به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، مهدی فضائلی طی یادداشتی در روزنامه صبح نو نوشت : خبر ورود اولین کشتی حامل 42 میلیون لیتر بنزین جمهوری اسلامی ایران به آبهای ونزوئلا، در صدر اخبار دیروز جهان قرار گرفت.
اهمیت این خبر بیشتر بهخاطر تهدیدات دولت زیادهخواه آمریکا بود که حتی برای اعتباربخشی به تهدیدات خود، تعدادی ناو جنگی نیز به منطقه اعزام کرده بود.
عدم عقبنشینی ایران و ونزوئلا از انجام این تبادلات باوجود تهدیدات آمریکاییها تحلیلهای مختلفی را به دنبال داشت که شاید محوریترین آن، «افول ابرقدرتی آمریکا» بود.
به 58 سال قبل برمیگردیم؛ زمانی که اتحاد جماهیر شوروی سابق تصمیم گرفت در حمایت از دولت کاسترو، موشکهای دوربرد خود را در خلیح خوکها مستقر کند. کندی، رییسجمهور وقت آمریکا اعلام آمادهباش نظامی کرد و با محاصره خلیج خوکها مانع ورود کشتیهای حامل موشک شوروی شد. ماجرا بالا گرفت و تا آستانه یک جنگ هستهای نیز پیش رفت اما سرانجام نیکیتا خورشچف دستور عقبنشینی کشتیهای شوروی را صادر کرد و با توافقات رو و پشتپرده با آمریکا و تقریبا در غیاب فیدل کاسترو، ماجرا تمام شد!
اکنون چهار کشتی دیگر به سمت دریای کارائیب در حرکت هستند و لحظه به لحظه به سواحل ونزوئلا نزدیکتر میشوند. نیروهای نظامی ونزوئلا در حال آمادهباش هستند، جمهوری اسلامی ایران آماده واکنش در صورت نیاز، مردم ونزوئلا خشنود از حمایت کشورمان و دولتمردان مستکبر آمریکا نگران نفوذ بیشتر ایران در حیاط خلوت آنها و ناکام از شکست مادورو!
معادلات جهانی واقعا تغییر کرده و به سمت تغییرات بیشتر نیز در حال حرکت است. سمت و سوی این تغییرات هم کاهش نفوذ غرب و در راس آن آمریکا و قوت و قدرت یافتن ملتها و دولتهای باورمند به توانمندیهای خود و شجاع در برابر تهدیدات است.
یادآوری میکنم بیعملی آمریکا در برابر این ماجرا و بسندهکردن به تهدیدات لفظی و حداکثر اعزام چند ناو جنگی نمیتواند بدون توجه به ماجرای عینالاسد و روانهشدن تعداد زیادی از نظامیان آمریکا به گورستان در اثر ضربات ملایم مغزی باشد!
نکته مهم دیگر در این ماجرا اهمیت سیاست خارجی فرانگر و جهانشمول به معنای واقعی کلمه است.
کسانی که جهان را در آمریکا و چند کشور معدود اروپایی خلاصه میکنند و در نظر و عمل همه تخممرغهایشان را در سبد آنها میگذارند و ارتباط با دیگر کشورها از جمله ونزوئلا را به استهزا میگیرند، امروز چشم باز کنند و اهمیت این تعاملات را ببینند.
فراموش نکنیم که پیش از این در سال 2008 و در دوران زمامداری چاوز، این ونزوئلا بود که در شرایط سخت تحریمها برای ایران بنزین ارسال کرد؛ ضمن اینکه پاسخ محبتآمیز امروز کشورمان به کاراکاس نیز بدون دستاوردهای اقتصادی راهبردی نیست!
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها