به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بحران کرونا و نیاز شدید کشور به ملزومات مصرفی و تجهیزات سبب شد که وزیر بهداشت درخواست 250 میلیون یورویی برای تامین ملزومات مصرفی و تجهیزات را به رئیس جمهور ارایه دهد، همزمان با این درخواست صدای پای دلالان نیز شنیده می شود، تجربه تلخ اختصاص ارز دولتی در سال 98 سبب شد که بسیاری از کارشناسان در مورد احتمال سوء استفاده مجدد، هشدار دهند. "مهدی اسفندیار" کارشناس مجری رادیو سلامت و پژوهشگر این حوزه از جمله افرادی است که از یک ماه قبل از رسیدن پای کرونا به کشور هشدارهای مکرر روزانه را داده و سیاستهای کشورهای مختلف را در مواجهه با کرونا رصد کرده است. در این گفتگو بر آن شدیم تا سیاست کشورها را در تامین ملزومات مصرفی و تجهیزات پزشکی بررسی کنیم.
- جناب آقای اسفندیار در جریانید که ما در تامین ملزومات و تجهیزات پزشکی دچار محدودیتهایی هستیم؛ چه راهکاری کشورهای مختلف دنیا برای برونرفت از این معضل در پیش گرفتهاند؟
برای تامین ملزومات مصرفی، کشورهای مختلف میدانند که تامین این حجم وسیع از مصرفیها و تجهیزات در زمان اندک بسیار دشوار است بههمین خاطر کشورها به طرف سیاست محدودیت در صادرات، مدیریت مصرف با اولویت بیماران و کادر درمان، کاهش مصرف با منع ترددهای غیرضرور و قرنطینه خانگی و در نهایت هدایت بسیاری از پتانسیلهای خاموش و بالقوه و بالفعل صنعتی به طرف تولیدات پزشکی و کوتاه کردن بروکراسی تولید حرکت کردهاند.
در شرایط کنونی، به نظر شما تولید داخلی کفاف نیازهای کشور را میدهد و میتواند پاسخگو باشد؟
در این مورد ما نیازمند بررسی دقیق هستیم و بنده شکی ندارم که پتانسیلهای کشور بسیار فراوان است و میتوانیم تا حد زیادی از نیازهای کشور را تامین کنیم، اکنون غفلتهای تاریخی را شاهدیم و معتقدم وظیفه وزیر بهداشت و وزیر صمت و رئیس بانک مرکزی و گمرگ فراتر از آنچه خواهد بود که اکنون میبینیم، متاسفانه به جز هیئت امنای ارزی که خوب ظاهر شده و تحرکات معاونت علمی و فنآوری رئیسجمهور بقیه نگاه خود را بر واردات متمرکز کردهاند و دریغ از اینکه یک نشست تخصصی و عملیاتی با تولیدکنندگان داشته باشند، معتقدم بخش اصلی و مهم نیازهای کشور توسط بنگاههای تولیدی قابل رفع است و میتوان با تامین نقدینگی ارزی و ریالی و خرید تضمینی به رونق تولید داخلی کمک شایانی کرد و در این بحران اقتصادی فرصت را خلق کرد.
ظاهرا شما با واردات در این برهه مخالفید، فکر نمیکنید که اکنون نیازهای ما فوریت بالایی دارد و نمیتوان به تولید امید زیادی داشت؟
ببینید اینجا چند مسئله اساسی وجود دارد؛ نخست اینکه کشورهای تولیدکننده، همگی خودشان درگیرند و اکنون به حدی سفارشات این کالاها بالاست که در خوش بینانهترین حالت 5 ماه تا زمان ثبت سفارش و پرداخت وجه و بازگشت کالا و رسیدن به کشور زمان لازم داریم که قطعا به درد ما نخواهد خورد و فرایند تولید و مسیر تولید برای ما بسیار کوتاهتر است و دوم اینکه کالاهای با کیفیت و کارخانههای مهم به حدی سفارش دارند که ما ناچاریم از تولیدات و تولیدکنندههای درجه دو دنیا سفارش بگیریم، سوم اینکه بسیار گرانتر باید بخریم و پولمان را به هدر خواهیم داد و چهارم اینکه این کالاهای درجه دو سریع خراب شده و شرکتهای ضعیف در ارایه خدمات پس از فروش به ما قطعا دچار مشکل میشوند و پنجم اینکه وقتی ارز مرجع را به وارد کننده میدهیم باید به قطع و بر اساس تجربه سال گذشته، تولید داخلی را که برای واردات قطعه به آن ارز آزاد میدهیم تا مدتها دچار مشکل میکنیم.
