+