به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمدحسین محمدیان که میهمان برنامه دایره طلایی بود در ابتدای صحبتهایش اظهار داشت: هدف هر ورزشکاری کسب مدال در المپیک است و من هم به دنبال کسب خوش رنگ ترین مدال هستم.
وی در پاسخ به این سوال که تعویق المپیک به جراحی علیرضا کریمی و بازگشت او به جمع مدعیان 97 کیلوگرم منجر شد و حالا شانس کدام مدعی این وزن برای حضور در توکیو بیشتر است، تصریح کرد: به نظرم باید تعویق المپیک را به فال نیک گرفت. حالا یک سال بیشتر وقت دارم که پخته تر شوم. علیرضا کریمی هم تا آن وقت میرسد و انتخابی خوبی در وزن 97 کیلوگرم برگزار خواهد شد. تا کشتی گیر خوبی که لایقش هست انتخاب شود. حتما این انتخابیها کمک میکند که بهترین نفر صاحب دوبنده تیم ملی شود و و یک مدال خوشرنگ در این وزن داشته باشیم.
مدعی وزن 97 کیلوگرم کشتی آزاد که کایل اسنایدر آمریکایی را در تورنمنت پلیکونه ایتالیا شکست داد، در مورد اینکه چقدر به طلای المپیک فکر میکند، تصریح کرد: قطعا فقط به همین فکر میکنم. من با کمک کادرفنی توانستم نتیجه خوبی در ایتالیا بگیرم اما آن، یک تورنمنت بود و باید فراموشش شود. این بردها در مسابقات رسمی شیرین تر است و باید در رقابتهای جهانی و المپیک شکل بگیرد. من همه تلاشم که نتیجه اصلی در المپیک رقم بخورد.
وی در واکنش به پخش صحبتهای پدرش درمورد محرومیت 4 ساله محمدحسین از شرکت در مسابقات رسمی، درخصوص اتفاقی که سالها پیش برایش رخ داد، خاطرنشان کرد: من خیلی جاها گفتم، دوپینگی که از من گرفته شد، خارج از مسابقه بود و هیچ اجباری نبود که تست دهم. من از خودم مطمئن بودم که تست دادم. طبق قانون وادا یک ورزشکار سه بار میتواند تست ندهد اما من به عنوان اولین نفر تست دادم. از چند روز قبل هم به من گفته بودند که نمایندگان وادا به اردو میآیند و تست میگیرند. من آگاهی داشتم که آنها میآیند. چند روز بعد از تست، تماس گرفتند و گفتند چه ماده ممنوعه مصرف کردی، درحالیکه چیزی استفاده نکرده بودم. رئیس فدراسیون پزشکی وقت، گفت به شهرم بروم و نامهای فرمالیته بیاورم که به خاطر درد زانویم، دارو مصرف کردهام. بعد همه مردم میپرسیدند که چه آمپولی مصرف کردی. من هم به شهرم رفتم که نسخه بیاروم اما برعکس شد و با آن نسخه یک روز هم کم نشد. 4 سال و یک روز گذشت و بعد از آن اجازه کشتی گرفتن گرفتم. موضوع زانوی مصدوم با توصیه رئیس کمیته پزشکی فدراسیون بود درحالیکه چنین چیزی نبود و نتیجه هم نداد.
محمدیان ادامه داد: اگر امروز اینجا هستم و این چند مسابقهای که رفتم و نتیجه گرفتم برای این بود که بی گناهیام را اثبات کنم. اینکه مرا 4 سال خانه نشین کردند. در آن مدت، هر روز به این فکر میکردم که محرومیت زودتر تمام شود و خودم را نشان دهم. مثل تمام قهرمانان غذا میخوردم، میخوابیدم، زندگی میکردم و فقط مسابقه نمیدادم. خودم را در اردوی تیم ملی میدیدم چون میخواستم برگردم. در مسابقات جهانی خودم را جلوی حریفان میگذاشتم و در المپیک میدیدم.
فرزند عسگری محمدیان رشید سعدالله یف روس را بهترین کشتی گیر خارجی 97 کیلوگرم عنوان کرد و گفت: ان شاءالله میروم که او را ببرم.
محمدیان، بووایسا سایتی اف روس را الگویش دانست و تاکید کرد که در بین تیمهای فوتبال خارجی طرفدار بارسلوناست.
او که شاگرد اسماعیل دنگسرکی بوده، تاکید کرد که برای تمرین از ساری خارج شده و با حسن یزدانی، کامران قاسمپور و امیرحسین زارع تمرین میکند. وی همچنین در مورد وضعیت امکانات شهرش در زمینه کشتی گفت: در ساری واقعا به لحاظ امکانات ضعیف هستیم. سالنی که من در آن تمرین میکنم و قبلتر از من هم قهرمانان بزرگی چون پدرم، مجید ترکان، مراد محمدی و خیلی از قهرمانان دیگر در آن تمرین میکردند، سالن بسیار کوچکی است که فقط تشک کشتی دارد. اینهمه صحبت میشود، اما امیدوارم رسیدگی شود و سالنی در حد ساری و سایر شهرها ساخته شود. در ساری فقط با یک تخته تشک تمرین میکنند. امیدوارم مسئولان ورزش رسیدگی کنند.
محمدحسین محمدیان در مورد نیاز کشتی گیران به حضور در اردوی تیم ملی تصریح کرد: چند اردوی خوب را باید پشت سر بگذاریم تا به آمادگی نسبی برسیم. هر چقدر هم تمرین کشتی کنیم بدن به بدن خوردن با حریفان مختلف بیشتر به ما کمک میکند و حتما باید چند اردو را پشت سر بگذاریم.
مدعی وزن 97 کیلوگرم کشتی آزاد در خاتمه ضمن تشکر از تمام کسانی که در مدت محرومیتش به حفظ انگیزههایش کمک کردند، تاکید کرد: دست پدر و مادرم را میبوسم که در این چند ساله خیلی به من کمک کردند. از تمام کسانی که خالصانه کنارم ایستادند متشکرم. من همیشه سعی کردم راه درست را بروم. اینطور فکر نکردم که 4 سال محرومم و حالا دو سال استراحت کنم و دو سال کشتی تمرین کنم. در این مدت بیشتر از دو سه هفته تمرین را رها نکردم. 6 ماه تمرین و چند هفته استراحت مثل بقیه کشتی گیران در برنامهام بود. امیدوارم این اتفاق برای هیچ کسی رخ ندهد اما اگر ناخواسته رخ داد صبر اوج احترام به حکمت خداست، من صبر کردم و امیدوارم خدا آن را ببیند.
انتهای پیام/