-جناب اسفندیار، فکر میکنید بحران کرونا تا کی با ما خواهد بود و چه تمهیداتی باید بیاندیشیم؟
به اعتقاد من در خوشبینانهترین حالت تا آخر خرداد بحران واقعی را خواهیم داشت و از آن به بعد تا پایان شهریور ما بازهم هم به شکل دیگری شاهد خواهیم بود و البته برخی کارشناسان اپیدمیولوژی از احتمال طغیان کرونا در آخر شهریور و با شروع فصل سرما خبر میدهند که به اعتقاد بنده کاملا این فرضیه محتمل است و قراین و مطالعات نشان میدهد که فصل گرما ممکن است از شدت تهاجم این ویروس بکاهد اما آن را متوقف نخواهد کرد، به همین خاطر و با توجه به اینکه کشورهای همسایه ما نظیر افغانستان و عراق و سوریه و حتی کشورهای شمالی مشترک المنافع قطعا درگیر میشوند و این واگیری جهانی تا پایان 2020 ادامه خواهد داشت، منطقی است که ما سریعا به افزایش تولیدات ملزومات مصرفی و تجهیزات پزشکی اقدام کنیم و بیجهت امید به واردات نداشته باشیم.
- به نظر شما چقدر میتوان به پتانسیل تولیدات داخلی امید داشت و چه مایحتاجی را میتوان در داخل تامین کرد؟
ببینید ماسک و لباسهای معروف به فضایی و دستکش را میتوان با تامین پارچه و مواد اولیه خیلی زود خودکفا شد بطوریکه معتقدم با همین 250 میلیون یورو میتوان نیازهای کشور را تولید کرد. سی تی اسکن و ونتیلاتور و پالس اکسی متر و الکتروشوک را هم میتوان کاملا تامین کرد و تنها میماند داروها که ممکن است در بخشی نیاز به واردات دارو داشته باشیم.
- چرا متولیان امر به واردات نگاه میکنند؟
واردات همیشه ارتباطات را با خود به دنبال دارد و در کشور ما از دیرباز شوق وارد کردن ماشین آلات و کالاهای نهایی بسیار بیشتر از زحمت تولید مورد استقبال و رغبت مسئولان بوده است، در گذشته، هم شاهد بودیم که به بهانه آسایش مردم و کاهش رنج مردم بیش از 20 میلیارد دلار پول برای واردات کالاهای اساسی دادهاند و نتیجه آن برای مردم هیچ بوده و دلالان این پولها را بالا کشیدهاند، الان هم معتقدم که سیاست وارداتی به دلایلی که عرض کردم به کار نخواهد آمد و جا دارد با توجه به مباحث مهم سلامت و گره خوردن آن با امنیت ملی و رضایت اجتماعی، وزارت اطلاعات، سازمان بازرسی کل کشور و ... ورود کنند و حداقل چرایی عدم تشکیل کارگروه تولید با حضور وزرای مربوطه و مسئولان دستگاههایی چون گمرک بانک مرکزی را بپرسند، بنده به پاس سالیان سال رصد حوزه سلامت، با صدای بلند اعلام میکنم، صدای پای دلالان میآید.
انتهای پیام/