به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، از جمله مسائل مهمی که در سیرۀ عملی و گفتاری اهلبیت(ع) از جایگاه بسیار والایی برخوردار است و علاوه بر این، آن بزرگواران یاران و امت خویش را به آن توجه دادهاند، موضوع اشک و اندوه بر مصائب حضرت سید الشهداء(ع) است.
در اهمیت این موضوع همین بس که امام صادق(ع) درباره اجر اشک بر امام حسین(ع) میفرماید: «مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْیَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ؛ کسى که یادى از حضرت حسینبن على(ع) نزدش بشود و از چشمش بهمقدار بال مگسی اشک خارج شود، اجر او بر خدا است و حقتعالی به کمتر از بهشت براى او راضى نیست».
امام رضا(ع) نیز در حدیثی فرمود: «هر کس مصیبت ما را بهیاد آورد و بهخاطر ستمهایى که بر ما رفته است، بگِرید، روز قیامت، با ما در یک درجه خواهد بود و هرکه یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند، در آن روزى که چشمها مىگریند، چشم او نمىگرید و هر کس در مجلسى بنشیند که یاد و نام ما در آن زنده مىشود، در آن روزى که دلها مىمیرند، دل او نمىمیرد.
«مَن تَذَکَّرَ مُصابَنا و بَکى لِمَا ارتُکِبَ مِنّا کانَ مَعَنا فی دَرَجَتِنا یَومَ القِیامَةِ و مَن ذَکَّرَ بِمُصابِنا فَبَکى و أبکى، لَمتَبکِ عَینُهُ یَومَ تَبکِی العُیونُ و مَن جَلَسَ مَجلِساً یُحیی فیهِ أمرَنا، لَمیَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوبُ». (الأمالی للصدوق: ص131، ح119، عیون أخبار الرضا(ع): ج1، ص294، ح48)
این روزها و شبها که ماه محرم فرا رسیده، فرصت را غنیمت شماریم و تا میتوانیم بهیاد وجود مقدس و نورانی امام حسین(ع) باشیم تا خدای متعال از این رهگذر، بهترین نعمات و توفیقات را به ما عطا کند، بهیاد مولایی که با یادش دل از دنیا کَنده و به آسمانها نزدیکتر میشود.
انتهای پیام/+