به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ستوننویسهای روزنامههای ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشهنویس" یاد میشود٬ بخشی از فعالان رسانهای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشتهایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه میگذارد.
تسنیم تلاش میکند تا با انتخاب گزینههای قابل توجهی از نوشتههای ستوننویسهای ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیتهای رسانهای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
نگرانی به خاطر رانت و رشوه
عبدالرحمان دلپاک/ روزنامه ینی آکیت
من هر روز در گوشهای از ترکیه و در یکی از شهرهای ترکیه هستم. با روشنفکران٬ روزنامهنگاران٬ فعالان سیاسی و مردم٬ به طور مداوم صحبت میکنم. چیزی که میبینم این است که همه نگرانند.
نه تنها هواداران حزب عدالت و توسعه بلکه دوستداران احزاب دیگر نیز همه نگرانند. همه میدانند که روند رانت و رشوه تا ابد نمیتواند ادامه پیدا کند و به یک پرتگاه خواهد رسید. بنابر این تا دیر نشده باید فکری کرد. سیاستمداران ما بر شاخه نشستهاند و آن را با اره میبُرند. همه میخواهند از حزب مخالف خود خلاص شوند. انگار اگر حزب رقیب و مخالف نباشد٬ دنیا گلستان میشود.
این روزها شاهد یک جنگ تمام عیار بین سینان آیگون و شهردار آنکارا هستیم. سینان آیگون از نمایندگان حزب جمهوری خلق در مجلس ملی ترکیه و منصور یواش شهردار آنکارا هم برگزیده همین حزب است. آنها مقابل هم ایستادهاند و پای پیشنهاد رشوه 25 میلیون لیرهای در میان است و نماینده مزبور اعلام کرده که برای انجام کاری به شهرداری آنکارا رفته و در آنجا او را به یک اتاق برده و به او گفتهاند: 25 میلیون لیره بده تا کارت را راه بیاندازیم.
در آنکارا٬ این دعواها دردسر بزرگی به وجود آورده و سیاهچالهای پدید آمده است که برای همه خطرناک است.
در حوزه خدمات عمومی٬ اجرایی و اداری٬ مشکل بزرگی وجود دارد. میخواهید نام آن را رانت بگذارید٬ یا رشوه٬ یا فساد یا دزدی. اسم مهم نیست. مهم این است که چنین چیزی وجود دارد و فقط افراد یک حزب خاص به این فساد گسترده آلوده نیستند. بلکه از محافظهکار گرفته تا ملیگرا و چپ و غیره و ذالک٬ در همه احزاب و گروههای سیاسی٬ افرادی هستند که در این سیاهچاله بزرگ در حال استفاده از رانت هستند.
آنان از قدرت سیاسی و اجرایی و حامیان خود جسارت گرفته و به راحتی هر چه که میخواهند انجام میدهند و ظاهراً برخی از آنها نیز مصونیت قضایی دارند و کسی کاری به کارشان ندارد. متاسفانه بسیاری از سیاستمداران٬ بستگان خود را وارد این کارها کردهاند و حالا پسران٬ دختران٬ دامادها٬ عروسها٬ پدرزن٬ مادرزن٬ خاله٬ عمه و عمو و برادرزاده و همه و همه٬ درگیر این روابط کثیف و پلید هستند.
توفیق فکرت خان در سال 1912 میلادی در منظومه «خوان یغما» به موضوع رشوه پرداخته و نوشته است: «بخورید افندیها٬ بخورید از آنِ شماست این خوان...بخورید٬ آن قدر که سیر شوید٬ آن قدر که بالا بیاورید٬ بترکید.»
البته چندین سده پیش از او نیز در منظومه فضولی شاعر بزرگ٬ باز هم با موضوع رشوه روبرو هستیم و در این مورد گفته است:«سلام دادم٬ دیدند که رشوه نیست٬ سلامم را برنداشتند... حکم نشان دادم٬ دیدند که نان و آبی در آن نیست٬ اعتنا نکردند.»
میخواهم خطاب به سیاستمدارانمان بگویم: فاین تذهبون؟ قدم در راه خیر نگذاشتهاید. به خودتان بیایید تا زمان از دست نرفته است.
اگر حفتر قدرت بگیرد
محرم ساری کایا/ روزنامه خبرترک
قبلاً در اژه و بین ترکیه و یونان٬ تنشها و اختلافاتی وجود داشت که هنوز هم بخشی از آن لاینحل مانده و حالا در مورد مدیترانه و لیبی نیز مشکلات مشابهی داریم. واقعیت این است که حل این مشکلات٬ روندی طولانی دارد.
امضای توافق نامه دریایی بین ترکیه و دولت وفاق ملی لیبی٬ رویداد دیپلماتیک مهمی است که باید نتایج آن دنبال شود. به هر حال٬ ترکیه دست به اقدام مهمی زده و باید تا آخر ادامه دهد.
امضای توافق نامه حریم دریایی بین لیبی و ترکیه٬ در عین حال٬ این امکان را برای مصر و اسراییل به وجود آورده که آنان نیز دست به چنین اقدامی بزنند و ترکیه باید با آنان نیز توافق کند و اسناد لازم در مورد حریم دریایی نوشته شوند و توافق دیپلماتیک صورت بگیرد.
اسراییل برای صادرات گاز به اروپا به ترکیه نیازمند است و چندی پیش رادیو اسراییل اعلام کرده که یک هیات دیپلماتیک برای مذاکره به آنکارا آماده است.
حالا در رسانههای ما و جهان٬ این سوال طرح شده که اگر ژنرال حفتر قدرت بگیرد٬ چه خواهد شد؟ آیا او میتواند توافق بین السراج و اردوغان را کنار نهد؟ خیر. چنین چیزی ممکن نیست. این یک توافق حریم و مرز دریایی است و قابل لغو نیست.
همچنان که مرزهای جدید عثمانی از دوران پس از تاسیس جمهوری تغییر نکرده٬ همچنان که مرزهای ایران بعد از انقلاب اسلامی تغییری نکرده٬ همچنان که در یوگسلاوی بعد از تغییر حکومت هیچ تغییری در توافقات بینالمللی ایجاد نشد٬ درباره توافق لیبی نیز چنین چیزی صدق میکند.
چاره کار در تولید است نه ایجاد کانال استانبول
دنیز ییلدرم/ روزنامه جمهوریت
اقتصاد متکی به رانت٬ مسکن و ساختمان٬ یک بار دیگر به بنبست رسیده و حزب حاکم نیز حرف تازهای برای گفتن ندارد و پروژه و برنامهای برای آینده ترکیه ندارد و به همین خاطر٬ چاره کار را در آن میبنید که یک بار دیگر به سیاست دوقطبیسازی پناه برده و پروژهای را بر روی میز بگذارد که خطاهای حکومت و میزان دوقطبی موجود را تشدید میکند.
کانال استانبول٬ فقط مساله سادهای نیست که با شهر استانبول ارتباط داشته باشد. باید این واقعیت را در رسانهها مطرح کرد که پای نظم ترکیه٬ منافع ترکیه و منافع و حقوق مردم در میان است و مساله در سطح یک شهر نیست.
مردم ما بدهکارند٬ مردم ما بیکارند و از گرانی و تورم و مالیات به ستوه آمدهاند و در چنین شرایطی٬ چرا باید حزب حاکم به دنبال این پروژه پرهزینه باشد؟ آن چه ما به آن نیاز داریم٬ یک ترکیه تولیدگر است نه کانال استانبول.
انتهای پیام/