به گزارش دفتر منطقه ای خبرگزاری تسنیم،کاربرد ابزاری از دین یا به اصطلاح استفاده از «کارت مذهبی» در سیاست پاکستان همواره نوعی بد اخلاقی محسوب شده است. مقوله ای که در انتخابات اخیر پاکستان و همچنین آشوب های چند ماه قبل در اسلام آباد (اعتراضات جنبش تحریک لبیک) به وضوح به چشم می خورد، اما آیا این همه تجربه نزدیک و نه چندان دور تاکنون سبب شده است تا جامعه مذهبی پاکستان با آگاهی و هوشیاری دیگر تن به فریب خوردن و وقوع چنین رویدادهایی را ندهد؟
از طرفی به راستی پاکستان به عنوان الگویی از نظام اسلامی (اولین کشور به وجود آمده برای اجرای قوانین جمهوری اسلامی) که اصول و معیارهای آن از منابع دینی گرفته شده و قانون اساسی آن برپایه این موازین تصویب و تبیین شده است تا چه حد توانسته در مقابل کسانی که سوءاستفاده از دین می کنند را بگیرد؟
مطابق قوانین کمیسیون انتخابات پاکستان هرگونه استفاده ابزاری از مفاهیم دینی به وسیله هر شخص نامزدی ممنوع بوده و هیچ نامزدی حق ندارد از دین و ارزش های دینی در انتخابات و دیگر عرصه های سیاسی به خصوص پس از ورود به مجلس استفاده ابزاری کند، اما تا به امروز کدام حزب سیاسی چه در قبل و چه در بعد انتخابات توانسته از این مفاهیم در جهت منافع خود استفاده نکند؟
این ها سوالاتی است که عدم پاسخگویی به آن تقریباطی 73 سال از تاسیس پاکستان همواره سبب ایجاد چالش جدی برای کشور شده است.
برخی گروه ها و جناح های دینی در این کشور تصور می کنند به واسطه آن که مردم پاکستان به دین علاقه دارند و این کشور با شعار مقدس لااله الا الله تشکیل شده است، می توانند با این حربه همه را فریب دهند و از احساسات پاک جامعه بهره برداری کنند اما مردم بارها نشان داده اند که با وجود اینکه مردم گرایش های بالای مذهبی دارند اما به هیچ فردی اجازه نمیدهند به حریم دینی و مذهبی آنها تجاوز کند.
ماده 62 قانون پارلمان این کشور که نمایندگان پس از ورود به مجلس قسم می خورند نیز بر این موضوع تاکید دارد که نمایندگان باید در کنار امین و صادق بودن نسبت به مردم هرگز از کارت مذهبی خود در جهت منافع شخصی خود استفاده نکنند.
نمونه ای از این سو استفاده را می توان این روزها در فضای سیاسی داخلی پاکستان مشاهده کرد؛ جایی که «فضل الرحمان» به عنوان رهبر جمعیت علمای اسلام که یک حزب سیاسی و دینی در کشور به شمار می رود سعی دارد با استفاده از کارت های مذهبی در اختیار همانند استفاده از مدارس دینی تحت رهبری خود از این جایگاه به نفع خود استفاده کند و تظاهرات میلیونی در 4 آبان ماه علیه دولت قانونی به راه اندازد.
اما غافل از اینکه احزاب و جماعات دینی مخالف دولت اسلام آباد برای رها شدن از زیر ذره بین بودن توسط دستگاه قضایی و پیگیری های پرونده های فساد اقتصادی خود راه سختی را برای فشار به دولت انتخاب کرده اند.
فشاری که به نظر نمی رسد عمران خان محبوب ترین چهره سیاسی این روزها را به راحتی دچار تنش و سردرگمی کند و از ابتدای مسیر حکومت داری کشور باز دارد.
تجربه ثابت کرده است که آشوب سیاسی و هرگونه تظاهرات در پاکستان نه تنها به وجهه کشور لطمه وارد می کند و توجه رسانه های دشمن را در این شرایط به داخل معطوف میکند بلکه به دموکراسی با ثبات کنونی این کشور صدمه خواهد زد و در نتیجه موجب به تعویق افتادن پیشرفت اقتصادی نیز خواهد شد.
به نظر می رسد تنها راه خروج از مشکلات اقتصادی امروزه در پاکستان نه صرف هزینه سنگین برای راه اندازی راهپیمایی ضد دولتی با اجتماع میلیونی است بلکه اجماع و مشارکت فکری سیاسی همه نهادها و جناحهای داخلی این کشور و پرهیز از سرگرم شدن بازیهای داخلی جناحی و خارج از قاعده خواهد بود.
در پایان باید یادآور شد که برای جامعه پاکستانی اسلام، ملیت و جذبه وطن اهمیت زیادی دارد، همچنین هرگز نباید فراموش کرد که دین حریم مقدسی دارد و هیچ فردی چه زمامدار حکومت و چه در جبهه مخالف به اصطلاح اپوزیسیون حق ندارد از آن در یک کشور اسلامی در جهت منافع شخصی خود بهره برداری ابزاری کند.
یادداشت: حسین محمدی کارشناس مسائل پاکستان
انتهای پیام/.*