به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری العهد شش اسیر فلسطینی در بازداشتگاههای رژیم اشغالگر همچنان به اعتصاب غذا ادامه میدهند. در این میان احمد غنام از شهر دورا در الخلیل٬ پیرترین آنها محسوب میشود که درحالیکه از بیماری سرطان خون و ضعف رنج میبرد٬ حدود 81 روز از اعتصاب غذایی وی میگذرد. همچنین اسماعیل علی از منطقه ابودیس 71 روز و طارف قعدان از منطقه عرابه در استان جنین 64 روز است که اعتصاب غذا کردهاند.
حسن عبدربه سخنگوی کمیته اسرا و آزادگان فلسطین اعلام کرد که 3 اسیر دیگر نیز جدیدا به این اعتصاب پیوستهاند.
در همین راستا مرکز اسیر فلسطینی اعلام کرد مقامات اشغالگر از انواع روشها برای شکنجه جسمی و روانی اسرا و انتقامجویی از آنها استفاده کرده و این اسیران را طی بازجویی تحت فشار قرار میدهند تا از آنها اعتراف بگیرند.
این مرکز افشاگری کرد که 95 درصد از بازداشت شدگان از لحظه دستگیری در معرض شکنجه بوده و این شکنجهگریها در طی بازجویی و حتی زندانی کردن آنها در بازداشتگاه نیز ادامه دارد. طبق گزارشهای مرکز مذکور ٬ مقامات رژیم اشغالگر از طریق یک سیستم خشونتآمیز٬ روشهای دیگری برای شکنجه به کار میبرند. لازم به ذکر است که 73 اسیر از سال 1967 تحت شکنجههای اشغالگران صهیونیستی جان باختهاند.
لازم است اشاره کنیم که مفهوم شکنجه تنها محدود به خشونتهایی که در حین دستگیری و بازجویی ضد اسیران انجام میشود نبوده و شامل همه اقداماتی است که در راستای شکنجه آنها در بازداشتگاه ها صورت میگیرد. بارزترین نوع این شکنجهها٬ سلول انفرادی و بازداشت اسیران در شرایطی وحشتناک و غیرانسانی است که کمترین امکانات بهداشتی نیز در آن وجود ندارد. علاوه بر این انتقال اسیران از طریق وسیلهای به نام بوسطه انجام میشود که طبق اظهارات آنها یک سفر شکنجهگر دیگری برایشان است. همچنین سیاست کمکاری پزشکی نیز جزء روشهای خشونت آمیز شکنجه جسمی و روانی است که این اسیران را به شکل تدریجی میکشد.
در کنار اینها٬ نیروهای اشغالگر از همان لحظه اول بازداشت اسیران٬ با اسلحه به اعضای بدن آنها ضربه میزنند. همچنین هیچ نظارتی بر ابتلای بازداشت شدگان به بیماریها و مشکلات بهداشتی که حتی پس از آزادی نیز آنها را رها نمیکند٬ نمی شود. حتی در برخی موارد به شکل مستقیم به آنها تیراندازی میشود که جراحات شدید ناشی از آن منجر به قطع عضو و بیماریهای دیگر در این اسیران میگردد.
در طول سالهای گذشته صدها اسیر در مراکز بازداشتی اول مانند عتصیون و حواره شهادت دادهاند که در طول عملیات دستگیری مورد شکنجه قرار گرفتهاند. نکته قابل توجه این است که علاوه بر جوانان٬ کودکان و زنان و سالمندان نیز شامل این شکنجه میشوند. اما دوره بازجویی٬ وحشتناکترین مرحله سرنوشت این بازداشت شدگان است که بازجویان برای اعترافگیری از آنها دست به شکنجههای مختلف جسمی و روانی میزنند.
ازجمله شکنجههای این مرحله٬ محرومیت فرد از خواب تا 20 ساعت٬ تحت فشار گذاشتن او که از رسیدن جریان خون به دستهایش جلوگیری میکند٬ ضرب و شتم ، سیلی زدن ، لگد زدن ، بدرفتاری کلامی ، تحقیر عمدی و همچنین تهدید به دستگیری یک عضو خانواده ، تهدید به تجاوز جنسی به زندانی یا یک عضو خانواده وی ، تهدید به تخریب خانه یا تهدید به مرگ٬ محرومیت از استفاده از توالت و حمام و حتی تعویض لباس برای روزها و یا هفتهها٬ قرار دادن اسرا در معرض سرما و گرمای شدید و سروصدای زیاد به شکل مستمر و... است.
همچنین روشهای شکنجه دیگری نیز تحت عنوان به اصطلاح تحقیقات نظامی وجود دارد؛ روشهایی که در مواردی به نام "بمب ساعتی" استفاده شده و تحت شعار "ضرورت دفاع" از نظر قانونی توجیه می شود.
از جمله این شکنجهها این است که فرد را مجبور میکنند تا به پشت صندلی خم شود که این حرکت منجر به بروز درد و مشکلات زیادی در پشت وی میشود. همچنین در این روش٬ فرد بازداشتی را مجبور میکنند تا ساعتها زانوی خود را خم کرده و پشت به دیوار بایستد. علاوه بر این روشها که فشار زیادی به اعضای بدن افراد وارد میکند٬ لرزشهای وحشتناک و خفگی با ابزارهای مختلف ازجمله انواع این شکنجه است.
در پایان مرکز اسیر فلسطینی تاکید کرد که با وجود ممنوعیت شکنجه در هرشکلی توسط توافقنامهها و عهدنامههای بینالمللی٬ اشغالگران همچنان به این اقدامات ادامه میدهند. در همین راستا از همه موسسات حقوقی ملی و عربی و بینالمللی خواسته شده تا اقدامات لازم را در جهت مقابله با جنایتهای رژیم اشغالگر انجام دهند.
انتهای پیام/