«دزموند لکمن»، عضو ارشد اندیشکده «امریکن اینترپرایز» که پیشتر معاون مدیر توسعه سیاسی صندوق بینالملل پول بوده، در گزارشی با اشاره به ضربه شدید ناشی از گسترش ویروس کرونا به ایتالیا، نوشت: ایتالیا سومین اقتصاد بزرگ اروپا است و یکی از بنیانگذاران یورو بوده، گفته میشود که اگر یورو بخواهد به حیات خود ادامه دهد، ایتالیا نباید سقوط کند چرا که ایتالیا برای چنین چیزی بسیار بزرگ است.
این کشور با بدهی عمومی 2.5 تریلیون دلاری کلانتر از آنی است که بتوان برای آن وثیقهای نجات گذاشت زیرا برای دیگر کشورهای اروپایی دشوار و هزینهآور خواهد بود که بتواند وضعیت مالی عمومی لرزان ایتالیا را سر و سامان دهند.
در این گزارش آمده است: اگر اقتصاد بدهکار ایتالیا قرار باشد که وضعیت بدتری بگیرد، احتمال دارد که این کشور شاهد تجدید بحران بدهی مستقل که در سال 2012 با آن مواجه بود، باشد. با توجه به اندازه بدهی عمومی ایتالیا و وضعیت شکننده سامانههای بانکی اروپا و ایتالیا، این وضعیت اضطراری میتواند چالشی جدی برای بهبود اقتصاد جهانی باشد.
این اندیشکده می افزاید: متاسفانه، این واقعیت که ویروس کرونا ایتالیا را به عنوان هدف اروپایی خود انتخاب کرده امکان این که این کشور به زودی تسلیم چهارمین رکود اقتصادی خود در 12 سال گذشته باشد را تشدید میکند. بدهی سهمگین عمومی ایتالیا نیز این رکود را سنگینتر میکند. نرخ بدهی عمومی به تولید ناخالص داخلی ایتالیا که اکنون برابر با 135 درصد از تولید ناخالص داخلی است، ایتالیا را بعد از یونان به دومین کشور از این حیث بدل کرده است.
در این گزارش با اشاره به اثرات جهانی سقوط اقتصاد ایتالیا به سبب شیوع کرونا، آمده است: در زمانی که سرمایهگذاران خارجی مشغول بازنگری در میزان تابآوری ریسک همزمان با گسترش تهدید ویروس کرونا هستند، تنها چیزی که نظام مالی دنیا اصلا نمیخواهد شاهد باشد، بروز بحران بدهی دیگری در ایتالیا است. اما نمیشود تصور کرد که چگونه یک ایتالیایی که بطور کلی بدهکار است قادر خواهد بود از چنین احتمالی اجتناب کند در حالی که اقتصادش گرفتار است.
ناکامی ده ساله رم در پایین آوردن بدهی عمومی تا حدود زیادی منعکس کننده ناتوانی این کشور برای رشد با جامه تنگ اروپایی است. ایتالیا بطور مکرر قابلیت رقابت صادراتی خود را بخاطر اقتصاد با بهرهوری پایین خود از دست داده است. اقتصادی که در یک اتحادیه پولی کارآمد با بهرهوری کشوری مانند آلمان، گرفتار مانده است. اما این پول مشترک مانع از آن شده که ایتالیا برای تشویق صادرات اقدام به کاهش ارزش پول خود کند. برای نشان دادن تأثیر محدودیت آفرین اروپا بر اقتصاد ایتالیا ذکر این نکته کافی است که درآمد سرآنه ایتالیا به تولید ناخالص داخلی آن کمتر از 1999یعنی زمانی شده که به اتحادیه اروپا پیوست.
همانطور که دورنمای احتمال افول شدید اقتصادی تقویت شده، توانایی افراد در ایتالیا یا اروپا برای واکنش به آن مورد تردید است، ضمن این که زمانبندی این روند نمی توانست از این بدتر باشد.
در انتهای این گزارش تصریح شده است: همانطور که ویروس افرادی را که مریض هستند راحتر مبتلا میکند، کروناویروس نیز اقتصاد ایتالیایی را هدف قرارداده که رو به افول است. این اپیدمی نهتنها صنعت گردشگری این کشور را خفه کرده چرا که گردشگران سفر خود را لغو میکنند بلکه تمرکز آن بر شمال ایتالیا نیز ظرفیت صنعتی این کشور را مورد هدف قرار داده است. این در حالی است که شریک اصلی تجاری ایتالیا یعنی آلمان هم اکنون نیز علائم بیماری از خود نشان داده و از سوی دیگر همپیمان بزرگ آلمان یعنی چین نیز به ایست قلبی مبتلا شده است.
در پیشبینی دورنمای اقتصادی دنیا، سیاستگذاران اقتصادی آمریکا اقتصاد ایتالیا را به حساب نمیآورند اما این کشور برای اقتصاد دنیا مهم است. نه تنها به این خاطر که این کشور سومین اقتصاد بزرگ دنیا است. بلکه بزرگترین دولت بدهکار دنیا بعد از آمریکا و ژاپن به شمار می رود. از این رو بحران بدهی این کشور این امکان را دارد که سهمی در بحران بازار مالی دنیا داشته باشد.
انتهای پیام/