به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، کریستوفر کلاری، استادیار علوم سیاسی دانشگاه ایالتی نیویورک و کیتلین تالماج، عضو ارشد اندیشکده آمریکایی امنیت و اطلاعات قرن بیست و یک در این مقاله که در وبسایت اندیشکده بروکینگز منتشر شد، نوشتند که ایران و آمریکا بعد از حمله پهپادی در بغداد علیه ژنرال قاسم سلیمانی و حمله موشکی متعاقب آن به پایگاه آمریکا در عراق از درگیری بیشتر اجتناب کردند.
در این مقاله که در روزنامه واشنگتن پست هم منتشر شده، آمده است: با این حال رابطه ایران و آمریکا بعید است به روالی بازگردد که پیشتر بود و این بحران پیامدهای مهمی برای ثبات بلندمدت منطقهای دارد.
دقت موشکی ایران
این گزارش میافزاید: موشکهای ایران دقیقتر شدهاند و این امر میتواند آینده پایگاه و عملیات آمریکا را محدود سازد.
تا پیش از این حمله موشکی بسیاری از ارزیابیهای منتشر شده از موشکهای ایران بر این فرض استوار بود که این موشکها تا حدودی دقیق هستند. اما تصاویر ماهوارهای از موشکباران ایران نشان میدهند که این ارزیابیها احتمالا اشتباه بوده است. احتمال این که این موشکها به اهداف مورد نظر برخورد کنند بیشتر از احتمال خطای آنها است.
این گزارش با اشاره به اینکه این حملات موشکی تلفاتی به همراه نداشته، نوشت: ممکن است این امر در نتیجه این باشد که ایران مناطقی را هدف قرار داد که تجهیزات در آنجا بیشتر از پرسنل بود و این امر صرفاً بخاطر شانس یا مسئله آژیر هشدار اولیه نبوده است.
این حمله همچنین احتمالاً نشان دهنده این است که ایران اکنون قابلیت به کارگیری موشکهای نقطهزن کوتاهبرد بالستیک را دارد و این بخشی از روند جهانی است که به سمت موشکهای با دقت بالا رفته است.
مشکلات آتی برای نظامیان آمریکا
این اندیشکده تصریح میکند: در درگیری آتی، ایران میتواند از موشکهای متعارف نقطه زن برای نابودی پایگاههایی استفاده کند که توسط جنگندههای آمریکایی استفاده میشوند یا بنادری را که آمریکا از آنجا برای اعزام و یا تدارکات نیروهای نظامی خود بهره میگیرد، ویران کند. در هر حال، حفظ روند عادی عملیات نظامی در مقابله با این موشکها بسیار دشوار خواهد بود البته اگر نخواهیم بگوییم که غیرممکن است.
آمریکا همچنین احتمال دارد عملیات را به هواپیماهایی منتقل کند که از ناوهای هواپیمابر عملیات میکنند. به هر حال این کشتیهای غولپیکر خودشان آسیب پذیر هستند ضمن این که تعدادشان زیاد نیست و در نهایت آمریکا مجبور خواهد بود که از پایگاههایی استفاده کند که برد موشکهای ایران به آنها نمیرسد و این امر نیز مستلزم پرواز طولانی برای رسیدن به اهداف و سوختگیری مجدد است و همه اینها یعنی هزینه بیشتر و نیاز به هواپیماهای بیشتر.
در ادامه این گزارش به ساقط شدن هواپیمای اوکراینی اشاره میکند و تاکید میکند که این امر نشان میدهد که بحرانهای نظامی چگونه میتوانند تراژدی به بار بیاورند حتی اگر دو طرف قصدی برای تشدید و وخامت اوضاع نداشته باشند.
این اندیشکده با اشاره به سابقه حوادث مشابه در دنیا که در آن موشک یکی از طرفههای درگیر به هواپیماهای غیرنظامی اصابت کرده، نوشت: موضوع اصلی در همه این نوع ماجراها این است که بحران یا درگیری نظامی منجر به قرار گرفتن یکی از طرفهای درگیر در وضعیت آماده باش کامل شده بود و در این هنگام اگر یکی از بازیگران هشدار و اطلاعات مبهمی مانند نزدیک شدن هواپیما دریافت کند، بدترین وضعیت را فرض قرار داده و ابتدا شلیک میکند و بعد سوال میکند. این امر میتواند پیامدهای وحشتناکی داشته باشد.
انتهای پیام/