بریتانیا با «برگزیت» یکپارچه نخواهد ماند
اتحادیه اروپا می‌خواهد چنان کاری با بریتانیا کند تا درس عبرتی برای سایر کشور‌هایی باشد که تلاش می‌کنند از این اتحادیه خارج شوند و نشان دهد روند خروج تبعات زیانباری برای کشور‌ها خواهد داشت.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، انگلیس تنها یک روز دیگر مهلت دارد تا درباره چگونگی خروج از اتحادیه اروپا به توافق برسد یا بدون توافق این اتحادیه را ترک کند، اما، چون فرصت زیادی برای رسیدن به توافقی جدید وجود ندارد، تعویق زمان برگزیت تنها گزینه‌ای است که دو طرف برای خروج از بن‌بست در پیش دارند. صحنه تحولات سیاسی انگلیس درحالی با اجرایی شدن یا نشدن برگزیت پیچیده شده است که بیش از سه سال از همه‌پرسی خروج انگلیس از اتحادیه اروپا می‌گذرد و از مهلت انگلیس برای ترک اتحادیه اروپا فقط چند روز دیگر مانده است و بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس آخرین تلاش‌های خود را انجام می‌دهد تا این کلاف سردرگم را باز کند. بوریس جانسون پس از امتحان راه‌های مختلف برای خروج از بن بست برگزیت، در روز‌های اخیر برنامه تأخیر در اجرای برگزیت را طی نامه‌ای بدون امضا به اتحادیه اروپا ارسال کرده است. اتحادیه اروپا تاکنون دو بار مهلت برگزیت را به دلیل مخالفت پارلمان انگلیس با نحوه اجرای برگزیت به تأخیر انداخته است و به نظر می‌رسد سومین تعویق در اجرای برگزیت هم در راه باشد، چراکه اروپا نمی‌خواهد پیامد‌های منفی خروج بدون توافق به گردن آن‌ها بیفتد. پرونده برگزیت تاکنون دو نخست‌وزیر انگلیس را قربانی کرده است و با توجه به اختلاف‌نظر‌ها در بین مقامات این کشور و مخالفت‌های میلیونی با این طرح، احتمالاً جانسون هم به سرنوشت دیوید کامرون و ترزا می، نخست‌وزیران قبلی انگلیس دچار خواهد شد. سیدرضا میرطاهر، کارشناس مسائل اروپا در گفتگو با «جوان» تأکید کرد: «الان یکی از کابوس‌هایی که وجود دارد این است که برگزیت صرفاً تبعات سیاسی و اقتصادی در پی ندارد و ممکن است تبعات امنیتی بسیار مهمی به دنبال داشته باشد و مجدداً وضعیت ناآرام، متلاطم و پرتنشی را در ایرلند شمالی به وجود آورد.» به گفته میرطاهر «اتحادیه اروپا می‌خواهد چنان کاری با بریتانیا کند تا درس عبرتی برای سایر کشور‌هایی باشد که تلاش می‌کنند از این اتحادیه خارج شوند و نشان دهد روند خروج تبعات زیانباری برای کشور‌ها خواهد داشت. اتحادیه اروپا می‌خواهد در زمینه اخذ مالیات و سایر الزامات دیگر بریتانیا را تنبیه کند که حتی کشور‌های دیگر فکر خروج به ذهنشان خطور نکند.»
