به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، شیوع کرونا، زندگی همه ما را تحت تاثیر قرار داده است. تقریبا اکثر نوروز را در خانه ماندهایم و همچنان هم با حفظ اصول بهداشتی و ترس از گرفتاری به این ویروس از خانه خارج میشویم. شیوع کرونا و ضرورت قطع زنجیره گسترش این ویروس، افراد بسیاری را مجبور به استفاده از الگوی دورکاری و همچنین پیگیری کارها و نیازهای خود از راه دور با استفاده از اینترنت و شبکههای اجتماعی و فضای مجازی کرده است. به عبارتی یکی از دستاوردهای کرونایی این بوده که باید زیر ساختها و رویکردهای استفاده گستردهتر از فضای مجازی در زندگی روزمره را جدی بگیریم. از دیگر دستاوردهای این ویروس، افزایش عواطف انسانی میان مردم و امدادرسانی و کمک به همنوعان در جایجای کشور و حضور گروههای جهادی در امر تولید و توزیع محصولات بهداشتی و درمانی بوده است. حالا دیگر همه میدانیم این بیماری با هیچ کس شوخی ندارد و اگر کوچکترین بیاحتیاطی صورت بگیرد، فرد در معرض این بیماری یا انتقال به دیگران قرار دارد. به همین دلیل گپ و گفتی با هنرمندان سینما و تلویزیون داشتهایم تا از شرایط آنها در این اوضاع خاص و قرنطینه خانگی آگاه شویم.
مهوش صبرکن: آرامش خود را حفظ کنید
من پیش از گسترش بیماری کرونا سر کاری نبودم اما همسرم محمود پاکنیت تا 28 اسفند سر کار بود و این برای من و خانواده اضطراب زیادی را به همراه داشت. پسر و عروس من بعد از گسترش کرونا کار خود را تعطیل کرده بودند اما نگران پدرشان بودند. خود من بسیاری از شب ها به خاطر فیلمبرداری و کار همسرم نمیتوانستم بخوابم. در ایام عید هم نگران پایان تعطیلات و حضور مجدد او برسر فیلمبرداری بودیم تا اینکه با نامهنگاریها و امضای دوستان، تاریخ آغاز کار مجددا از 23 فروردین به اول اردیبهشت تغییر پیدا کرد؛ البته از نظر من 23 فروردین تفاوت چندانی با اول اردیبهشت ندارد و این باعث استرس شدیدی در من شده است. من آدم ترسویی نیستم و فکر میکنم این بیماری به اندازه کافی خطرناک باشد. خیلی از مواقع که پاکنیت سرکار است، من در خانه تنها هستم و این مساله برای من تازگی ندارد. من از قدیم عادت داشتم کتاب بخوانم یا اینکه فیلم ببینم زیرا بسیار به آنها علاقهمند هستم، جدای از آن ورزش هم بسیار برای من لذتبخش است. به طور کلی من آدمی نیستم که بتوانم برای مدت طولانی یکجا بنشینم، بینهایت تنوعطلب و پرانرژی هستم و تلاش میکنم این پتانسیل را به گونهای تخلیه کنم. من همیشه قبل از کرونای لعنتی توصیه میکردم که گذشت داشته باشید اما در حال حاضر باید بگویم که مردم بیش از هرچیز باید صبر و تحمل خود را بالا ببرند و آرامش را به گونهای به خود انتقال دهند زیرا آرامش باعث میشود گیج و سردرگم نشوند و مسائل را به خوبی مدیریت کنند. این شرایط برای همه وجود دارد، آگاهیها در همه زمینهها به مردم داده شده و توصیه من به ملت این است که آرامش خود را حفظ و سعی کنند با رعایت اصول کلی کاری که به صلاح خودشان است را انجام دهند. عزیزانی که کمکم باید کارهای خود را آغاز کنند، با حفظ خونسردی ترفندهایی برای در امان ماندن خود بیندیشند؛ البته افرادی که در مراکز شلوغ مانند مترو و اتوبوس حضور دارند و کارشان با سایر مردم است خیلی بیشتر در معرض خطر هستند. خیلی دوست داشتم در آغاز دوباره کار مردم عجلهای نبود و فکر نمیکنم با چند روز بیشتر در خانه ماندن مردم اقتصاد مملکت از بین برود و اتفاق خاصی در این زمینه بیفتد. امیدوارم مسوولان باز هم بیشتر به این موضوع بیندیشند.
سیدمهرداد ضیایی: «ایران» تجربیات تلخ بسیاری پشت سر گذاشته است
پیش از همهگیری بیماری کرونا مشغول نوشتن و مریضداری بودم. در این ایام اتفاق تلخی برای من رخ داد که احساسات، عواطف و تنشهای من را افزایش داد و شاید حواس من را از کرونا به سمتی دیگر پرتاب کرد. در دوم فروردین ژیلا تقیزاده، همسر من فوت کرد و فروردین برای من هیچ رنگی نداشت. در چنین شرایطی طبیعی است که انگیزهها برای زندگی کمرنگ میشود، به ویژه انگیزههای روزمره؛ اینکه آدمی نداند یا نتواند کارهایش را انجام دهد. به نظر میرسد در این شرایط اگر فاصله ما با دنیای بیرون کمرنگتر شود، امکان زندهماندن و زندگی بیشتر است و هضم و همراه شدن با این شرایط ساده نیست. برخی از رفتارها را از مردم شاهد هستیم که هیچ تفسیر عقلانی برای آن وجود ندارد؛ البته پیش از این مردم ایران تجربههای بسیاری را از سر گذراندهاند. ما در سال 57 یک انقلاب در کشورمان دیدیم، نزدیک به هشت سال جنگ را با چشمانمان مشاهده کردیم و تغییر و تحولات اجتماعی در ایران بسیار زیاد بوده است. انواع و اقسام سیل و زلزله در این مملکت وجود داشته و جان بسیاری را گرفته یا اگر اینطور نبوده، عرصه زندگی را برای بسیاری تنگ کرده است. رفتار مردمی که این همه رویداد تلخ را پشت سر گذاشتهاند نباید اینطور باشد ولی برخی از کردار مردم این را به ما نشان میدهد که تغییراتی زیرپوستی شکل گرفته ولی منطق آدمها تحول پیدا نکرده است. گمان نکنیم که دولت ما از کره مریخ آمده؛ دولت ما بازتابی از خود ماست و ما هم بازتابی از دولت هستیم، بنابراین وقتی خودمان نمیتوانیم درست تصمیمگیری کنیم، انتظار از قوه مجریه برای یک تصمیم همهجانبه و حسابشده بیفایده است. اگر مردم در عرصه اجتماعی رفتاری منطبق با منطق انجام دهند، این بیماری کمتر بروز و ظهور خواهد داشت.
حبیب اسماعیلی: کرونا، هنرمند و غیر آن نمیشناسد
بیماری کرونا در زمان بدی شیوع پیدا کرد، در اسفند که به عید نزدیک بود و این عید، عید بسیار مهمی برای مردم ما به شمار میآید، مردم از آن محروم شدند و خیلی از خانوادهها عزیزانشان را از دست دادند. من فکر میکنم این موضوع بیش از هر چیزی مهم است. درست است بسیاری از افراد و مشاغل متضرر شدهاند اما اتفاقی است که افتاده و همه مردم را به شیوهای مشابه درگیرکرده است. ما باید با مشارکت و همراهی با کادر درمان تمام تلاشمان را به کار بسته و از توصیههای آنها پیروی کنیم تا این بیماری هرچه زودتر از بین برود. چنین شرایطی مردم عادی یا هنرمند و غیر آن را نمیشناسد؛ همه باید مراعات کرده و تاجایی که میتوانند در خانه بمانند. باید بگویم که فروردین فصل کاری اهالی سینما بوده است، فیلمهای خوبی در این فصل اکران میشود و مردم در این ایام توجه بیشتری به سینما نشان میدهند اما شرایط کرونا تمام معادلات ما را برهم زد و بسیاری از فیلمها که باید اکران شوند، رنگ اکران را به خود نمیبینند و شاید به طور کلی هیچ زمانی برای اکران آنها وجود نداشته باشد. این مشکل برای همه صنوف وجود داشته و ما نمیتوانیم بگوییم این اتفاق فقط برای صنف ما رخ داده است اما باید به این مساله هم اشاره کنم که اصولا مساله هنر و سینما تاریخ مصرف دارد و اهالی سینما نیز در این شرایط بیکاری را به دلیل نبود کار تجربه میکنند. ما هم تا آنجایی که امکان داشته باشد کارهایمان را در خانه انجام میدهیم و سعی میکنیم با تلفن کارها را روبهراه کنیم. من از بازگشایی سینماها اطلاعی ندارم و درباره زمان بازگشایی، مدیران دولتی باید پاسخگو باشند. مراکز عمومی از جمله سینما، مسجد و... نیاز به بررسی مسوولان دارد اما من فکر میکنم با همکاری مردم و دولت تدابیری اندیشیده میشود تا هرچه زودتر تمامی مراکز بازگشایی شوند و مردم به زندگی عادی خود بازگردند.
منبع : صبح نو
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها