به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، یادداشتی از «دانش اقباشاوی» درباره پیادهروی «اربعین» و ظرفیتهای آن برای سینما را در ادامه میخوانیم:
اقباشاوی در ابتدا درباره مراسم اربعین گفت: مراسم پیاده روی اربعین یک مراسم تاریخی است که سالهای سال است که در حال برگزاری است. من بچه جنوب هستم و پدربزرگ مرحومم یکی از افرادی بود که سالها در جوانی و میانسالی به پیاده روی اربعین میرفت. او به ما میگفت که ما از شهرمان به عراق پیاده حرکت میکردیم. برای ما که کودک بودیم واقعا جای تعجب داشت و با چشمانی که داشت از حدقه در میآمد میپرسیدیم که چگونه ممکن است که از آبادان تا کربلا پیاده رفت؟ ولی عشق به امام حسین (ع) در حقیقت عامل اصلی و انگیزه این حرکت بود. برای همین زمانی که صدام راه سفر به کربلا را بست این پیرمرد غیور جنوبی این دیکتاتور سفاک را لعن میکرد که راه کربلا را بسته است.
وی درباره ابعاد فرهنگی این پدیده بزرگ و جهانی بیان کرد: اما درباره این پدیده بزرگ و جهانی در حوزه فرهنگ دو دیدگاه وجود دارد. اول بعد رسانهای آن است که روی آن کار شده و به لطف خدا در تمام عالم رسانهای شده است و هر ساله درباره ابعاد مهم آن به شکلهای گوناگون کار تولید میشود. هدف این بخش این است که مردم جهان را دعوت به زیارت کربلا بکند. ترسیم سفری متفاوت با دیگر سفرهای دنیا که با کمترین هزینه ممکن و با بیشترین امکانات است و نمونه آن در جهان بسیار نادر است. سفری با هدفی متعالی و ویژه!
بخش دیگر این کار فرهنگی ترسیم محتوا و کنه ماجرا است که باید بیان شود. اینکه اربعین مانند یک مانور است؛ مانوری که در آن همه آدمها با فرق گوناگون و نژادهای مختلف با رنگ و سلیقههای مختلف کنار هم با یک هدف مشترک هستند. درِ خانههای مردم به روی همه باز است و همه با هم سر یک سفره با عشق و مهر و صفا مینشینند و در حقیقت یک امت واحده را تشکیل میدهند. حرکتی حول مفهوم خیر با محوریت سیدالشهدا (ع). اتفاقی که میدانیم در زمینه سازی ظهور چه تاثیر شگرفی دارد و بعد از ظهور نیز ان شالله شاهد همین همبستگی و همراهی پیروان حضرت حجت خواهیم بود. کجای دنیا چنین برنامهای وجود دارد؟
کارگردان «هیهات» اضافه کرد: حرف من این است که اگر 24 ساعت همچین اتفاقی و به طور همزمان در جهان بیافتد، شر استکبار جهانی برای همیشه کنده است و همین نشان از یک اتفاق بزرگ در جهان دارد و تمام کارخانههای اسلحهسازی برای همیشه بسته خواهد شد و شرور عالم نابود خواهند شد.
اقباشاوی درباره رابطه هنرمندان با این حوزه اظهار داشت: اما درباره اثری که هنرمندان میتوانند داشته باشند باید گفت که همه آنها از هنرمندان تجسمی تا نمایشی بر اساس توانمندی و همینطور بر اساس میزان شناختی که از این رودخانه خروشان در جریان دارند میتوانند نقش آفرین باشند. این روخانه بزرگ توحیدی و انسانی به سمت کربلا در حال حرکت است و هرکس به میزان سهمی که دارد سوار بر موج آن میشود.
حالا این رود و سفر خیر چه کسی از میان هنرمندان و دیگر اقشار جامعه در آن باشد و چه نباشد در حال حرکت است. چه بهتر که بتوانیم از این سفره به صورت دراماتیک بهرهبرداری کنیم و با تخیل، تحقیق، خاطرات و با بالا بردن شناخت و پتانسیل خودمان از این پدیده بزرگ، بتوانیم اثری را خلق کنیم که فقط یک اثر هنری یا رسانهای نباشد بلکه یک کار متفاوت و مانگار برای همیشه باشد.
این کارگردان سینما درباره تجربیاتش از ساخت فیلم سینمایی «هیهات» گفت: زمانی که مشغول ساخت «هیهات» بودیم دقیقا در پیک زمانی حمله داعش بود. در آن مدت بدنهای زیادی را از شهدا میآوردند که در حرم طواف میدادند. با آوردن بدنهای شهدا نه تنها در تن ما و مردم سستی ایجاد نمیشد بلکه استحکام و قوتی پدید میآمد که مثال زدنی است. خاطرم است که یک روز یک تابوتی را آوردن که بسیار کوچک بود و روی آن پرچم عراق و حشدالشعبی را میانداختند. به خودم گفتم که احتمالا این تابوت به دلیل آنکه بسیار کوچک است تابوت یک بچه است اما پس چرا روی آن پرچم نظامی انداختهاند؟
زمانی که از اطرافیان سوال کردم فهمیدم که در این تابوت فقط یک سَرِ از تن جدا وجود دارد. داعشیان حیوان صفت و ضدزندگی زمانی که متوجه میشدند که برخی از این رزمندگان فرمانده هستند سر آنان را از تنشان جدا میکردند و بدن را به طرف دیگری میبردند. برای همین تنها سر فرماندههان بود که برای طواف وارد حرم میشد.
این صحنه واقعا دلخراش و ناراحتکننده بود ولی باز با تمام این احوالات ایجاد حس مبارزه، ایستادگی، تشجیع و اتسحکام خلق الله در وجود همه مردم و ما که برای فیلمسازی رفته بودیم پیدا میشد. اینگونه بود که «هیهات» با چنین روحیه و حال و هوایی ساخته شد.
انتهای پیام/