به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، با پایان انتخابات کنست (پارلمان) رژیم صهیونیستی و اعلام نتایج شبه نهایی (آراء 99.8% صندوق ها)- که منجر به پیروزی ائتلاف آبی- سفید به ریاست بنی گانتز با به دست آوردن 33 کرسی شد- حال نوبت تشکیل دولت جدید توسط یکی از احزاب است. براساس قانون پایه رژیم صهیونیستی اینکه چه کسی باید دولت را تشکیل دهد از وظایف رئیس رژیم صهیونیستی است و او باید یک نفر از کسانی را که در انتخابات وارد کنست شده را مأمور تشکیل کابینه کند. رسانه های رژیم صهیونیستی اعلام کرده اند رِئوین ریولین، رئیس رژیم صهیونیستی رایزنی های خود را از روز یکشنبه آغاز کرده است. او یک هفته وقت دارد تا فرد مسئول تشکیل کابینه را معرفی کند. براساس قانون او محدودیتی در معرفی کسی که باید کابینه را تشکیل دهد ندارد و می تواند این فرد هر یک از کسانی باشد که در انتخابات رأی آورده و وارد کنست شده است اما باید توانایی تشکیل ائتلاف و دولت را داشته باشد. حال سؤال اینجا است که چند احتمال برای تشکیل دولت جدید رژیم صهیونیستی وجود دارد.معمولاً این مأموریت به کسی واگذار می شود که حزب یا ائتلافش بیشترین رأی را آورده است. در این شرایط تنها بنی گانتز، بنیامین نتانیاهو و آویگدور لیبرمن توانایی تشکیل ائتلاف برای دولت جدید را دارند.
سناریوهای تشکیل کابینه جدید رژیم صهیونیستی
با توجه به اینکه هیچ یک از احزاب رژیم صهیونیستی نتوانسته اند بیشترین تعداد کرسی های کنست (دست کم نصف به علاوه 1 ) کرسی را به دست آورند لذا دولت آینده رژیم صهیونیستی همچون دوره های گذشته باید دولت ائتلافی برآمده از ائتلاف چند حزب باشد که مجموع کرسی های این احزاب نصف به علاوه 1 کرسی (61 کرسی) باشد. در انتخابات سپتامبر 2019 جناح چپ و میانه مجموعاً 56 کرسی و جناح راست و مذهبی های تندرو، 55 کرسی به دست آوردند. معنای این چینش این است که هیچ یک از این دو جناح، قادر به تشکیل ائتلافی فراگیر نیستند که بتواند اکثریت کرسی های کنست را در اختیار داشته باشد. فلذا اگر بنا باشد ائتلافی برای تشکیل دولت جدید به وجود آید این ائتلاف یک ائتلاف نامتجانسِ متشکل از احزاب مخالف یکدیگر خواهد بود.
دولت وحدت، به ریاست آویگدور لیبرمن
آویگدور لیبرمن، رئیس حزب «اسرائیل خانه ما»- که در آوریل 2019 با نتانیاهو به توافق برای تشکیل دولت در آن انتخابات نرسید- با شعار تشکیل دولت وحدت، وارد انتخابات سپتامبر 2019 شد. شعار او تشکیل دولت وحدت است اما دولت وحدتی که لیبرمن از آن سخن می گوید با دولت وحدتی که احزاب حریدی و مذهبی تندرو از آن سخن می گویند متفاوت است. مقصود لیبرمن از دولت وحدت، دولتی متشکل از احزاب راستگرا و چپگرای سکولار است. دولتی که فاقد احزاب مذهبی باشد. تشکیل چنین دولتی یکی از گزینه های احتمالی است که با 33 کرسی آبی- سفید، 31 کرسی لیکود و 8 کرسی لیبرمن به وجود آید. لیبرمن به دنبال این است که چنین دولتی را با حضور نتانیاهو، بنی گانتز و خودش به وجود آورد. مهمترین دلیل برای این انتخاب لیبرمن برخورداری از اکثریت کرسی های کنست است که احزاب کوچک مذهبی و باج خواهی های ایدئولوژیک آنها را به همراه ندارد.
