به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم به نقل از کشمیر نامه، بحران نظامی جامو و کشمیر از قدیمیترین درگیری های حل نشده در سازمان ملل است. حقوق بشر به طور گسترده توسط نیروهای نظامی نقض می شود که این مساله به صورت واضح و آشکار اتفاق می افتد و مدارک و مستندات آن نیز موجود است. اسناد و مدارک نقض حقوق بشر در کشمیر به طور عمومی بر مساله غیرنظامیان تمرکز دارد اما توجه ویژه و کافی بر مساله کودکان، زنان و دانش آموزان نمی شود.
این در حالی است که در کشورهای مشابه و درگیر با جنگ مانند فلسطین، سوریه، عراق، یمن و افغانستان این مسایل مورد توجه جهانی قرار دارد. کودکان کشمیری در جایی زندگی می کنند که نیروهای نظامی مستقر در آن حداقل سه برابر بیش از نیروهای نظامی است که در زمان حمله آمریکا به عراق و افغانستان وارد این کشورها شدند.
یکی از چالش های بزرگ در کشمیر، جنایاتی است که علیه کودکان در چند دهه ی اخیر آغاز شده است و هند هنوز قواعد و چهارچوب های درگیری های مسلحانه ملی و بین المللی را درباره ی کشمیر به رسمیت نمی شناسد.
کودکان یکی از مظلوم ترین گروه هایی هستند که در از سال 1989 و از زمان آغاز نهضت کشمیر و واکنش شدید نظامی هند نسبت به این درگیری ها مورد خشونت قرار گرفته اند. کودکان نه تنها قربانیان غیر مستقیم این جنگ بوده اند بلکه در معرض خشونت های هدفمند دولت نیز قرار گرفته اند. دهه ی نود میلادی، دوره ای فاجعه بار برای کودکان کشمیری بود. درگیری ها به صورت تصاعدی افزایش یافت زیرا عکس العمل خشونت آمیز دولت علیه غیرنظامیان به جای مبارزین، در اوج خود قرار داشت که از جمله آنها می توان به خشونت هایی که علیه غیرنظامیان صرف نظر از سن آنها وجود داشت اشاره کرد. مواردی چون خشونت جمعی علیه تمام مردم یک روستا یا شهر، کشتارهای بدون دادرسی، ناپدید شدن افراد، تجاوز به عنف و بازداشت های غیر قانونی و …که کودکان در بسیاری از آنان مانند بزرگسالان مورد خشونت دولت هند قرار گرفتند.
کودکان در درگیری ها مداوم جامو و کشمیر حضور داشته و دارند. گزارش ها نشان دهنده ی این موضوع هستند که از سال 2003 تاکنون به طور میانگین در هر سال 26 کودک کشته می شود که این کشتارها توسط نیروهای نظامی، و به ادعای بعضی ها مبارزین یا افراد مسلح ناشناس یا انفجارهایی که بین ارتش هند و پاکستان در خط کنترل مرزی اتفاق می افتد.
گزارش ها به طور جدی به خشونت دولتی علیه کودکان نپرداخته اند به این دلیل که تمرکز رسانه ها و جامعه مدنی درگیر کلیت خشونت های روزانه در مقیاس بزرگتر در کشمیر بوده است.
یکی از دلایل این مساله کمبود اطلاعات در مورد موضوعات مختلفی است که کودکان کشمیری با آن روبرو هستند. اسنادی درباره سایر موضوعات کودکان کشمیری وجود دارد اما درباره اثرات خشونت دولتی و نظامی سازی ایالت و تاثیر آن بر جنبه های مختلف زندگی کودکان کشمیری اطلاعات کاملی وجود ندارد.
به همین علت JKCCS که سازمانی مدنی و حقوقی برای بررسی وضعیت حقوق بشر در کشمیر است، گزارشی را درباره انواع خشونت ها علیه کودکان جامو و کشمیر در 15 سال اخیر یعنی از سال 2003 تا 2017 تهیه کرده است.
این گزارش به دنبال بررسی وضعیت کودکان در درگیری های مسلحانه جامو و کشمیر است و به بررسی مسائلی از قبیل جرایمی که به صورت جدی علیه کودکان انجام می شود می پردازد. مبنای گزارش بر اساس بررسی اطلاعاتی از کشتارها، بازداشت ها، خشونت جنسی و تاثیر خشونت بر آموزش کودکان است.
تعریف کودک در این گزارش بر اساس کنوانسیون 1989سازمان ملل در مورد حقوق کودکان است که منظور از کودکان ” افراد زیر 18 سال» می باشد. بر این اساس کودکان جامو و کشمیر با شش مورد نقض حقوق بشر مواجه هستند؛ قتل، ضرب و شتم، کار اجباری کودکان، خشونت جنسی، ربوده شدن، حمله به مدارس و بیمارستان ها و محرومیت از دسترسی به حقوق بشردوستانه.
آمار، نمودارها، ارقام، تحلیل داده هایی از کشتار کودکان در 15 سال اخیر در این گزارش آمده است. اطلاعاتی که بر اساس گزارش روزنامه ها و از طریق فعالیت میدانی تیم تحقیقی JKCCS استخراج شده است. این عقیده وجود دارد که میزان خشونت علیه کودکان کشمیری بسیار بیشتر از تخمین های موجود در این گزارش است چرا که روند گزارش های خشونت علیه کودکان در دهه اول 2000 برجسته نبوده در صورتی که بیشترین میزان خشونت نظامی از سال 1990 تا سال 2005 است.
این گزارش هم چنین به معرفی مکانیسم های حقوقی که خانواده های قربانیان می توانند از آن استفاده کنند پرداخته و قوانینی که مانع از پیگیری حقوق کودکان می شود را بیان می کند. از جمله PSA که کودکان تحت این قانون بازداشت می شوند و سایر مصونیت هایی که برای نیروهای نظامی در کشمیر وجود دارد.
انتهای پیام/.