به گزارش خبرگزاری تسنیم، همیشه وقتی پای انتخاب وسط میآید، اعتراض طبیعی است و عدهای ممکن است معتقد باشند که حق آنها «انتخاب» بوده است. وقتی این موضوع در خصوص تیمهای ملی باشد، حساسیت کمی بیشتر میشود. بسته به اهمیت مسابقه پیش رو، میزان اعتراضها کم و زیاد خواهد شد، مثلا وقتی قرار است تیم کشتی اعزامی به مسابقات قهرمانی آسیا انتخاب شود، اعتراض به یک شکل است و شاید تنها کشتی گیر و هیئت استانش به دور ماندن از لیست معترض باشند، زمانی هم که تیم اعزامی به المپیک انتخاب میشود، اعتراض به همان اندازه که المپیک رویدادی بزرگ و ارزشمند است، بزرگتر میشود و پای نمایندگان مجلس هم برای حمایت از کشتی گیر شان ممکن است وسط بیاید، مانند اتفاقاتی که در خصوص انتخاب ملی پوش سنگین وزن اعزامی به المپیک 2016 ریو رخ داد.
کادرفنی تیمهای ملی نیز در رشته کشتی همواره با چنین مسائلی مواجه بودهاند و کمتر دورهای را به یاد میآوریم که انتخاب، هیچگونه اعتراضی در پی نداشته باشد، حتی زمانی که قرار بود «فرآیندِ» صرف، ملی پوش را انتخاب کند. این بار یک انتخاب در وزن 65 کیلوگرم، باعث جنجال فراوان شده است.
موضوع از این قرار بود که کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد و فرنگی مسیری را برای انتخاب تیم منتخب، بعد از مسابقات جهانی 2019 نورسلطان تعریف کردند که در آن، مسابقه ای به اسم «مرحله نهایی انتخابی تیم ملی» دیده نمیشد.
در هر دو رشته قرار بود یک سری مسابقه و در کنارش عملکرد اردویی و کارنامه تورنمنتهای خارجی آنها ملاک تصمیم گیری برای انتخاب تیم ملی قرار بگیرد.
در این فهرست بلندبالا که چندین مسابقه به عنوان مراحل انتخاب تیم در نظر گرفته شده بود، مشخصا جام تختی ملاک اصلی بود و کادرفنی هر دو بارها و بارها تاکید کردند که هرچند اول شدن در این میدان به معنای ملی پوش شدن نیست، اما هر کشتی گیری که قصد ماندن در کورس رقابت یک وزن را دارد، باید حتما در همان وزنِ جام تختی کشتی بگیرد.
در رشته کشتی آزاد 8 نفر و در رشته کشتی فرنگی هم 4 نفر تنها از شرکت در جام تختی معاف شدند، کسانی که مدال جهانی نورسلطان و سهمیه المپیک گرفته بودند و البته در رشته آزاد چند نفری هم به دلیل حضور در تورنمنت رنکینگی ایتالیا مجوز گرفتند که در جام تختی روی تشک نروند.
سایر نفرات باید در جام تختی شرکت میکردند، تنها از این لحاظ که در کورس رقابت باقی بمانند و این هرگز به معنای کسب دوبنده تیم ملی برای هیچ رقابتی نبود؛ هرچند که به نظر میرسید نفرات برتر جام تختی به مسابقات قهرمانی آسیا که مسابقهای رنکینگی و گزینشی نیست، اعزام شوند. البته این هم در حد حدس و گمان بود و چیزی به صراحت در این خصوص اعلام نشد.
چیزی که مشخص بود، کادرفنی هر دو تیم کشتی آزاد و فرنگی، مسیری را برای انتخاب تیم شان تعریف کردهاند که در نهایت بهترینها و شایسته ترینها برای اعزام به المپیک انتخاب شوند اما با توجه به اینکه در 7 وزن آزاد و فرنگی سهمیه المپیک را به دست نیاوردهایم، این روزها اولویت اصلی انتخاب نفراتی است که بتوانند از پس ریسک موجود برای اعزام به مسابقات گزینشی برآیند.
پیش از المپیک، باید بتوانیم سهمیههای باقی مانده را به دست آوریم و در برخی اوزان کارِ کسب سهمیه به نظر خیلی سخت میآید. یکی از این اوزان 65 کیلوگرم آزاد است، جایی که این روزها حاشیه و جنجال بسیاری در خصوص معرفی ملیپوش اعزامی به قهرمانی آسیا به وجود آمده است.
میثم نصیری مدعی کهنه کار این وزن که در دوره سرمربیگری رسول خادم، حضور در مسابقات جهانی را تجربه کرد و البته با وجود همه تلاش و زحمتش، نتوانست به مدال برسد، در ادامه از همراهی تیم ملی آزاد خداحافظی کرد و آن قدر شهامت داشت که اعلام کند «با توجه به هزینهای که از بیت المال برای ملیپوش میشود، کسب مدال را در این مقطع در خودش نمیبیند و نمیخواهد مدیون بیت المال باقی بماند» و به این شکل از تیم ملی خداحافظی کرد.
کشتی گیر بااخلاق زنجانی اما در لیگ کارش را ادامه داد و مدتها بود که در 70 کیلوگرم کشتی میگرفت. او از کادرفنی سهمیه حضور در جام تختی را گرفت و با توجه به ارفاق دو کیلوگرمی این جام، توانست در وزن 65 کیلوگرم قهرمان جام تختی شود. میثم نصیری در جام تختی دو کشتی نزدیک با امیرمحمد یزدانی و امیرحسین مقصودی دو مدعی جوان 65 کیلوگرم داشت که مبارزهشان با افت و خیز زیادی مواجه بود و هر دو هیئت کشتی مازندران و تهران بعد از این مسابقه، مدعی شده بودند که داوری این مبارزه با اشتباهاتی همراه بوده است.
