به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، نینا فوکس نویسنده صهیونیست در روزنامه یدیعوت آحرونوت به وجوه تشابه و اختلاف موجود بین معامله قرن و معاهده اسلو اشاره کرده و نوشت که ریشه برخی بندهای اساسی در معامله قرن دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در سال 2020 به معاهده اسلو در روند سازش بین رژیم صهیونیستی و فلسطینیها در سال 1993 باز میگردد.
این گزارش در عین حال تاکید کرد که تفاوت اساسی این دو معاهده این است که در اسلو هیئت فلسطینی حاضر بود اما ترامپ معامله خود را به صورت یکجانبه به اجرا گذاشت، این در حالی است که هیچ پیشبینی نسبت به سرنوشت این معامله نمیتوان داشت.
یوسی بیلین وزیر دادگستری اسبق رژیم صهیونیستی و استاد دانشگاه نیویورک که یکی از نظریه پردازان معاهده اسلو بود نیز به این تفاوت آشکار اشاره کرد و گفت که در روند معاهده اسلو فلسطینیها نیز حضور داشتند و در جلسه مشترک با صهیونیستها شرکت کردند، اما ترامپ این روند را در معامله قرن در پیش نگرفته است.
این نظریه پرداز صهیونیست مدعی شد که شاید مشکل قابل توجهی در مفاد معامله قرن وجود نداشته باشد، اما مشکل بزرگ آن در یک جانبه بودن این اقدام از سوی آمریکا است. این کارشناس صهیونیست در عین حال مدعی شد که معاهده اسلو راه حل دقیقی برای مناقشه فلسطین اسرائیلی مطرح نکرده، اما معامله قرن ترامپ می تواند راه حلی عملیاتی ارائه دهد.
وی افزود که در معاهده اسلو قرار بود 80 درصد از مناطق فلسطینی نشین قبل از توافق نهایی به صهیونیستها واگذار شود، اما امروز در معامله قرن صحبت از توافق دائمی است که شامل واگذاری 70 درصد از مناطق فلسطین به رژیم صهیونیستی و مهجور ماندن دولت فلسطین در چهار طرف خود است و این دولت مدعایی تنها از طرف غزه با دریا ارتباط پیدا می کند.
میکی روزنتال عضو سابق پارلمان رژیم صهیونیستی نیز گفت که معامله قرن و معاهده اسلو هر دو مبتنی بر راه حل تشکیل دولت است و در هر دو مشوقهای مالی مطرح شده است. ترامپ تامین 50 میلیارد دلار برای حمایت از تشکیلات خودگردان را مطرح کرده و در اصل آن صحبت از ایجاد پشتیبانی بینالمللی از اقتصاد تشکیلات خودگردان شده بود. وی تدابیر امنیتی اتخاذ شده در دو معاهده را شبیه به یکدیگر دانست.
یوناتان فریمن استاد علوم سیاسی دانشگاه عبری رژیم صهیونیستی نیز گفت که معاهده اسلو و معامله قرن هر دو به دنبال اعطای مشروعیت به اسرائیل در میان جهان عرب هستند.
انتهای پیام/