به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، بحث بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی یکی از مهمترین موضوعات پیرامون اشتغالزایی در کشور است. بحث حل بیکاری فارغ التصحیلاتن همواره در برنامه اشتغالزایی دولت ها بوده است،اما در واقعیت اقدام موثری برای کاهش نرخ بیکاری فارغ التحصیل صورت نگرفته است.
در کنار نبود سیاست های اشتغالی برای ایجاد اشتغال فارغ التحصیلان، مشکلات متعدد اقتصادی اعم از نبود رشد اقتصادی، کاهش ارزش پول ملی، نوسانات نرخ ارز و بالا و پایین شدن قیمت ها، ریسک اقتصادی در تولید، عدم بازگشت سرمایه گذاری در امور تولیدی ، نبود بازار فروش کالای تولیدی و نبود سرمایه برای راه اندازی فعالیت اقتصادی،تعدد مجوزهای مختلف در ایجاد یک شغل و... باعث شده است که فارغ التصحیلان در مسیر کارآفرینی با مشکلات متعددی روبرو هستند. آن دسته از افرادی هم که سرمایه ای دست و پا کرده اند بالاخره با تحمل تمام شرایط برای خود کاری دست و پا می کنند. اما آن دسته از افرادی که سرمایه ای برای ایجاد شغل ندارند ناچارند با رفتن به سمت مشاغل خدماتی و کوچک امورات خود و خانواده خود را بگذرانند و خود را از بیکاری نجات دهند.
یکی از این مشاغل سبزی فروشی های چرخی در کنار کوچه و خیابان هستند. چند سالی است که سبزی فروش ها، با پاک کردن سبزیهای کیلویی و تقسیم آن به دستههای کوچک 50 تا 100 گرمی، ارزش افزوده مناسبی برای فروش سبزیهای خود ایجاد کرده اند.
این اقدام به دلیل راحتتر کردن کار خانمهای شاغل و خانه دار با استقبال ویژهای روبرو بوده به طوریکه تمایل مردم برای خرید سبزی خوردن کیلویی کمتر شده و اغلب به دنبال چرخ دستیهای سبزی فروش سطح شهر میگردنند.
سبزی فروشهای دوره گرد تا حدی گسترش پیدا کردند که نارضایتی کاسبهای میوه و سبزی فروش را به همراه داشته است و این افراد برای حفظ منافع خود ترجیحاً در کنار مغازه فروش سبزیهای دستهای را پیش گرفته اند یا با خرید یک چر خ دستی یا فرغون، فروش سبزیهای خود را به دست افراد دیگر سپرده اند.
مرتضی،جوان 27 ساله ای است که حدود سه سال است فارغ التصحیل شده است. متولد کرمان است. در یکی از خیابان های اطراف شهر مشغول فروش سبزی است. وقتی از او درباره شغلش سوال می کنم، می گوید:27 سال سن دارم. فارغ التحصیل حسابداری هستم. در طول مدت سه سالی که فارغ التحصیل شدم خیلی به دنبال کار بودم.
وی ادامه می دهد: یک سال تمام شبانه روزی تمام آگهی های روزنامه همشهری را دنبال می کردم، اما هیچی شغلی پیدا نکردم. اکثر هم دانشکده ای هایم هم از طریق دوستان و آشنایانی که داشتند موفق به پیدا کردن شغل شدند.
این جوان بیکار می گوید: بارها در تلویزیون شنیده ام که جوانان را توصیه به کارآفرینی می کنند. وقتی جوانی که تازه فارغ التحصیل شده است و پولی ندارد،چگونه می تواند کارآفرینی کند. فرض بر اینکه ایده جدیدی هم داشته باشیم بدون سرمایه که نمی توانیم کاری کنیم. دولت آمارهایی را برای پرداخت وام به بیکاران اعلام می کند. برای من جای سوال است که این وام ها را چه کسانی می گیرند؟بانک ها برای پرداخت وام های هر چند اندک، شرایط دشواری را برای ضمانت دارند. اینقدر شرایط دشوار است که هر کسی نمی تواند ضامن ها را جور کند.
