به گزارش خبرگزاری تسنیم، آمریکا با ترور شهید سلیمانی، ابو مهدی المهندس و همراهان این مقامات در عراق مرتکب اقدام جنگی و همچنین تروریسم دولتی آشکار شد. آمریکاییها طی سالهای گذشته با وجود اینکه گروههای تروریستی را ایجاد و تقویت کردهاند، کشورهای دیگر از جمله ایران را به حمایت از تروریسم متهم کردهاند. همین کشوری که ایران را متهم به تروریسم دولتی میکند، خودش رهبر نیروهای مبارزه با تروریسم در منطقه را به شهادت میرساند.
البته اقدامات تروریستی دولت آمریکا و متحدانش فقط محدود به این مورد نمیشود و منطقه یا سایر نقاط جهان شاهد تروریسم دولتی آمریکا طی سالهای و دهههای گذشته بوده است. در اصل سابقه استفاده سردمداران لیبرال دموکراسی از تروریسم دولتی به دوران جنگ سرد میرسد.
در اواخر دهه 1970، نوام چامسکی و ادوارد هرمان چندین کتاب درباره دست داشتن آمریکا در تروریسم دولتی نوشتند. همزمان با انتشار این کتابها، سازمان عفو بینالملل و سازمانهای حقوق بشری گزارشهایی را درباره «اپیدمی» شکنجه و کشتار دولتی منتشر کردند.
چامسکی و هرمان نوشتند که طرح ترور آمریکا در حوزه نفوذ این کشور در کشورهای جهان سوم متمرکز بود و اینکه 74 درصد رژیمهایی که از شکنجه در دولتهای خود استفاده میکردند، متحدان آمریکا بودند.
الکساندر جورج نیز در سال 1991 در کتابی نوشت که از تروریسم در کشورهای در حال توسعه حمایت میکردند. او در این کتاب نوشت که آمریکا و متحدانش حامیان اصلی تروریسم در سراسر جهان بودند.
ویلیام اودوم، مدیر آژانس امنیت ملی آمریکا در دولت رونالد ریگان در این باره میگوید: «همانگونه که بسیاری از منتقدان تاکید کردهاند، تروریسم یک دشمن نیست، بلکه یک تاکتیک است. چونکه آمریکا خودش ید طولایی در حمایت از تروریستها و استفاده از تاکتیکهای تروریستی دارد. شعار جنگ با تروریسم آمریکا صرفا باعث میشود که سایر نقاط جهان آمریکا را کشوری دو رو ببینند.»
اسناد محرمانه سفارت آمریکا در جاکارتا که در سال 2017 از طبقهبندی خارج شد، نشان داد که دولت آمریکا، از همان ابتدا، در کمپین قتل عام در اندونزی عمیقا نقش داشته است که منجر به قدرت رسیدن سوهارتو شد. بدون حمایت آمریکا و متحدانش غربی چنین اتفاقی نمیافتاد. دیوان بینالمللی در لاهه در سال 2016 حکمی را صادر کرد که این کشتار را جنایت علیه بشریت خواند و آمریکا و سایر دولتهای غربی را همدست در این جنایت قلمداد کرد.
آمریکا طی سالهای 1981 تا 1991 سلاح، آموزش و کمکهای مالی و لجستیکی عظیمی را در اختیار شورشیان کنترا (در نیکاراگوئه) قرار داد که از تاکتیکهای تروریستی در مبارزه با دولت نیکاراگوئه استفاده میکردند. این گروه حدود 1300 حمله تروریستی انجام داد. سازمان سیا در خط مقدم عملیاتهای آمریکا برای حمایت از فعالیتهای کنتراها علیه دولت ساندینیستها قرار داشت. کنگره آمریکا در سال مالی 1984، مبلغ 24 میلیون دلار را برای کمک به کنتراها تصویب کرد.
در زمان جنگ داخلی در نیکاراگوئه، دولت ریگان در آمریکا، کمپینی را برای تغییر افکار عمومی به نفع کنتراها انجام داد تا اینکه کنگره هم به نفع آنها رای دهد. دولت نیکاراگوئه در سال 1984 شکایتی را در دیوان دادگستری بینالمللی علیه آمریکا تنظیم کرد. دادگاه به مدارک غیرقابل انکاری درباره روابط بسیار نزدیک آمریکا و کنتراها دست یافت. دیوان دادگستری بینالمللی در 1984 طی حکمی دستور داد که آمریکا مینگذاری در بنادر نیکاراگوئه را متوقف کند و بر تمامیت نیکاراگوئه احترام بگذارد.
دولت آمریکا همچنین پس از انقلاب 1959 در کوبا از تبعیدیهای کوبایی، به ویژه در زمان تصدی جورج بوش پدر، حمایت کرد. از جمله این تبعیدیها اورلاندو بوش و لوئیس پوسادا کاریلس بودند که در بمبگذاری در هواپیمای کوبایی در سال 1976 نقش داشتند. بوش (تبعیدی کوبایی) همچنین مسئول 30 عملیات تروریستی دیگر بود. این در حالی بود که کاریلس مامور سابق سیا بود که در زمان ارتباط با سازمان سیا، مرتکب شمار زیادی از اقدامات تروریستی شده بود.
سیاهه حمایتهای آمریکا از تروریسم لیست بلند و بالایی است که ذکر آن نیازمند نوشتن چندین کتاب است. آمریکا آنچه واضح است نقش پررنگ و آشکار آمریکا در تروریسم دولتی است که هیچ حد و مرزی را نمیشناسد. اما همان آمریکا در کمال تعجب و ناباوری دیگران را به حمایت از تروریسم متهم میکند و به بهانه مبارزه با تروریسم خودساخته خود جیب دیگران از جمله دوستانش را خالی میکند.
انتهای پیام/.