به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، مقام معظم رهبری همه ساله در دیدار با جامعه قرآنی به نکات حائر اهمیتی اشاره میکنند و موضوعاتی را بر اساس نیاز جامعه اسلامی، فراروی جامعه قرآنی کشور ترسم میکنند. رهبر معظم انقلاب در آخرین دیدارشان با جامعه قرآنی در طلیعه ماه مبارک رمضان امسال، نسبت به موضوع ترویج جلسات و محافل تلاوت و استماع قرآنکریم تأکید کردند.
حضرت آیتالله خامنهای اینگونه فرمودند: "به نظر من یکی از کارهایی که خیلی مهم است، عبارت است از اینکه ما دورههای قرآن را، جلسات قرآن را زیاد کنیم. البتّه توجه قرآنی در گذشته قابل مقایسه با امروز نیست؛ نمیشود گفت یکصدم، [بلکه] یکهزارم هم نبود؛ آن زمانی که ماها در عرصه بودیم و میدیدیم، واقعاً یکهزارمِ حالا هم نبود؛ امّا بعضی از عادتهای خوب وجود داشت که حالا بهخاطر تلویزیون قرآن و رادیوی تلاوت و مانند اینها که داریم که خیلی هم خوب است این چیزها یک خردهای عقب افتاده که بایستی جبران بشود.
یکی همین دورههای خانگیِ قرآن بود، یکی همین قرآن خواندن در مساجد یا در حسینیهها بود. مساجد را پایگاه قرآن قرار بدهید. دو جور هم میشود جلسهی قرآنی تشکیل داد: یکی همین که دور هم جمع بشوند و یک استادی بنشیند آنجا، بخوانند، قرآنِ افراد را تصحیح کند، نکات را بگوید، تذکّرات را بگوید؛ این یک جور است. یک جور هم این است که جمع بشوند، یک نفر برود روی منبر، بنا کند قرآن خواندن، و نیم ساعت، یک ساعت قرآن بخواند مثل منبریای که منبر میرود و شما مینشینید پای منبرش، قرآنخوان، تالی قرآن، تلاوتگر برود روی منبر بنشیند و شروع کند به قرآن خواندن، شما هم بنشینید گوش کنید، قرآن را باز کنید، از روی قرآن نگاه کنید که این کار البتّه یواشیواش معمول شده است."
استاد محمدحسین سعیدیان قاری بینالمللی و مدرس هنر تلاوت در خصوص بیایات رهبر انقلاب درباره انصات و تلاوت قرآنکریم نظراتی دارد که در ادامه میخوانید.
جامعه قرآنی کشور همواره مرهون لطف و محبت مقام معظم رهبری است و بیانات ایشان، همواره بهعنوان تابلویی اثربخش، فراروی جامعه قرآنی قرار دارد. از جمله مطالبی که ایشان آخرین جلسه دیدارشان با جامعه قرآنی مطرح کردند، مسأله "انس با قرآن و استمداد و استعانت از قرآنکریم" است. اینکه چگونه جامعه قرآنی و در بخش وسیعتر جامعه دینی از قرآنکریم بهرهمند شوند.
طبیعی است که قرآن را اگر بهعنوان برترین موجود این عالم تلقی کنیم که "القرآن افضل کل شى دون الله" و اگر قرآن را "إنّ القرآنَ حیٌّ لایَمُوتُ" ندانیم، هیچگاه ارتباط و انس ما حاصل نخواهد شد؛ همانطور که انسان وقتی در مقابل انسان شریف و بزرگ قرار میگیرد سعی میکند که در نهایت آداب قرار گیرد و از هر فرصتی برای ادای احترام استفاده میکند. وقتی ما محضر قرآن هستیم، کلام خالقِ حق، مالک روح و جانمان را دربرداشتهایم. بنابراین اگر روح و جان خودمان را در محضر قرآن قرار ندهیم و شاگردی نکنیم، طبیعتاً به حیات اخروی و جاودان "فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً" و "لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا" نخواهیم رسید.
تأکید مقام معظم رهبری هم این است که ما با قرآن رفیق شویم و جسم و روحمان را تمامعیار در برابر قرآن قرار دهیم. البته که انس با الفاظ و بهرهگیری از تکنیک تلاوت و زیباخواندن با شاخصهای هنری خوب است اما ابتدای راه است. رهبر انقلاب هم اینگونه فرمودند که قرآن یک اثر هنری بینظیر است، یعنی یک جنبه از عظمت قرآن و اهمّیّت قرآن عبارت است از زیبایی هنری قرآن؛ اتّفاقاً آن چیزی که در درجهی اوّل دلها را مثل مغناطیس بهسمت اسلام جذب کرد، همین جنبهی هنری قرآن بود.
شاید گاهی بگویند که گوش فرادادن به تلاوت قرآن در جلسات، صرف استماع چه فضیلتی خواهد داشت؟ شخص عامی که از مفاد آیات مطلع نیست، چگونه میتواند با آن ارتباط بگیرد؟ پس چه لزومی دارد که کرسیهای تلاوت انتشار پیدا کند؟ در جواب این افراد باید گفت که علتش این است که قرآن از جنس نور است و همانطور که پزشک نسخهای را صادر میکند و مریض هم بدون اطلاع از عملکرد قرصها و کپسولها استفاده میکند و شفا پیدا میکند، قرآن هم که از ذات ربوبیت تبارک و تعالی است، نسخهای شفابخش است.
امیرمومنان علی(ع) در نهجالبلاغه میفرماید: «فَتَجَلَّی لَهُمْ سُبْحَانَهُ فِی کِتَابِهِ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَکُونُوا رَأَوْهُ؛ پس خداوند سبحان برای مردم در کتابش قرآن بدون اینکه دیده شود تجلی کرد.» این تجلی چه بخواهیم و چه نخواهیم در وجود انسان تأثیر میگذارد. اینکه امام به فرزندشان فرمودند اگر آیهای را نمیفهمی و میخوانی و این کار را عبث دانستی؛ بدانکه از القائات شیطان است. پس حضور در جلسات قرآن و عرض ادب به محضر قرآن اصل مهم در زندگی هر مؤمن است.
انتهای پیام/