به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، بیانیه کانون کارگردانان درباره رفع توقیف فیلم «خانه پدری» دارای نکاتی است که لازم به توضیح آن است.
اول آنکه در بیانیه کانون آمده است که: توقیف هر فیلم سینمایی به معنای جنایتی فرهنگی است.
سوال این است که چرا هر توقیفی به اندازه یک جنایت فرهنگی باید برجسته شود؟ در این صورت امر توقیف چه زمانی میتواند به کار آید؟ با این حساب هر فیلمی باید اکران شود حتی اگر با مبانی ملی و دینی ما سازگار نباشد.
نکته دیگر که در ادامه نکته اول مهم است و البته به نوعی نشان از تناقض با مورد قبلی دارد این است که در بیانیه آمده است که: امیدواریم به زودی شاهد نمایش تک تک فیلمهایی باشیم که هر کدام بنا به مصلحتی پوچ توقیف شدهاند.
اول آنکه عبارت مصلحت پوچ معنای درستی ندارد، مصلحت یا عقلی و منطقی است و یا اصلا مصلحت نیست، دوم آنکه اگر فیلمی بنا به مصلحت عقلی توقیف شد چه؟ آیا باز هم کار اشتباهی صورت گرفته است؟ متضاد این جمله میگوید که توقیف فیلم بنا به مصلحت عقلی و منطقی کاری صحیح است. پس در این صورت با بند قبلی یعنی "توقیف هر فیلم جنایت فرهنگی است" در تناقض است. و همراهی دو بند متناقض در یک بیانیه نشان دهنده عدم اشراف و فهم درست کانون کارگردانان از مسأله توقیف فیلم، فرهنگ و مصلحت و جنایت فرهنگی است.
از سویی این بیانصافی است که بعد از آن همه ادای احترام به قوه قضائیه و خواهش و تمنا حالا که همه چیز تمام شده طوری وانمود کنیم که انگار نه انگار. اقدامات لازم صنفی که در بیانیه به منظور رفع توقیف آمده است دقیقا چیست؟ اگر این اقدامات انقدر قدرتمند است چرا برای رفع دیگر مشکلات کارگردانان از آن استفاده نمیشود؟
نکته آخر اینکه جنایت فرهنگی یعنی پولشویی و باندبازی در تولید و تهیه و اکران فیلم در سینمای کشور که مانند ویروسی در حال تخریب بنیانهای سینمای شریف و نجیب ایران است که روز به روز حال آن بدتر میشود. کانون کارگردانان سینمای کشور بهتر است با رفع انحصار برای چندنفر کارگردان معدود، کارگردانان خانه نشین پیشکسوت را دوباره به کار برگردانند تا ما هم شاهد سینمایی با قدرت که در آن چندصدایی شنیده میشود باشیم.
انتهای پیام/