مجید شاکری در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم با بیان اینکه باید به یک راهحل میانه در دوگانه بهداشت و اقتصاد در شرایط کرونایی امروز دست یافت، گفت: این موضوع به یکی از چالشبرانگیزترین انتخابها میان تصمیمگیران کشورهای مختلف تبدیل شده است.
وی افزود: در حال حاضر دو روش مقابلهای مختلف در کشورها با توجه به نوع حکومت و نوع زیرساختهای موجود برای مقابله با کرونا اتخاذ شده است، بر این اساس در کشوری مثل چین قرنطینه کامل اعمال شد و در کشورهای غربی مانند انگلیس، کانادا، آمریکا و تا حدودی در کشور خودمان سعی شد تا بهنحوی از روش ایمنی همهگیر استفاده شود.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه باید یک مسیر میانه بین دو خط سیاستگذاری کاملاً متفاوت در موضوع کرونا اتخاذ شود، گفت: بهنظر میرسد بایستی زیرساخت تست توزیعشده با حداکثر ظرفیت مهیا شود.
شاکری ادامه داد: مدل کره جنوبی تا حدودی بر این مسیر استوار بود در این سیاست به حفظ اقتصاد اولویت بیشتری داده شده بود و فقط بیماران قرنطینه میشدند اما نکته اساسی در این روش اتکا بر تعداد زیاد تست برای شناسایی حداکثری افراد مبتلا بود.
این کارشناس اقتصادی تأکید کرد: در موضوع کرونا موضوعی که مشخص است این است که به هر حال کل اقتصاد تحت تأثیر شیوع بیماری قرار گرفته است، ما میدانیم که رکود از سمت کدام اصناف در حالتِ حداکثر خود قرار گرفته، همچنین مشخص شد که تقاضا و کمبود عرضه عمدتاً در حوزه بهداشتی و مواد غذایی تمرکز داشته است.
وی با بیان اینکه این طیفبندی نشان میدهد در موضوع کرونا بایستی جزئینگری با حداکثر شدت انجام شود گفت: بر این اساس اگر یک برنامه جزئی برای صنایع مختلف تدوین نشود عملاً هرنوع سیاست انبساطی نیز میتواند چالشبرانگیز باشد.
این کارشناس اقتصادی گفت: یک مثال واضح از سیاست جزئینگری میتواند تبدیل هتلها به نوعی نقاهتگاه باشد. اگر 2 میلیون نفر در هتلها قرنطینه شوند تا حدودی میتوان روی حفظ اشتغال در بخشهایی از این دست نیز امیدوار بود.
شاکری با ابراز اینکه در ایران فقط موضوع امهال وامها مطرح شد اما در آمریکا مشکل بسیار پیچیدهتر از این سطح است، گفت: پیشنهادی که اخیراً به رئیسجمهور ارائه شد یک قدم از طرح حمایتی دولت حداقل در بخش جزیینگری جلوتر بود. این پیشنهاد مبتنی بر شارژ کارت رفاه بهمیزان یک میلیون تومان برای هر ایرانی بوده و میتوانست حرکت تقاضا در حوزه مواد غذایی را با شدت قابل قبولی ایجاد کند.
بهگفته شاکری به هر حال عمده کشورهای دنیا مجبور هستند مردم خود را حداکثر در میانمدت به سر کار بازگردانند و این یک امر واضح است چرا که چارهای جز این در میانمدت وجود ندارد اساساً به همین دلیل بود که بحث چکهای هزاردلاری در آمریکا زیر سؤال رفت چرا که مشخص نبود تا کی قرار است این فرآیند ادامه یابد.
وی تأکید کرد: سیاست جزئینگری صرفاً مربوط به زمان بازگشایی کسبوکارها و واحدهای تولیدی نیست. اتخاذ هر نوع سیاست برای اقدام در شرایط فعلی به سناریوی مقابله برمیگردد که تابعی از توان تست کرونا در کشورهاست.
وی افزود: در این سناریو باید تعدادی قابل توجه فرد استخدام شوند، از طرف دیگر بازگشاییها میتواند بهنفع سناریوی مقابلهای تمام شود چرا که با حضور افراد در جمعهای عمومی امکان تست بیشتر فراهمتر است بنابراین همه چیز به منطق مقابله با ویروس در کشورها برمیگردد.
امیدها و فرصتهای مقابله با کرونا در ایران
شاکری ابراز کرد: نکاتی امیدوارکننده در ایران برای مقابله با کرونا نیز وجود دارد بهعنوان مثال با توجه به وقوع تحریمهای اقتصادی از دو سال قبل از ذخیره نسبتاً مناسبی از کالاهای اساسی در کشور ایجاد شده است، توجه داشته باشیم که در پاییز و زمستان در کشورهای آمریکای جنوبی ممکن است سیاست محدودیت صادرات کالاهای اساسی در پیش گرفته شود که این موضوع تبعات خطرناکی برای بسیاری از کشورها در پی خواهد داشت.
وی اضافه کرد: با توجه به وجود خانههای بهداشت در اقصی نقاط کشور زیرساخت تست گسترده کرونا در ایران وجود دارد بنابراین تا حدودی میتوان گفت سناریوی مقابلهای با منطق تست گسترده در ایران قابل پیادهسازی است.
به هر حال راهحل نهایی یک میانگین موزون از راهحلهای روی میز است، کرونا ما را وادار میکند که جزئینگر باشیم و سیاست جزئینگری با شیوع کرونا به کشور تحمیل شده است و این موضوع نیز میتواند در نهایت بهعنوان یک فرصت قلمداد شود.
انتهای پیام/+