روز 31 اکتبر مهلت خروج انگلیس از اتحادیه اروپاست و بوریس جانسون گفته است بدون توافق می‌خواهد از اروپا خارج شود. به نظرتان آیا روند برگزیت در مهلت مقرر انجام می‌شود یا اینکه باز هم به تعویق خواهد افتاد؟ موضع اروپایی‌ها در این زمینه چه خواهد بود؟
مسئله خروج انگلیس از اتحادیه اروپا این روز‌ها مهم‌ترین مسئله داخل انگلیس و همچنین در رابطه لندن با اروپایی‌ها تبدیل شده است و دلیلش هم این است که هر گونه سناریویی که در باره نحوه خروج انگلیس از اتحادیه محقق شود چه خروج با توافق و چه بدون توافق، می‌تواند تأثیرات بسیار مهمی هم برای بریتانیا، هم اروپا و حتی در سطح کلان برای جهان در پی داشته باشد. با توجه به میزان سهمی که بریتانیا در اقتصاد جهانی و اروپا ایفا می‌کند، هر یک از این سناریو‌ها می‌تواند پیامد‌های منفی و مثبتی برای انگلیس، اتحادیه و جهان داشته باشد. در آخرین تحولی که در این زمینه صورت گرفت پارلمان انگلیس توافق جدید بین بوریس جانسون و اتحادیه اروپا را تصویب کرد، ولی برای رسیدگی به این مسئله مهلت خاصی تعیین نکرد و بدین ترتیب شاهد این خواهیم بود که هر چند توافق برگزیت به طور کلی کلیاتش به تصویب رسیده، اما رسیدگی به جزئیات آن نیازمند زمان بیشتری است و طبیعتاً تا مهلت 31 اکتبر محقق نخواهد شد. جانسون ناچار است مهلت خروج را به تعویق بیندازد و مهلت ثانویه‌ای که در نامه او به اتحادیه اروپا قید شده تا 31 ژانویه 2020 مهلت دوم برای برگزیت در نظر گرفته شده است.
توافق بدون خروج از اتحادیه اروپا چه تبعاتی برای اقتصاد انگلیس خواهد داشت؟
خروج بدون توافق انگلیس از اتحادیه اروپا موجب هرج و مرج زیادی در روابط تجاری، سیاسی و سایر ابعاد روابط انگلیس با اتحادیه می‌شود. هنوز بریتانیا جزو اتحادیه گمرکی اروپاست و در این چارچوب ورود و خروج کالا‌ها از کشور‌های اروپایی به انگلیس همچنان صورت خواهد گرفت. اگر دولت انگلیس قصد داشته باشد بدون توافق از اتحادیه اروپا خارج شود، ناگهان تمام روابط دوجانبه از فردای 31 اکتبر به هم می‌ریزد و نه تکلیف صادرکنندگان معلوم است و نه تکلیف وارد‌کنندگان و تعرفه‌های گمرکی مشخص است و می‌توان گفت هرج و مرج بسیار گسترده‌ای در تعاملات دو طرف رخ می‌دهد. این مسئله نه تنها باعث به هم ریختن اقتصاد انگلیس خواهد شد، بلکه اتحادیه اروپا که روابط زیادی در عرصه‌های مختلف با لندن دارد نیز دچار سرگردانی خواهد شد و این مسئله می‌تواند به فروپاشی اقتصاد بریتانیا بینجامد. حتی دولت محافظه‌کار انگلیس در گزارش محرمانه خود تحت عنوان «گزارش زرد» پیش‌بینی کرده بود خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا ممکن است به کمبود‌های مواد غذایی و دارویی منجر شود و زیان‌های بسیار گسترده‌ای به اقتصاد بریتانیا وارد کند. در واقع خروج بدون توافق بریتانیا از اتحادیه اروپا به منزله کابوسی برای لندن و بروکسل خواهد بود.
خروج انگلیس از اتحادیه اروپا از منظر ژئوپلتیکی، سیاسی و امنیتی چه تأثیراتی بر آینده اتحادیه اروپا خواهد داشت؟ برخی کارشناسان معتقدند خروج انگلیس، وزن اتحادیه اروپا در معادلات جهانی را کمتر خواهد کرد؟ آیا این اقدام به توسعه اقتصادی در داخل اتحادیه اروپا آسیب وارد خواهد کرد یا تأثیری نخواهد داشت؟ همچنین آیا در کوتاه‌مدت و درازمدت روی اقتصاد جهان نیز تأثیر خواهد داشت؟
خروج انگلیس تبعات چندی برای اتحادیه اروپا خواهد داشت. در مرحله اول، اینکه انگلیس یکی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل است و از مهم‌ترین بازیگران اقتصادی در عرصه بین‌الملل محسوب می‌شود خروج این کشور از اتحادیه اروپا در مجموع از وزن اروپا در عرصه تعاملات بین‌المللی می‌کاهد. نکته مهم در روند برگزیت این است که بریتانیا بعد از خروج چه سیاستی را اتخاذ خواهد کرد؟ اگر به سمت نزدیکی با امریکا پیش برود به معنای این است که میزان تأثیرگذاری امریکا در عرصه بین‌الملل افزایش خواهد یافت. بریتانیا با خروج از اتحادیه، آزادانه می‌تواند درباره بسیاری از مسائل بین‌المللی و منطقه‌ای تصمیم بگیرد، ولی اکنون که در اتحادیه اروپا عضویت دارد مجبور است از تصمیمات اروپا پیروی کند. بدین ترتیب شاید به دلیل اینکه بریتانیا متحد استراتژیک واشنگتن است، وزن واشنگتن در عرصه جهانی بیشتر خواهد شد، اما برای اتحادیه اروپا عکس این مسئله رخ خواهد داد. مسئله دیگر اهمیت اقتصادی بریتانیا در جهان است و طبیعتاً خروج این کشور از اتحادیه اروپا سبب می‌شود تولید ناخالص داخلی اتحادیه به عنوان نهاد منطقه‌ای با کاهش قابل توجهی روبه‌رو شود و این مسئله تأثیرگذاری این نهاد را در جهان را کاهش می‌دهد.
همچنین موضوع مهم دیگر پرداخت حق عضویت سالانه بریتانیا به اتحادیه اروپاست که با خروج آن بار این مسئله بر دوش کشور‌های دیگر خواهد افتاد و موجب می‌شود هزینه‌های عضویت در اتحادیه اروپا مخصوصاً برای کشور‌های بزرگی مثل آلمان، فرانسه و ایتالیا افزایش یابد. هر چند خروج انگلیس به معنای خروج آن از پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نیست، اما در مورد تصمیم‌گیری انگلیس در داخل این سازمان نظامی به عنوان یک کشور اروپایی به ضرر اروپای قاره‌ای خواهد بود. به عبارت دیگر بریتانیا به احتمال زیاد در زمینه امنیتی و نظامی به امریکا نزدیک خواهد شد و این مسئله در چارچوب ناتو سبب می‌شود کفه تصمیم‌گیری در ناتو به نفع امریکا سنگینی کند و این به ضرر کشور‌های اروپای غربی است که از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا دارای اختلافات زیادی در باره مسائل نظامی و نقش و اهمیت ناتو و میزان مشارکت اعضای این پیمان است. با نزدیکی لندن به امریکا در مورد مسئله تأمین هزینه‌های ناتو، فشار واشنگتن برای صرف 2 درصد از تولید ناخالص داخلی اروپایی‌ها برای مصارف نظامی افزایش خواهد یافت. لندن امیدوار است بلافاصله با خروج از اتحادیه اروپا و خارج شدن از مقررات این اتحادیه بتواند تجارت آزاد با بسیاری از کشور‌ها منعقد کند که مهم‌ترین کشور در این زمینه امریکاست و اخیراً وزیر بازرگانی امریکا گفته که واشنگتن آماده است پس از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا توافقنامه تجارت آزاد امضا کند و این مسئله هم به مثابه ناکامی اتحادیه است و هم تلاش امریکا برای تضعیف هر چه بیشتر اتحادیه اروپا محسوب می‌شود.
شما معتقدید با اجرای برگزیت، موضع انگلیس در دیپلماسی و مناقشه‌های بین‌المللی به امریکا نزدیک‌تر خواهد شد هرچند دونالد ترامپ بار‌ها گفته است در صورت خروج انگلیس از اتحادیه اروپا توافقات دوجانبه نظامی و اقتصادی با لندن امضا خواهد کرد، اما از آنجا که ترامپ غیرقابل پیش‌بینی است و هر لحظه ممکن است تصمیماتش را تغییر دهد، به نظر شما آیا با این حال ترامپ روابط با انگلیس را تقویت خواهد کرد؟
ترامپ تاکنون اظهارات ضد و نقیض زیادی درباره آینده روابط لندن و واشنگتن پس از اجرای برگزیت اعلام کرده است. او برخلاف عرف دیپلماتیک در مسائل داخلی بریتانیا دخالت کرد و قبل از انتخاب جانسون و در جریان سفر خود به لندن، آشکارا از نخست‌وزیری جانسون حمایت کرد که این مسئله واکنش تند حزب کارگر را در پی داشت و جرمی کوریبین، رهبر این حزب ترامپ را به دخالت در امور لندن متهم کرد. نکته دوم این است که ترامپ با توجه به موقعیت، سخنان دیگری را در ارتباط با روابط لندن و واشنگتن مطرح کرد، اما رویکرد کلی ترامپ ظاهراً این است که واشنگتن آمادگی دارد تا پیمان تجارت آزاد با لندن امضا کند، ولی نباید این مسئله را فراموش کرد که دموکرات‌های کنگره مخالف خروج بدون توافق انگلیس از اتحادیه اروپا هستند و نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان امریکا پیش‌تر تهدید کرده بود لندن اگر بدون توافق از اتحادیه خارج شود نباید امیدی به روابط تجاری مخصوصاً تجارت آزاد با واشنگتن داشته باشد، اما موضع دولت ترامپ این است که برای تحریک انگلیس برای خروج سریع‌تر از اتحادیه اروپا وعده‌هایی به این کشور بدهد، ولی سابقه بدعهدی‌های ترامپ نشان می‌دهد هیچ اعتمادی به سخنان او نیست و ممکن است بریتانیا بعد از خروج از اتحادیه اروپا بر خلاف وعده‌های قبلی ترامپ با آینده ناخوشایندی در روابط دوجانبه و با ارائه شروط جدیدی از سوی دولت امریکا برای امضای پیمان تجارت آزاد روبه‌رو شود.
جانسون تهدید کرده است در صورتی که پارلمان اجازه برگزیت بدون توافق را ندهد، انتخابات جدیدی برگزار خواهد کرد. اختلاف پارلمان و بوریس جانسون در نهایت به کجا ختم می‌شود؟ چقدر احتمال دارد انتخابات جدید برگزار شود و هدف جانسون از برگزاری انتخابات جدید چیست؟
در یک‌سال گذشته اتفاقی که برای ترزا می‌رخ داد همان سناریو برای جانسون هم در حال تکرار شدن است و این مسئله به هیچ جایی نخواهد رسید. ترزا می‌سال گذشته در زمینه برگزیت به توافقی با اتحادیه دست یافت، اما مجلس عوام سه بار این توافق را رد کرد و بار چهارم به دلیل اینکه ترزا می‌مطمئن بود امیدی به تصویب آن وجود ندارد از نخست‌وزیری استعفا کرد. بعد از آن جانسون روی کار آمد و از همان ابتدا رویکرد خود را به خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا بنا نهاد و تهدید کرد تا 31 اکتبر از اتحادیه اروپا خارج می‌شود و برای جلوگیری از مانع تراشی نمایندگان پارلمان، مجوز تعطیلی پارلمان را از ملکه گرفت، اما نمایندگان با تصویب طرح‌هایی مانع تعطیلی مجلس عوام شدند. حتی پارلمان سبب شد تا جانسون به اتحادیه اروپا نامه بنویسد که مهلت اجرای برگزیت را به مدت سه ماه به تعویق بیندازد. پارلمان برای جلوگیری از تکرار سناریو‌های قبلی، کلیات توافق جدید جانسون و اتحادیه را تصویب کرد، ولی بررسی جزئیات آن به ویژه وضعیت مرز‌های دو ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند و همچنین آینده حضور یا عدم حضور ایرلند شمالی در اتحادیه کمرگی اتحادیه اروپا که مسئله بسیار بغرنجی محسوب می‌شود، به زمان دیگری موکول شده است. البته اتحادیه اروپا در توافق جدید با جانسون با کنار گذاشتن حصار مرزی امتیاز بزرگی به لندن داده است، اما به هر حال این مسئله مخالفان جدی دارد.
شرایط جدیدی که در توافق جدید درباره مرز‌های دو ایرلند شمالی و جنوبی مطرح شده، به این معناست که بریتانیا پذیرفته که ایرلند شمالی حداقل برای مدت پنج‌سال همچنان تحت قوانین اتحادیه اروپا باقی بماند، اما مخالفان در داخل انگلیس معتقدند این مسئله به معنای جدایی ایرلند شمالی از بخشی از بریتانیا زمینه‌سازی برای استقلال و حتی ملحق شدن به ایرلند جنوبی خواهد بود. به رغم مخالفت‌های پارلمان انگلیس، بوریس جانسون واقعاً می‌خواهد در 31 اکتبر از اتحادیه اروپا خارج شود، اما اگر این مسئله رخ دهد با پیامد‌های قضایی روبه‌رو خواهد شد، چون بر خلاف رأی پارلمان عمل کرده است و حتی احتمال محاکمه‌اش وجود دارد. مسئله دیگری که مطرح است اینکه احتمال دارد در چند روز باقیمانده تا زمان خروج لندن از اتحادیه اروپا جانسون تقاضای انتخابات زودهنگام بدهد به امید اینکه بتواند در انتخابات جدید در پارلمان اکثریت قابل ملاحظه‌ای به دست بیاورد و با کمک این اکثریت بتواند پروژه برگزیت را به سرانجام برساند.
آیا بوریس جانسون می‌تواند در صورت برگزاری انتخابات جدید، اکثریت پارلمان را کسب کند با توجه به اینکه به نظر می‌رسد افکار عمومی انگلیس در سال‌های اخیر در ماجرای برگزیت نسبت به حزب محافظه‌کار دید مثبتی ندارد؟ در صورت برگزاری انتخابات جدید، آیا احتمال شکست حزب محافظه‌کار وجود دارد؟
واقعیت این است که حزب کارگر به عنوان رقیب دولت محافظه‌کار امید بیشتری به پیروزی در انتخابات جدید دارد. با توجه به نارضایتی مردم بریتانیا از وضعیت کنونی و بلاتکلیفی سیاسی که با آن مواجه هستند و زیان‌های گسترده‌ای که به خاطر برگزیت متحمل شده‌اند، حزب کارگر امیدوار است با توجه به این مسائل بتواند حزب محافظه‌کار را شکست و دولت خود را تشکیل دهد. اگر حزب کارگر در انتخابات جدید بتواند پیروز شود اعلام کرده است خواهان برگزاری همه‌پرسی دوم برای تعیین تکلیف برگزیت خواهد بود و اگر این اتفاق رخ دهد، مردم بریتانیا به برگزیت رأی نمی‌دهند و اساساً خروج انگلیس از اتحادیه اروپا منتفی می‌شود. اگر آنگونه که جانسون امید دارد حزب محافظه‌کار مجدداً به قدرت برسد احتمال اینکه آرای بیشتری نسبت به انتخابات زودهنگام قبلی که ترزا می‌در سال 2017 برگزار کرده بود به دست آید زیاد است. در انتخابات سال 2017، حزب محافظه‌کار در پارلمان اکثریت را از دست داد، اما جانسون امیدوار است با کسب اکثریت کرسی‌های پارلمان، دولتی قدرتمند تشکیل دهد و خودش با قرار گرفتن در رأس این دولت، بتواند برگزیت را اجرایی کند.
آیا چالش برگزیت ممکن است بوریس جانسون را هم به سرنوشت ترزا می‌دچار کند؟ همچنین انتخابات زودهنگام و استیضاح نخست‌وزیر برای ممانعت از تحقق برگزیت توسط مخالفان تا چه اندازه‌ای عملی به نظر می‌رسد؟
این مسئله به تحولاتی بستگی دارد که در روز‌های آینده رخ خواهد دهد. اگر جانسون خروج انگلیس از اتحادیه اروپا را در زمان موعد (31 اکتبر) اجرایی کند یا تقاضای برگزاری انتخابات زودهنگام را بدهد، دو سناریوی مهم در این زمینه هستند. واقعیتی را که نمی‌توان نادیده گرفت این است که جانسون مخالفان سرسختی در داخل پارلمان دارد و آن‌ها به دنبال این هستند که جانسون از اریکه قدرت به زیر کشیده شود.