وی در پاسخ به اینکه در حال حاضر مشغول چه کاری هستی بیان می کند: بعد از گذشت یک سال و پرس و جو برای کار، تصمیم گرفتم با سرمایه ی حداقلی ام شغلی دست و پا کنم،تنها کاری که نیاز به مجوز نداشت و به راحتی می توانستم روزانه از آن کسب درآمد کنم، سبزی فروشی بود. روزانه بیش از 300 دسته فروش دارم.
این جوان در خصوص میزان درآمدش حرفی نزد، اما تعداد دستههای فروش روزانه خود را در یک روز بیش از 300 دسته اعلام کرد.به عبارتی هر بسته 350 تومان قیمت دارد و با حساب سرانگشتی میتوان درآمد روزانه این فرد را حدود صد و پنج هزار تومان محاسبه کرد که با درنظر گرفتن هزینه خرید سبزی و هزینه رفت و آمد حدود 50 هزار تومان در یک روز برای این فرد باقی میماند.
وی افزود: فروش در تابستان و ماه رمضان رونق بهتری دارد ولی در زمستان در برخی اوقات دسته های بزرگ سبزی همچون ریحان را با چندین برابر اصل قیمت خریداری می کنیم ، در نتیجه سود ما کاهش می یابد.
این جوان ادامه می دهد: خانواده ای را می شناسم که به صورت خانوادگی مشغول این کار هستند. این خانواده روزانه 100 تا 150 دسته بزرگ را خریداری و در حدود700 تا 800 دسته کوچک تقسیم و در سه فرغون مختلف به فروش می رسانند. در این کار هم مانند شغل های دیگر دلال زیاد است. عده ای از فروشندگان سبزی،دسته های بزرگ خریداری می کنند و تقسیم به بسته های کوچک می کنند. اما من به دلیل اینکه در تهران تنها هستم، بسته های سبزی را از کسی خریداری می کنم که سبزی را به بسته های کوچک تقسیم کرده است، به همین دلیل سود من نسبت به کسی که خودش مستقیم سبزی را از دسته های بزرگ به بسته های کوچک تقسیم می کند کمتر است.
این جوان 27 می گوید: یکی از نگرانی هایم این است که اگر بخواهیم روزی ازدواج کنم، شغلم سبزی فروش است می توانم ازدواج کنم یا خیر! البته به فکر شغل بهتر هستم. تمام تلاشم را می کنم تا با کسب درآمد از محل فروش سبزی بتوانم شغلی دست و پا کنم.یعنی فروش سبزی اقدامی برای تأمین سرمایه و ایجاد شغل است. اینکه از کرمان به تهران آمدم بیکاری در استان بود. تهران شرایط برای کسب درآمد مهیا تر است. از سر بیکاری از خانواده دور شدم تا بتوانم پس اندازی داشته باشم و شغلی برای خودم دست و پا کنم.
وی درباره سود حاصل از این کار می گوید: ساعت 4 و نیم هر روز صبح به میدان می روم و سبزی می آورم.در تابستان و ماه مبارک رمضان سود ما تا4 و 5برابر بیشتر می شود. این شغل جایگاه اجتماعی ندارد. اما درآمد تقریباً خوبی دارد. یکی از مشکلات ما در این شغل برخورد ماموران سد معبر شهرداری است، تلاش می کنیم در گوشه ای از خیابان باشیم و درد سری برای عبور و مرور ایجاد نکنیم تا ماموران هم از محل فروش ما ایراد نگیرند.
وی درباره انتظار خود از دولت برای حل مشکل جوانان بیکار می گوید: در تمام کشورها جوانان سرمایه های کشور هستند،امادر کشور ما بر عکس است. توجه به نیروی کار خیلی کم است. این گلایه تمام جوانانی است که مانند من بیکار هستند و شغلی ندارند. دولت اگر برنامه ای برای تسهیلات اشتغال جوانان دارد؛ شرایط را برای دریافت تسهیلات آسان تر کند و به گونه ای باشد که وام به افراد واقعی تعلق بگیرد نه اینکه جوانان بیکار باشند و کارخانه دارها وام ها را دریافت کنند و نیروهم جذب نکنند.
انتهای پیام/