مهمترین مانع تشکیل چنین دولتی، پیمانی است که بین نتانیاهو و احزاب حریدی و مذهبی وجود دارد. احزاب مذهبی و حریدی با اعتماد به نتانیاهو با او ائتلاف کرده و وارد ائتلاف او شده اند حال اگر نتانیاهو بخواهد وارد چنین دولتی شود با ائتلاف خود با این احزاب را کنار بگذارد. مسئله ای که اگر قرار باشد اتفاق بیفتد خشم مذهبی ها را علیه نتانیاهو به همراه خواهد داشت و برای او مشکلات عدیده ای ایجاد خواهد کرد. علاوه بر اینکه یائیر لاپید، هم پیمان بنی گانتز نیز با حضور در دولتی که نتانیاهو در آن باشد مخالف است و این هم مانع دومی بر سر تشکیل چنین ائتلافی است.
ائتلاف لیبرمن با نتانیاهو و احزاب راستگرا و مذهبی
یکی از احتمالات موجود برای تشکیل دولت رژیم صهیونیستی این است که لیبرمن به جریان راست و مذهبی بپیوندد و ائتلاف دولت با 55 کرسی راستگرایان به اضافه 8 کرسی لیبرمن به وجود آید. این ائتلاف، همان دولتی بود که بین سال های 2017 تا 2018 با خارج شدن موشه یلعون از وزارت جنگ رژیم صهیونیستی و با پیوستن لیبرمن به دولت نتانیاهو در آن دوره به وجود آمد. لیبرمن، دسامبر 2019 با خروج از آن ائتلاف موجب انحلال کنست و برگزاری انتخابات جدید شد. او پس از انتخابات آوریل با عدم توافق با نتانیاهو موجب شکست نتانیاهو در تشکیل ائتلاف دولت شد و انتخابات جدید را رقم زد لذا مانع اصلی این گزینه، خود لیبرمن و خط مشی یک سال گذشته او است که از ضعیف بودن احتمال وقوع آن خبر می دهد.
اما لیبرمن طی دوره های گذشته به ویژه از 2017 تا 2018، عکس این رویکرد را داشت و به همین دلیل دو سال به عنوان وزیر جنگ دولت نتانیاهو با وی کار کرد.
ائتلاف آبی- سفید و لیکود
یکی از سناریوهای احتمالی این است که ائتلاف آبی- سفید با 33 کرسی خود در کنست با همکاری لیکود – که 31 کرسی را در اختیار دارد-یک دولت ائتلافی متشکل از 64 کرسی به وجود آورند. مهمترین مانع این ائتلاف تعارض وضدیت بنیادین رؤسای دو طرف این ماجرا است. آبی- سفید و لیکود به عنوان رقبای اصلی در دو انتخابات گذشته وارد عرصه شده اند و حامیان آنها دقیقا معارض و نقطه مقابل یکدیگرند، لذا جمع آنها بسیار سخت و به نوعی غیر ممکن است.
مهمترین مانع این ائتلاف جدای از اختلاف ریشه ای بنی گانتز و نتانیاهو، از یک سو احزاب حریدی و مذهبی هم پیمان نتانیاهو و در نقطه مقابل هم پیمانان بنی گانتز در ائتلاف آبی- سفید است. چنین ائتلافی اگر بخواهد به وجود آید باید تمام معادلات داخلی جناح های کنونی برهم بخورد که کمی محال به نظر می رسد.
یکی از احتمالاتی که این روزها از سوی رسانه های صهیونیستی مطرح می شود این است که لیکود با کنار زدن نتانیاهو و انتخاب یک رئیس جدید احتمال ایجاد این ائتلاف را به وجود آورد که بعید به نظر می رسد لیکود در مقطع کنونی چنین اقدامی انجام دهد چرا که برای لیکود چنین اقدامی به مثابه خودکشی سیاسی است. لیکود تمام هویت خود را در حال حاضر از نتانیاهو دارد و گزینه جایگزینی برای نتانیاهو ندارد که دست کم نیمی از کاریزما و نفوذ اجتماعی و سیاسی وی را داشته باشد و اگر نتانیاهو را حذف کند خود را از عرصه سیاسی حذف کرده وبه حامیانش نارو زده است.
