به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری العهد سیاست قدیمی آمریکا در قبال کشورهای جهان و به ویژه منطقه به این صورت بوده که همیشه تلاش میکند تا ملتها و دولتها را از جهتهای مختلف به خود وابسته کرده و آنها را در وضعیتی قرار دهد که نیاز به همکاری دائمی در همه زمینهها با واشنگتن داشته باشند؛ در اصل ایالات متحده به دنبال تسلط بر این ملتها و کشورهاست.
واشنگتن این هدف خود را به روشهای مختلف در سطح سیاسی و اقتصادی که به شکل مستقیم مرتبط با سیطره آن بر ژئوپلیتیک کشورها و مناطق ثروتمند است به اجرا میگذارد. کنترل روابط اقتصادی بینالمللی به شکل واضح از خلال تکیه بر سیاست «چماق و هویج» با استناد به روشهای مختلفی که روابط اقتصادی را در اکثر اوقات از طریق قرار دادن کشورها تحت قیمومیت موسسات بینالمللی-صندوق بینالمللی پول-بانک جهانی و تحریمهای اقتصادی و برنامههای موسوم به کمک اقتصادی٬ وابسته به روابط سیاسی میکند٬ از جمله روشهای آمریکا برای رسیدن به این هدف است.
از جمله کشورهایی که تحت فشار این سیاست آمریکا بوده و آسیبهای فراوانی از آن میبینند٬ کشورهای عربی هستند که در نتیجه سیاستهای بد اقتصادی و دولتی٬ تبدیل به بهانهای برای مداخلات موسسات تحت نظارات آمریکا در امور این کشورها شدهاند.
در نقطه مقابل این کشورها٬ کشورهایی هستند که به دلیل تکیه بر خودکفایی و تسلیم نشدن در برابر سیاستهای آمریکا٬ با جنگ اقتصادی و نظامی و فقر دست و پنجه نرم میکنند؛ نمونه بارز در این مورد سوریه است.
بدون شک٬ این وابستگی کشورهای عربی به آمریکا دلایل خاصی دارد که فساد و سوءمدیریت و عدم انجام اصلاحات اداری در راس آنهاست. این دلایل موجب شده تا واشنگتن٬ این دولتها را برای تسلیم کردن ملتهای آن در برابر خواستههایش٬ زیر یوغ خود ببرد.
واشنگتن به این منظور٬ با سیاست اصلاحات اقتصادی از طریق صندوق بینالمللی پول و مجبور کردن کشورهای مذکور به سمت وام گرفتن دائمی از این صندوق و همکاری بیش از حد با بانک جهانی٬ این کشورها را تحت سیطره خود در میآورد.
از جمله نمونه واضح این کشورها٬ لبنان و مصر و اردن و عراق هستند که مقامات آن دائما تحت اخاذی و باجخواهی سیاسی آمریکا قرار دارند.
تاریخ کشورهای درحال توسعه در تعاملاتشان با صندوق بینالمللی پول٬ آنها را به وحشت میاندازد؛ در میان این کشورها هیچ دولتی نیست که تسلیم برنامههای صندوق بینالمللی پول شده و زیرساختهای اقتصادی آن آسیب ندیده باشد.
صندوق بینالمللی پول بعد از جنگ جهانی دوم در سال 1944 برای اصلاح مسیر اقتصاد جهانی و پیشگیری از ورشکستگی سرمایهداران جهانی تاسیس شد که شرایط سختی را برای وام دادن در نظر گرفته است.
موسسات مالی جهانی نقش پررنگی در سیطره بر اقتصاد بینالمللی ایفا کرده و اقتصاد کشورها را تابع سیاستهای به اصطلاح اصلاحی خود میکنند؛ اما حقیقت این است که اقتصاد آنها را به سمت نابودی و فروپاشی میکشانند. این سیستم به بازسازی اقتصاد جهانی ضربه بزرگی میزند که افزایش نرخ بیکاری٬حقوق پایین٬ حاشیه نشینی بخش وسیعی از جمعیت کشورها٬ محدود کردن هزینههای اجتماعی و لغو بسیاری از دستاوردهای این کشورها٬ از جمله نتایج سیاستهای این موسسات است.
«نوآم چامسکی» استراتژیست و تحلیلگر مسائل بینالملل در این راستا میگوید: نمیتوان درباره بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول و نقش مهم آنها در نابودی ملتها صحبت کرد٬ بدون اینکه سخنی از یک سازمان دیگر که همزمان با تلاش دو موسسه دیگر (صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی)٬ در تلاش برای نابودی کشورها در جهت منافع ثروتمندان سرمایهدار است٬ به میان بیاوریم: «سازمان تجارت جهانی».
اما نتایج این سیاستها در لبنان که مردم آن را تحت رنج و فشار قرار داده به این صورت میبینیم که باب مداخلات ظاهرا مشروع آمریکا را در این کشور باز کرده و به واشنگتن اجازه میدهد تا دائما در قلب اقتدار داخلی لبنان مداخله و حاکمیت آن را نقض کند و با شعار اصلاحات که در واقع تلاش آمریکا برای تحریم و فقر و گرسنگی ملت لبنان و جلوگیری از باز کردن باب روابط اقتصادی این کشور با سایر کشورهاست٬ ملت آن را تحت فشار قرار دهد.
آمریکا همچنین از خلال این سیاستها مانع استفاده ملت لبنان از حقوق نفتیشان شده؛ همانطور که در مسئله « مناقشه مرزی میان لبنان و رژیم صهیونیستی» در کنار صهیونیستها ایستاده و تلاش لبنانیها در زمینه اکتشاف نفت را به تاخیر میاندازد.
این دسته از فشارهای آمریکا ضد لبنان٬ گاهی با تحریم٬ گاهی از طریق توقف کمکها و نیز گاهی از خلال تحت فشار گذاشتن آن برای روی آوردن به صندوق بینالمللی و یا فشار مستقیم مسئولان آمریکایی٬ خود را نشان میدهد.
تهدیدهای«مایک پامپئو» وزیر خارجه آمریکا که سال گذشته میلادی٬ تحت عنوان توقف کمکها به لبنان اعلام کرد و به لبنانیها گفت که یا باید از حمایت از حزبالله دست کشیده و یا تحریمهای فراگیر را تحمل کرده و وارد یک بحران مالی وحشتناک شوند٬ نیز در راستای همین سیاست آمریکا است.
اما در رابطه با سیاست واشنگتن در برخورد با دولت جدید لبنان باید بگوییم که هرکسی که با موضع آمریکا در قبال لبنان و سوابق آن در مداخله در امور داخلی این کشور و از جمله موضوع مربوط به تشکیل دولت آن آشنا باشد٬ به خوبی میداند که واشنگتن باز هم به مداخلهگریهای خود در این زمینه ادامه خواهد داد؛ اما باتوجه به این که این مرحله بسیار حساس و دقیق است٬ موضع و تصمیم دقیق آمریکا درباره آن در دراز مدت مشخص میشود.
انتهای پیام/