به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم٬ در روزها و هفتههای اخیر٬ موضوع ادلب و درگیریهایی که در این منطقه روی داده٬ موجب آن شده که این درگیریها به مهمترین موضوع اخبار سیاسی ترکیه تبدیل شود و جای موضوعات مهمی همچون لیبی و شرق مدیترانه را بگیرد.
سربازان ترکیه برای کدام هدف کشته میشوند؟
کشته شدن نظامیان ترکیه در ادلب٬ هنوز از سوی مخالفین اردوغان به یک ابزار فشار جدی تبدیل نشده اما در صورت تداوم رویدادها و افزایش احتمالی تلفات٬ صداهای اعتراض آمیز بیشتری در مورد رویکرد آنکارا به تحولات ادلب شنیده خواهد شد.
همین حالا هم کم نیستند شمار تحلیلگرانی که آشکارا تصمیمات و اقدامات اردوغان را به چالش کشیده و از او میپرسند: چرا باید به خاطر حفظ جان نیروهای افراطی در سوریه٬ سربازان ما کشته شوند؟
اردوغان فعلاً پاسخ روشنی برای این سوال ندارد. چرا که ادلب٬ شرق فرات نیست که بتواند آن را تبدیل به یک موضوع حماسی ملی کرده تهدید شبهنظامیان کُرد وابسته به پ.ک.ک را همچون تهدیدی جدی علیه امنیت ملی ترکیه قلمداد کند.
عجیبترین حرف اردوغان در مورد ادلب
اردوغان در روزهای اخیر٬ در مورد تحولات ادلب٬ سخنانی بر زبان آورد که شاید بتوان آن را عجیبترین و غیرمنطقیترین مواضع او در مورد تحولات سوریه در چند سال گذشته دانست. او اعلام کرد که تا پایان ماه جاری میلادی٬ به نیروهای بشار اسد مهلت میدهد تا عقبنشینی کرده و به مرزهای توافق سوچی بازگردند!
این سخن اردوغان نه از منظر حقوق بینالملل و نه از لحاظ سیاسی قابل قبول نیست. چرا که ادلب٬ یک منطقه بلاتکلیف و یک جغرافیای متنازع علیها نیست که دو طرف در طول تاریخ٬ در مورد آن ادعای سرزمینی مطرح کرده باشند. بلکه این منطقه از دیرباز٬ بخشی از خاک سوریه بوده و حالا که دولت مرکزی سوریه میخواهد ادلب را از تروریستها پس بگیرد٬ هیچ چیزی عجیبتر از این نیست که کشور همسایه بگوید: تا پایان ماه مهلت میدهم از خاک خودت عقب نشینی کنی!
توقعات حزب حاکم ترکیه از تحولات ادلب
پیشرویهای ارتش سوریه در ادلب شتاب گرفته و دستاوردهای دو هفته اخیر٬ از منظر ارزش نظامی و سیاسی٬ برای ارتش تحت امر بشار اسد٬ دستاوردی مهم و غیر قابل انکار است. اما اردوغان و تیم سیاسی- امنیتی او در برابر واقعیت صحنه مقاومت میکنند و حاضر به پذیرش این واقعیت نیستند که دمشق و مسکو برای پاکسازی کامل ادلب٬ تصمیم راسخ گرفته و اراده خود را به نمایش گذاشتهاند.
حالا هم در داخل و هم در خارج٬ همه میدانند که لجاجت و مقاومت سیاستمداران و نظامیان ترکیه در ادلب٬ ربطی به امنیت ملی ترکیه ندارد. شاید به همین خاطر است که رسانههای وابسته به اتاق فکر حزب عدالت و توسعه٬ مداوماً از کشتار غیرنظامیان و آواره شدن یک میلیون شهروند ادلبی حرف میزنند و برای آوارهشدگانی که در سرمای زمستان به سوی مرز ترکیه به راه افتادهاند٬ ابراز نگرانی و دلسوزی میکنند.
واقعیت این است که دغدغه و هدف آکپارتی به عنوان حزب حاکم ترکیه٬ نه مساله کشته شدن غیرنظامیان و موج جدید آوارگان است و نه حفظ امنیت ملی و بقای ترکیه. بلکه مساله اصلی آنکارا٬ این است که نمیخواهد در غرب فرات و در معادلات کلان امروز و فردای سوریه٬ نفوذ خود را از دست دهد.
ترکیه به خوبی میداند که فتح کامل ادلب٬ به مثابه افزایش جدی قدرت حاکمیت سوریه و همچنین افزایش نفوذ روسیه و در محاق قرار گرفتن سرنوشت بخش قابل توجهی از معارضین سوری و نیروهای افراطی است.
اما با وجود این که چنین واقعیتی در صحنه کنونی تحولات ادلب به وضوح قابل مشاهده است٬ اردوغان باز هم کماندوهای خود را به غرب فرات و نقاط دیده بانی مستقر در ادلب اعزام کرده و در سخنرانیهای تند خود٬ عملاً دمشق را تهدید کرده که از این به بعد٬ در هر جایی٬ نیروهای تحت فرمان بشار اسد٬ مورد حمله ارتش ترکیه قرار خواهند گرفت.
حالا سوال اینجاست: آیا ترکیه واقعاً میخواهد با سوریه بجنگد؟ در پاسخ به این سوال باید گفت: حریم هوایی سوریه تحت کنترل روسیه است و قطعاً روسیه و سیستم دفاعی موشکی نصب شده در سوریه٬ به هواپیماها و بالگردهای ترکیه اجازه پرواز نخواهد داد و لذا ترکیه از قابلیت حمله نظامی هوایی علیه مواضع ارتش سوریه برخوردار نیست.
اما این احتمال وجود دارد که روسیه٬ در صورت بروز جنگ جبههای کلاسیک و زمینی بین ترکیه و سوریه٬ واکنش چندانی نشان ندهد و ترکیه در چند منطقه به ارتش سوریه ضربه بزند. ولی آیا چنین چیزی میتواند سود و آورده جدیدی برای ترکیه به دنبال بیاورد؟ البته که خیر. رویارویی مستقیم با ارتش سوریه و آغاز یک جنگ تمام عیار جدید در این کشور٬ نه به سود آنکاراست و نه به نفع دمشق.
شواهد نشان میدهد که اعزام کماندوها و ادوات زرهی ترکیه به ادلب٬ نه به منظور جنگ٬ بلکه به قصد قدرتنمایی است و تیم اردوغان به این نتیجه رسیده که ترک ناگهانی ادلب و عقبنشینی سربازان ترکیه از این منطقه٬ در داخل٬ به عنوان یک شکست جدید و نوعی سرافکندگی سیاسی تلقی میشود و نباید اجازه داد که چنین فضایی شکل بگیرد.
لذا دو دیدار هیات نظامی روسیه در آنکارا با مقامات تیم اردوغان٬ منتج به نتیجه قابل توجهی نشد و خلوصی آکار وزیر دفاع همراه با هاکان فیدان رئیس سرویس اطلاعاتی میت٬ به مسکو رفتند تا در این مورد٬ باز هم چانهزنی کنند. چرا که اردوغان در جستجوی امتیازی است که در میدان ادلب و استقرار حاکمیت بشار اسد در شمال سوریه٬ سیمایی از یک ترکیه شکستخورده را به نمایش نگذارد.
انتهای پیام/