موضع کشور‌های متحد بریتانیا با خروج بدون توافق از اروپا چه خواهد بود همچنان‌که حزب اتحادگرای دموکراتیک، یک حزب دست راستی در ایرلند شمالی گفته است از این توافق حمایت نخواهد کرد و به نظر می‌رسد جانسون کار سختی برای تصویب آن در پارلمان پیش‌رو خواهد داشت؟ همچنین با خروج انگلیس از اتحادیه اروپا آینده اتحاد بریتانیا چه خواهد شد؟ آیا مثل گذشته کشور‌های اسکاتلند، ایرلند شمالی و ولز با انگلیس متحد خواهند ماند یا خیر؟ با توجه به اینکه در هفته‌های اخیر اسکاتلندی‌ها خواستار برگزاری رفراندوم استقلال از انگلیس شده‌اند استقلال این کشور‌ها از انگلیس چقدر احتمال دارد؟
در همه‌پرسی جولای 2016 از چهار بخش بریتانیا یعنی «انگلیس، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی» دو منطقه اسکاتلند و ایرلند شمالی مخالف خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا بودند و حتی در شهر لندن هم بیشتر مردم مخالف خروج بودند و رأیی که در آن زمان داده شد، حدود 52 درصد مردم بریتانیا موافق خروج و 48 درصد مخالف بودند. این مسئله نشان می‌دهد از آن زمان نوعی دوقطبی در داخل بریتانیا درباره برگزیت شکل گرفته است و مخالفان بسیار جدی برگزیت اسکاتلندی‌ها و ایرلندی‌ها هستند. اسکاتلند معتقد است برگزیت زیان‌های زیادی را متوجه آن‌ها خواهد کرد و الان هم می‌گویند که از زمان همه‌پرسی برگزیت، به دلیل خروج شرکت‌های اروپایی از کشورشان میلیارد‌ها پوند ضررکرده‌اند و همچنین سطح مبادلات اقتصادی و صنعتی کشور‌های اروپایی با اسکاتلند در سه سال گذشته کاهش یافته است. به همین دلیل اسکاتلندی‌ها تهدید جدی کرده‌اند و نخست‌وزیر اسکاتلند این موضوع را مطرح کرده است که همه‌پرسی جدیدی برای تعیین تکلیف وضعیت این کشور برگزار خواهد کرد، یعنی مردم باید مشخص کنند این کشور در اتحاد با بریتانیا باقی بماند یا استقلال پیدا کند. درباره ایرلند شمالی این مسئله حادتر است به این دلیل که این کشور همواره صحنه مبارزه کاتولیک‌های جمهوریخواه و پروتستان‌های سلطنت‌طلب بوده است. طبق توافق «جمعه نیک» در سال 1998 ایرلند شمالی و جنوبی به نوعی توافق صلح انجام دادند که براساس آن تمامی مرز‌های ایرلند شمالی و جنوبی برداشته شد و این دو کشور به مثابه یک کشور واحد درآمدند، اما اگر برگزیت عملی شود و دولت جانسون بخواهد بریتانیا را از اتحادیه اروپا جدا و به نوعی برگزیت سخت را محقق کند، این مسئله به بروز ناآرامی و درگیری بین سلطنت‌طلبان و جمهوریخواهان در ایرلند شمالی منجر خواهد شد که تبعات امنیتی مهمی را برای لندن و حتی اروپا به دنبال خواهد داشت. در چند دهه اخیر درگیری‌های خشونت‌باری در ایرلند شمالی بین ارتش بریتانیا و جمهوریخواهان کاتولیک که تحت عنوان ارتش جمهوریخواه ایرلند فعالیت می‌کردند وجود داشت و در حال حاضر یکی از کابوس‌هایی که وجود دارد این است که برگزیت صرفاً تبعات سیاسی و اقتصادی در پی ندارد و ممکن است تبعات امنیتی بسیار مهمی را به دنبال داشته باشد و مجدداً وضعیت ناآرام، متلاطم و پرتنشی را در ایرلند شمالی به وجود بیاورد.
نکته مهم درباره اسکاتلند این است که آن‌ها ملاحظاتی دارند و به دنبال این هستند که حتی در صورت خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، اسکاتلند کماکان روابط فعلی خود را با اروپا داشته باشد که این مسئله از سوی اتحادیه اروپا رد شده است. اتحادیه اروپا معتقد است این مسئله که کشوری که از اتحادیه خارج می‌شود همچنان بخواهد روابط تجاری، اقتصادی و گمرکی با اتحادیه داشته باشد بی‌معناست، لذا پیش‌بینی می‌شود اگر واقعاً جانسون برگزیت سخت را عملی کند واکنش‌های مهمی را در اسکاتلند و ایرلند شمالی به همراه خواهد داشت.