گزینه دیگری که در این سناریو مطرح شده این است که بنی گانتز با رها کردن دیگر هم پیمانانش در آبی- سفید مثل یائیر لاپید، گابی اشکنازی و موشه یعلون به کنار لیکود و نتانیاهو برود تا این ائتلاف شکل گیرد. این احتمال هم بسیار دور از وقوع است چرا که گانتز همه موفقیتش در انتخابات را مدیون حضورش در کنار این هم پیمانان است و بدون آنها در بهترین وضعیت شاید می توانست 15 یا 16 کرسی کسب کند. لذا این گزینه نیز بسیار دور از ذهن و احتمال است.
ائتلاف آبی- سفید با لیبرمن
اینکه لیبرمن به کنار آبی- سفید بیاید و با آنها یک ائتلاف 64 نفری را به وجود آورد یکی از گزینه هایی بوده که طی روزهای اولیه بعد از انتخابات در رسانه های رژیم صهیونیستی مطرح شد. رسانه های رژیم صهیونیستی حتی نوشتند لیبرمن اعلام کرده با آبی- سفید ائتلاف خواهد کرد. خبری که از سوی لیبرمن تکذیب شد. اگر این ائتلاف رخ دهد چپگرایان و میانه ها که در این انتخابات 56 کرسی به دست آورده اند با کمک 8 کرسی لیبرمن موفق خواهند شد ائتلافی اکثریتی از مجموع 64 کرسی را به وجود آورند.
مهمترین مانع این سناریو، نمایندگان عرب کنست هستند. در جناح بندی های موجود نمایندگان عرب کنست در کنار چپگرایان دسته بندی شده اند اما این یک خط قرمز برای هر دو طرف است یعنی نه عرب ها حاضر به حضور در کابینه رژیم صهیونیستی هستند و نه صهیونیست ها حاضرند عرب ها را در کابینه خود بپذیرند. هرچند بنی گانتز، موشه یعلون و حتی خود نتانیاهو اعلام کردند حاضرند عرب ها را در کابینه خود بیاورند اما فاصله حرف و عمل در این مسئله بسیار زیاد است و این از آن وعده هایی است که به دلیل موضع منفی هر دو طرف هیچ گاه اتفاق نخواهد شد. با این شرایط اگر عرب ها با 13 کرسی در این ائتلاف جایی نداشته باشند طبیعی است که چنین ائتلافی حتی با گزینه سختِ پیوستن لیبرمن به این مجموعه، هرگز به وجود نخواهد آمد.
نتیجه گیری
بر اساس شواهد موجود، به وجود آمدن هر ائتلافی - که بتواند دولت جدید رژیم صهیونیستی را تشکیل دهند- با موانع جدی روبرو است. ائتلاف دولت یا باید مجموعه ای از مخالفان و اضداد مثل مذهبی های افراطی و سکولار ها را کنار هم جمع کند و یا اینکه باید برخی پیمان های درونی را برهم زده با خیانت برخی از اعضای ائتلاف ها به هم پیمانانشان شکل گیرد. در غیر این صورت به وجود آمدن ائتلاف دولت محال است و به نوعی می توان گفت تلاش های هر کس که مسئول تشکیل کابینه جدید شود محتوم به شکست خواهد بود.
به همین دلیل باید گفت هیچ یک از سناریوهای موجوى، امکان تحقق فعلی ندارند. تشکیل دولت در مرحله جدید مستلزم اختلافات آینده و درگیری های پس از آن خواهد بود. لذا باید گفت احتمال اینکه رژیم صهیونیستی مجبور به برگزاری انتخابات سوم شود از گزینه های تشکیل کابینه قوی تر است و هر ائتلافی که شکل بگیرد علاوه بر ایجاد اختلافات جدید عمر چندان طولانی نیز نخواهد داشت.
انتهای پیام/