به گزارش خبرگزاری تسنیم، فرانچسکو توتی برخلاف شروع درخشان، پایانی تلخ را در دوران بازیگریاش تجربه کرد، پایانی همراه با اختلاف، جنجال و حاشیه که همه آنها از یک جا نشأت میگرفت: اختلافنظر او با مدیران و کادر فنی باشگاه.
توتی 43 ساله سال 2017 کفشهایش را در حالی آویزان کرد که قلباً به این کار رضایت نداشت، اما تحت فشار رسانهها و رفتاری که لوچانو اسپالتی، سرمربی سابق جالوروسی با او داشت و خودداری باشگاه از تمدید قراردادش در سن 40 سالگی، ترجیح داد بازنشسته شود. او مدتی بعد در کار استعدادیابی و مدیریت ورزشی باشگاه مشغول به کار شد، اما آنجا هم زیاد دوام نیاورد و سال گذشته به دلیل اختلافاتی که با مالک باشگاه جیمز پالوتا پیدا کرد، از سمت خود استعفا کرد. او حالا میگوید تا زمانی که پالوتا مالک رم باشد دیگر به رم بازنخواهد گشت.
توتی که این روزها به خاطر قرنطینه ناشی از شیوع کرونا در ایتالیا در خانه به سر میبرد، در یک گفتوگوی اینستاگرامی با لوکا تونی، مهاجم سابق تیم ملی ایتالیا گفت: من نمیخواستم دست از بازی کردن بکشم. از نظر فیزیکی وضعیت خوبی داشتم، پس چرا باید این کار را میکردم؟ مسئله این نبود که من از کادر فنی بخواهم مدام مرا بازی دهد یا اینکه تلاش کنم کسی را تحت فشار قرار دهم تا بتوانم به میدان بروم. نمیخواستم دوران حضورم در رم را ویران کنم و به همین دلیل هم دیدم بهتر است بازنشسته شوم تا به تیمی دیگر بروم و یک سال دیگر بازی کنم. من احمق نیستم. میدانم دیگر یک پسر 10 ساله نیستم، اما وقتی که بدن و مغزم اجازه میدهد بازی کنم، وقتی که میبینم در تمرینات هنوز هم میتوانم چیزهای زیادی به تیم بدهم و از هیچ بازیکنی ضعیفتر نیستم ... .
کاپیتان سابق رم افزود: من به همین که فقط عضو تیم باشم و در رختکن حضور داشته باشم، در لحظات سخت به مربیمان کمک کنم هم راضی بودم. دوست داشتم بمانم تا تجربیاتم را به بازیکنان جوانتر انتقال دهم. هر بار که از نیمکت به زمین بازی میرفتم در استادیوم هیاهو به راه میافتاد و آن جوی بود که به همه اعضای تیم کمک میکرد. برای هر چیزی یک پایانی هست. من کودن نیستم، اما مشکل اینجاست که بعضیها به من گفتند تصمیم، تصمیم آنهاست و بعد مرا از سر راهشان کنار انداختند. من از این موضوع خیلی ناراحت شدم، چون کسی بودم که حاضر بود برای رم پایش را هم قطع کنند.
توتی در نشست خبری پس از خروجش از کادر مدیریتی باشگاه رم، انتقادات شدیداللحنی را علیه پالوتا و مشاور او فرانکو بالدینی به خاطر تصمیماتشان و دخالت در همه امور باشگاه مطرح کرد. همین موضوع سبب شد که وقتی تونی از او پرسید آیا با پالوتا رابطه خوبی داشته است، قهقهه بزند و بگوید: ببین فقط یک چیز میگویم. تا زمانی که ساختار باشگاه رم همین باشد، من دیگر هرگز پایم را در تریگوریا (زمین تمرینی و دفتر باشگاه رم) نمیگذارم. هر بار که پسرم کریستیانو را برای تمریناتش آنجا میبرم، خودم بیرون گیتهای ورودی میایستم و داخل نمیروم. گاهی اوقات هم در داخل ماشینم مینشینم و با فکر کردن به 30 سالی که در آنجا سپری کردم، گریهام میگیرد. الان اما حتی حاضر نیستم پایم را آنجا بگذارم. من از رم رفتهام و دیگر همه چیز تمام است. هنوز در بیرون تریگوریا و آن طرف گیتهایش دوستان فوقالعاده زیادی دارم که هر روز به آنها سلام میکنم. پسرم مدام از من میخواهد که وارد آنجا شوم و بازیهایش را تماشا کنم، اما من نمیتوانم این کار را انجام دهم. این کار مرا خواهد کشت.
انتهای پیام/