به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ستوننویسهای روزنامههای ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشهنویس" یاد میشود٬ بخشی از فعالان رسانهای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشتهایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه میگذارد.
تسنیم تلاش میکند تا با انتخاب گزینههای قابل توجهی از نوشتههای ستوننویسهای ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیتهای رسانهای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
از انقلاب ترک محافظت کنیم
امره کُنگار/ روزنامه جمهوریت
نود و هفتمین سالگرد پیروزی بزرگ یعنی 30 اوت را باید چنین تعبیر کنیم: سالگرد روزی که ترکیه از یک امپراتوری دیندار جدا شده و وارد یک سیستم دموکراتیک لاییک میشود و دولت ملی خود را تاسیس میکند.
بنابراین برای ما جشن 30 اوت٬ صرفاً سالگرد استقلال و جنگ نیست بلکه سالگردی برای به خاطر آوردن این واقعیت است که نخستین اقدامات لازم برای تاسیس کردن نهاد سیاسی لاییک و دموکراتیک و دولت ملی در این تاریخ به وقوع پیوست و راه را برای بزرگترین پیروزیهای ترکیه در سده بیستم باز کرد تا در حوزههای اجتماعی و سیاسی دست به یک انقلاب بزرگ بزند.
اما متاسفانه آن چه ما برای آن خون دادیم و انقلاب ترک نام دارد٬ امروز با تهدیدات بزرگی مواجه شده است.
نظام دموکراتیک پارلمانی از میان برداشته شده و بر اساس یک قانون اساسی عجیب و غریب٬ نظامی به نام نظام سیاسی ریاست جمهوری بنیاد نهاده شده است.
انقلاب ترک بر اساس یک تفکر مدرن و معاصر رهبری شده و حتی پس از فرو ریختن اتحاد جماهیر شوروی توانست در سده بیستم٬ همچون یک معجزه سیاسی، فرهنگی و اقتصادی دوام بیاورد و پا به سده بیست و یکم بگذارد.
ولی ما چه کردیم؟ به دنبال شعارهای فریبنده دموکراسیهای تقلبی و دروغین افتادیم و تمام ارزشهای دموکراسی لاییک را به عقب رانده و دل به کسانی سپردهایم که به نام مبارزه با فساد٬ قدرت را در دست گرفتند اما بعدها خود آنها٬ انجمنها٬ وقفها و طریقتهایشان بزرگترین شبکههای فساد مالی را ایجاد کردند.
آیا پوتین٬ متفق ماست؟
طاها آکیول/ روزنامه قرار
دیدار پوتین و اردوغان در مسکو نشان داد که همکاریهای گستردهای بین ترکیه و روسیه به وجود آمده و روز به روز گستره این همکاریها بیشتر خواهد شد، اما نقاط اختلاف اصلی آنها به قوت خود باقی میماند.
اردوغان در کنفرانس مشترک مطبوعاتی٬ بشار اسد و حامی او یعنی روسیه را به این متهم کرد که به خاطر اقدامات آنها در ادلب٬ غیرنظامیان کشته میشوند، اما پوتین در پاسخ گفت که تروریستها در ادلب به سوی مواضع ما و ارتش سوریه تیراندازی میکنند و باید به آن پاسخ داده شود.
در شرایطی که روسیه ایران را به یک متفق استراتژیک تبدیل کرده است، چرا ترکیه در سوریه تا این اندازه حضور نظامی دارد؟ جواب مشخص است. چون روسیه هر کاری میکند تا ترکیه را از دنیای غرب جدا کند.
این در حالی است که پوتین حتی حاضر نیست گروه پ.ک.ک را همچون یک گروه تروریستی بپذیرد و ما در این حوزه هنوز هم نتوانستهایم روسیه را اقناع کنیم. از این گذشته٬ روسیه روابط خوبی با اسرائیل نیز دارد و میخواهد در این منطقه٬ ترکیه را از غرب دور نگه دارد. بنابراین ترکیه در شرایطی میتواند در میدان سوریه قدرتمند عمل کند که پایههای سیاست خارجی خود را از یاد نبرد و بداند که باید همواره یکی از ستونهای مهم دیپلماسی ما٬ در غرب قرار بگیرد.
روسیه در بسیاری از حوزههای نظامی سیاسی و اقتصادی میتواند برای ترکیه یک دوست خوب باشد، اما نمیتواند تبدیل به یک متفق استراتژیک شود. چنین چیزی٬ راه را برای آن را هموار میکند که هویت صد و پنجاه ساله ژئوپلیتیک ترکیه تغییر یافته و به حوزه نفوذ روسیه تبدیل شود.
امارات متحده عربی و جنگ اقتدار در یمن
احمد واراُل/ رزونامه ینی آکیت
یکی از مهمترین تحولات یمن تنها یک روز پیش از عید قربان روی داد و در جریان آن٬ جدایی خواهان جنوب با حمایت امارات متحده عربی به سوی عدن حملهور شدند و توانستند آنجا را اشغال کنند و قدرت عبدالربه منصور هادی٬ متفق عربستان را زیر سوال ببرند.
این رویداد بیش از هر چیز نشان داد که امارات متحده عربی از ائتلاف پیشین خارج شده و میخواهد بر خلاف سیاستهای عربستان سعودی حرکت کند و به قول خود سعودیان٬ آنها را از پشت خنجر زد. اما به باور من کسی که واقعاً از پشت خنجر خورد٬ عبدالربه منصور هادی بود که با طناب عربستان به چاه رفت اما عربستان حاضر نشد در عدن به شکل جدی در برابر حملات جدایی خواهان مورد حمایت امارات متحده عربی از او دفاع کند.
عربستان سعودی به جای آن که در ماجرای عدن به شکل جدی و با استفاده از قدرت نظامی و سیاسی خود از هادی دفاع کند٬ طرفین را به گفتوگو دعوت کرد و نشان داد که نمیخواهد در برابر امارات موضعی قاطع اتخاذ کند.
تابلوی پیش رو نشان میدهد که امارات متحده عربی در یمن به دنبال هژمونی قدرت است و میخواهد همه چیز را در اختیار خود داشته باشد. در برابر این خواسته امارات٬ ریاض اقدام خاصی انجام نداده و در آخر باید به این نکته مهم اشاره کرد که ماجرای عدن و درگیریهای جدید به نفع حوثیها و ایران تمام شد.
رژیم تکنفره و راهکار دموکراسی در ترکیه
حسن جمال/ پایگاه خبری تحلیلی تی 24
در این کشور یک رژیم تک نفره بر سر کار است و تمام قدرت در کاخ ریاست جمهوری جمع شده است.
پیشتر بر اساس گفتههای آتاتورک میگفتیم: حاکمیت بدون قید و شرط در دست ملت است، اما حالا این قضیه برعکس شده و به قول رضا تورمن٬ حاکمیت و قدرت بدون قید و شرط در دست کاخ ریاست جمهوری است.
مفاهیمی همچون برتری حقوق و استقلال دستگاه قضا به تاریخ پیوسته و وجود ندارند. از این گذشته اختیارات پارلمان ترکیه نیز غصب شده است و هر سه قوه مجریه٬ مقننه و قضائیه از سوی رئیس جمهور اداره میشوند.
آن چه اساس دموکراسی را به وجود میآورد٬ اصل تفکیک قوا است. اما در ترکیه چنین چیزی وجود ندارد و علاوه بر زیر پا نهادن اصل تفکیک حقوق٬ نه آزادی مطبوعات داریم و نه استقلال دستگاه قضا و رسانه آزاد و بی طرف.
حال سوال اینجاست آیا در برابر چنین وضعیتی سکوت میکنیم و واکنشی در کار نیست؟ خیر. چنین نیست. مردم در پاسخ به این اقدامات حکومت٬ در انتخابات پیشین با صدای بلند «نه» گفتند و نشان دادند که برخی نیروها٬ به دنبال تقویت نیروی دموکراسی ترکیه هستند. از جمله حزب جمهوری خلق٬ حزب دموکراتیک خلقها٬ حزب خوب٬ حزب سعادت و همچنین سیاستمدارانی که از حزب عدالت و توسعه جدا شده و میخواهند احزاب جدیدی تاسیس کنند.
در ترکیه٬ رژیم تکنفره به چالش کشیده شده است و حالا کشور ما دوران گذار را طی میکند و هر آن ممکن است تحولات سیاسی و اقتصادی جدیدی به وجود بیاید.
اما سوال اینجاست: آیا دوران گذار کوتاه خواهد بود؟ واقعیت این است که کنار زدن غیرقانونی سه شهردار وان٬ ماردین و دیاربکر که با رای مردم انتخاب شدهاند و همچنین نگرش آنکارا به تحولات سوریه٬ مجموعاً نشاندهنده این است که دوران گذار٬ به شکل کوتاه سپری نخواهد شد. آن چه لازم داریم٬ به وجود آوردن یک جبهه یا ائتلاف دموکراسی در کشور است.
احمد ترک شهردار کُرد زبان ماردین که به تازگی به شکل غیر قانونی از طرف وزارت کشور کنار نهاده شده و به جای او یک قیم انتخاب شده٬ در مورد تحولات سیاسی و اجتماعی کنونی ترکیه میگوید: واقعیت این است که ما در یک دوران سخت به سر میبریم. تمام نیروهای دموکراتیک کشور باید به شکل جدی به میدان بیایند و یک موضع مشترک بگیرند. من بر این باورم که هیچ معضلی با سلاح و خشونت حل نخواهد شد و باید از قطببندیهای مرسوم پرهیز کنیم و نیروی خرد جمعی را مورد توجه قرار دهیم.
انتهای پیام/