از این رو کادرفنی تیم ملی که چند روز بعد از جام تختی باید به ایتالیا میرفت و آزمونی مهم را در جام پلیکونه پیش روی خود میدید -به دلیل اولین محک جدی بهنام احسانپور و یونس امامی در وزن جدید و محک محمدحسین محمدیان و امیرحسین زارع به عنوان مدعیان جدی اوزان 97 و 125 کیلوگرم و از همه مهم تر محک 4 کشتی گیر در اوزانی که سهمیه المپیک نگرفتهایم- از مدیر تیمهای ملی خواست که دو مبارزه میثم نصیری با یزدانی و مقصودی به لحاظ داوری بار دیگر مورد بازبینی قرار گیرد.
این استدلال نیز همیشه وجود دارد که سوت پایان مسابقه، به معنای تثبیت نتیجه است و نتیجه هیچ گاه بعد از کشتی تغییر نمیکند، اما این بار جام تختی مسابقهای مهم برای شناسایی نفراتی بود که کادرفنی تیم ملی میتواند بهترین گزینه را در اوزانی که سهمیه تیم ملی نگرفتهایم، شناسایی کند و به همین دلیل خیلی اهمیت داشت که برنده این مبارزهها چه کسی بوده است.
بررسی کمیسیون داوران و صورتجلسهای که به مدیر تیمهای ملی تحویل دادند نشان از این داشت که نتیجه مبارزه نصیری با یزدانی تغییری نمیکند و نصیری همچنان برنده است اما در مبارزه با مقصودی اشتباهات داوری باعث به بالا رفتن دست نصیری شده است.
قطعا این تغییر تلاش و شایستگی میثم نصیری برای بازگشت به تیم ملی را هرگز بی ارزش نمیکرد، اما کادرفنی تیم ملی نیز با توجه به اینکه نصیری در این مبارزه شکست خورده و البته این کشتی گیر مدتهاست در 70 کیلوگرم مبارزه میکند و برای کشتی گرفتن سر وزن قانونی ممکن است دچار مشکل شود و البته کارنامه قبلی نصیری در این وزن، باعث شد که مربیان تیم ملی برای نصیری و مقصودی مسابقه انتخابی درون اردویی در نظر بگیرند.
در آخرین روز اردو، محسن کاوه هم به مجموعه انقلاب رفت تا شاهد این انتخابی باشد، اما طبق آن چیزی که ابراهیم مهربان مربی تیم ملی گفته است، نصیری وقتی میبیند قرار است این مسابقه درون اردویی با حضور داور برگزار شود، اردوی تیم ملی را به حالت قهر ترک کرده و پس از آن نیز مصاحبههای تندی علیه کادرفنی داشته، با این مضمون که آنها از ابتدا هم او را نمی خواستهاند!
در عین حال که معتقدیم میثم نصیری حق دارد ناراحت باشد و این اتفاق، در کشتی تازگی دارد که بیش از گذشت دو هفته از یک مسابقه، رای یک کشتی برگردد، اما کادرفنی تیم ملی حق دارد که بسته به شرایط تیم و مصلحت تیم ملی و منافعش، انتخابی را انجام دهد که میداند فردا در قبال آن پاسخگوست.
در این میان نمیتوانیم بپذیریم که حب و بغضی وجود دارد، همانطور که میثم نصیری در مصاحبهای مدعی شده «بعد از المپیک، فدراسیون همین برخورد را با غلامرضا محمدی خواهد کرد!» محمدی بیشتر از هر کس دیگری می داند که باید در خصوص نتایج المپیک پاسخگو باشد و همین حرف توهین آمیزی که البته هرگز مطرح شدنش از سوی میثم نصیری قابل قبول نیست، نشان میدهد که غلامرضا محمدی چقدر باید در انتخاب تیمش اختیار داشته باشد چراکه فردای المپیک، نتیجه هر چه باشد، او باید در مورد انتخاب تک تک نفرات و عملکردشان به فدراسیون و افکار عمومی پاسخ بدهد.
وقتی در جایگاه معلم و مربی قرار میگیری، متوجه می شوی که «انتخاب» چه کار سختی است. اینکه بتوانی هم «عدالت» را مد نظر قرار دهی و هم «حقی» را از کسی پایمال نکنی، بیشترین بار روانی را بر دوش کادرفنی تیم ملی و مجموعه فنی قرار میدهد.
اینکه علیرضا دبیر رئیس فدراسیون هم عنوان کرده بار دیگر موضوع 65 کیلوگرم مورد بررسی قرار گیرد تا حقی از کسی ضایع نشود، موید همین نکته است.
به هرشکل کادری که باید بعد از المپیک پاسخگوی نتایج باشد، باید «اختیار» کامل داشته باشد. درست مثل محمد بنا که تصمیم گرفت نفر سوم جام تختی (امین میرزازاده) را در سنگین وزن جایگزین نفر اول (علی اکبر یوسفی) کند و مدیر تیمهای ملی فرنگی نیز اعلام کرد که محمد بنا از اختیارات سرمربیگریاش استفاده کرده و باید به انتخاب او احترام گذاشت.
درست است که مسابقات قهرمانی آسیا نه گزینشی المپیک است و نه رنکینگ اتحادیه جهانی، اما قطعا میدانی برای محک زدن گزینههای دیگری غیر از نفراتی که به ایتالیا اعزام شدند، در اوزانی است که سهمیه المپیک نگرفته ایم و ملاک تصمیم گیری کادرفنی تیم ملی برای انتخاب تیم اعزامی به مسابقات گزینشی اول المپیک خواهد بود.
انتهای پیام/