به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، عصر غیبت از حساسترین دوران تاریخ بشریت از جهت حجم فتنهها و بلایای اجتماعی است؛ در این مقطع دشمنان و به تعبیر قرآنی، حزبالشیطان با تمام قوا در صدد عداوت و برپایی فساد در جوامع با ابزارهای مختلفند، مسئلهای که خداوند در آیه 205 سوره بقره به وضوح به این صورت بیان فرمود «وَ إِذا تَوَلَّى سَعى فِی الْأَرْضِ لِیُفْسِدَ فیها وَ یُهْلِکَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الْفَساد؛ و چون (دشمن به عمل معاصی) برگردد، کوشش مىکند که در زمین فساد و کشت و نسل را نابود کند و خداوند فساد را دوست ندارد.»
اما فارغ از انواع عداوت دشمنان آنچه نیاز است مورد توجه قرار گیرد، توجه به دست برتر خداوند بر تمام امور جاری عالم و فهم حکمتهای رویدادها است؛ چه اینکه هیچ امری خارج از علم خداوند نیست و تا او نخواهد برگی از درخت بر زمین نمیافتد.
میتوان گفت یکی از حکمتهای این بلایا که گاهی از طریق طبیعت رخ میدهد و گاهی از آستین دشمنان خارج میشود، آزمون انسانها است؛ همچنان که خداوند در آیه اول سوره عنکبوت میفرماید: «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُون؛ آیا مردم پنداشتهاند که چون بگویند: «ما ایمان آوردهایم»، رها شوند و محک نشوند؟» بر این اساس گاه خداوند با گشودن مسیر عداوت دشمنان به روی انسانها، گاه به دلیل بازخورد اعمال خود افراد و جوامع و یا زمانی برای تقویت استعدادهای نهفته معنوی آنها همچون صبر و استقامت و یا گرایش به وحدانیت الهی باب ابتلائات را میگشاید؛ به عنوان مثال خداوند در آیه 155 سوره بقره خطاب به اهل ایمان فرمود «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرین؛ و قطعاً شما را به چیزى از [قبیلِ] ترس و گرسنگى، کاهشى در اموال و جانها و محصولات مىآزماییم؛ و صابران را بشارت بده.»
اما درباره آیه اول سوره عنکبوت شیخ کلینی در «الکافی» روایتی را به این ترتیب نقل میکند که راوی میگوید شنیدم امام کاظم (ع) این آیه را تلاوت کرد: «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُون؛ آیا مردم پنداشتهاند که چون بگویند: «ما ایمان آوردهایم»، رها شوند و محک نشوند؟» و بعد از من پرسید: فتنه چیست؟ گفتم: قربانت شوم، تصور ما این است که آزمون دینى منظور باشد. گفت: آزمون مىشوند مانند محک شدن طلا. پاک و خالص مىشوند مانند خالص شدن طلا؛ ثُمَّ قَالَ لِی مَا الْفِتْنَةُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ الَّذِی عِنْدَنَا الْفِتْنَةُ فِی الدِّینِ فَقَالَ یُفْتَنُونَ کَمَا یُفْتَنُ الذَّهَبُ ثُمَّ قَالَ یُخْلَصُونَ کَمَا یُخْلَصُ الذَّهَبُ.»
بر این اساس میتوان نتیجه گرفت عمده ابتلائات از باب رحمت خداوند و برای پاکسازی و تزکیه انسانها از گناهان و بازگشتشان به سوی ارزشهای الهی است؛ چه اینکه وقتی افراد در کوره فتنهها قرار میگیرند، تمام سعی خود را در یافتن منبعی معنوی برای رفع این ابتلائات به کار میگیرند و در این زمان است که دیگر مادیات و لذتهای دنیوی کمترین ارزش را نزد آنها دارد و این مسئله را همگان در طول زندگی خویش تجربه کردهایم. در واقع افراد در بلاها حاضرند تمام آوردههای دنیوی خویش را خرج کنند تا از بلا آسوده شوند.
شاید بتوان گفت یکی از فلسفههای بیماریهای فراگیری همچون کرونا در سطح جهانی در همین امر نهفته است؛ هرچند بر اساس اسنادی از خود مراکز تحقیقاتی غرب این ویروس ساخته دست بشر است، اما سنت خداوند به اثبات رسانده خداوند گاهی از دشمن و ابزارهای او در جهت آزمون جوامع جهت احیای گرایشهای معنویشان و بازگشت آنها به سوی خود استفاده میگیرد. در آیه 42 سوره انعام میخوانیم «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِکَ فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ؛ و به یقین، ما به سوى امّتهایى که پیش از تو بودند [پیامبرانى] فرستادیم ، و آنان را به تنگى معیشت و بیمارى دچار ساختیم، تا به زارى و خاکسارى درآیند.»
اکنون شاهدیم که فریاد استغاثه مردم دنیا به درگاه خداوند برای رفع این بیماری به آسمان بلند شده است تا به این ترتیب یک بیداری موحدانه در عالم شکل بگیرد و این خود یکی از درسهای شیوع ویروس کرونا است.
انتهایپیام/