آیا با خروج انگلیس از اتحادیه اروپا احتمال دارد کشور‌های دیگر اروپا هم این مسیر را طی کنند همچنان‌که در دو سال گذشته مردم برخی کشور‌ها مثل فرانسه و هلند خواهان خروج از اتحادیه اروپا شده‌اند؟
همواره یکی از نگرانی‌هایی که درباره تبعات خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا مطرح بوده، این است که این مسئله ممکن است به کشور‌هایی که از عضویت در اتحادیه اروپا ناراضی هستند سرایت کند تا تشویق شوند از این نهاد خارج گردند. در فرانسه حزب راست افراطی جبهه ملی به رهبری ماری لوپن در سال‌های اخیر به شدت سیاست‌های خروج فرانسه از اتحادیه را تبلیغ می‌کرد و حتی در کشور هلند هم مسئله خروج از اتحادیه اروپا مطرح شده است. نکته مهم این است که اتحادیه اروپا می‌خواهد چنان کاری با بریتانیا کند تا درس عبرتی برای سایر کشور‌هایی باشد که تلاش می‌کنند از این اتحادیه خارج شوند و نشان دهد روند خروج، تبعات زیانباری برای کشور‌ها خواهد داشت. اتحادیه اروپا می‌خواهد در زمینه اخذ مالیات و سایر الزامات دیگر بریتانیا را تنبیه کند که حتی کشور‌های دیگر فکر خروج به ذهنشان خطور نکند. درباره کشور‌های عضو اتحادیه اروپا باید بین دو نوع کشور‌ها تفکیک قائل شویم. کشور‌هایی که سنتی و اعضای قدیمی اتحادیه اروپا هستند که برخی از آن‌ها خواهان خروج از اتحادیه‌اند و کشور‌های اروپای شرقی و مرکزی که از سال 2004 به بعد وارد اتحادیه شده‌اند و این کشور‌ها علاقه‌مند به عضویت در اتحادیه بودند و به رغم برخی نارضایتی‌هایی که از سوی کشور‌هایی مثل مجارستان و لهستان ابراز می‌شود، اما آن‌ها عملاً خواهان ماندن در اتحادیه اروپا هستند، ولی درباره اعضای قدیمی این مسئله مصداق ندارد.
با اجرای برگزیت، آیا روابط کشور‌های اروپایی با انگلیس به همان شکل سابق ادامه خواهد داشت یا اینکه این روابط به دلیل تأثیر نپذیرفتن از اقتصاد انگلیس کاهش می‌یابد؟
به احتمال زیاد در زمینه مسائل تجاری و اقتصادی روابط کاهش خواهد یافت. کشور‌های عضو اتحادیه اروپا مجبور خواهند شد سطح روابط‌شان را با بریتانیا کاهش دهند و حتی در سطح خود اتحادیه هم این مسئله به احتمال زیاد رخ می‌دهد و به دلیل خروج بریتانیا سطح مبادلات به حداقل کاهش پیدا می‌کند، اما در باره تعاملات سیاسی مسئله بستگی به شرایط دارد و با توجه به اینکه انگلیس یکی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل است، این موضوع برای اروپایی‌ها اهمیت زیادی دارد که بتوانند بریتانیا را در کنار خودشان داشته باشند، ولی اگر برگزیت اجرایی شود از دیدگاه مقامات لندن این مسئله به عنوان فضای تنفسی جدیدی برای انگلیس خواهد بود تا بتواند اهداف سیاسی، اقتصادی و امنیتی خود را در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی آزادانه پیگیری کند. به نظر من با توجه به اینکه از همان اول اروپایی‌ها به انگلیس به عنوان عضو ناراضی می‌نگریستند و به دلیل نوعی واگرایی که در بین انگلیسی‌ها وجود داشت این احتمال وجود دارد که لندن در آینده روابط نزدیک‌تری با واشنگتن داشته باشد.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/
