علی محمد عزیزی، بازرس مجمع عالی کارگران در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم ، با اشاره به مشکلات کارگران طی یادداشتی نوشت: عدم تعیین دستمزدی منصفانه در پایان یک سال انتظار در شورای عالی کار مبرهن این است سه جانبه گرایی می لنگد و فاصله شعار تا به عمل زیاد است.
کارگران از شعار رنگین و دهان پُرکن با توجه به شرایط موجود خسته اند و وضعیت خود را با سطح درآمدشان می بینند و اکثراً از شرایط ناراضی هستند، هیچ کارگری به نظر حقیر با چنین حداقل هایی نمی تواند ونخواهد توانست به جنبه های اجتماعی و انسانی زندگی خود دست یابد، کارگری که از یکسو از امنیت شغلی مناسب برخوردار نیست و شب و روزش پر از فشار و استرس از بیکار شدن است از سویی دیگر غرق در حل معادلات چند مجهولی زندگی می باشد قطعاً نخواهد توانست احساس دلخوشی کند، پس اکرامش هم دلچسب نخواهد بود.
از زوایه جیب خود به کارگران نگاه نکنیم بیایید به جای آنان با این سطح درآمد زندگی کنید تا بدانید فقط به دریا رفته می داند مصیبت طوفان را. تصمیمات تصمیم گیرندگان در شورای عالی کار برای جامعه چهل میلیونی کار ایران به مثابه قرص مسکن برای آرام کردن موضعی درد بود در حالی که ریشه درد همچنان باقی است، مزدی که برای یکسال ثابت است و تعقیری ندارد، کالای اساسی و تورم هر روز در حال افزایش است واصلاً همخوانی ندارد، اما با وجود اینکه نمایندگان کارگران در شورای عالی کار زحمت بسیاری کشیدند، باید بگویم تا زمانی که سه جانبه گرایی در کشور چنین تعریفی دارد توفیقی حاصل نخواهد شد.
بازسازی اعتماد، رفع کدورت و رنجش کارگران از وضعیت موجود، پیش نیاز وفاق ملی است به مصداق مثل دو صد گفته چون نیم کردار نیست، کارگران سالها منتطر اقدام و کردار هستند، لذا با بخشنامه ،خطابه و حاکمیت سلیقه و اعمال قدرت هیچ گاه اعتماد خدشه دار شده بازسازی نخواهد شد و باید گفت چه سعادتمند هستند، انسانهایی که در این شرایط وانفسا و دنیای دیوانه موجود جوهر شرف وگوهر انسانیت را پای ملاحضات، ارزان و پوچ نمی فروشند و با سرنوشت دیگران بازی نمیکنند.
گرامی باد راه کسانی که در سنگر صداقت ، درستی و در راه خدمت صادقانه گام نهادند، راهشان پر رهرو و آرمان شان برقرار، کرامت کارگر زمانی محقق می گردد که هشتش در گروه نهش باشد و برابر شان و منزلت اجتماعی ایشان زندگیشان تأمین باشد. باید بپذیریم در شرایط موجود به راستی قشر کارگر از عدم برابری درآمد با هزینه در آزار و رنج هستند. بهترین هدیه به کارگر تأمین مادی، اجتماعی و امنیت شغلی است دولت اگر می خواهد در احوال کارگران تفکری کنیم و بیندیشیم، باید به جنبه های اصولی و دغدغه های اساسی آنها نگاه و توجه جدی داشته باشد تا با یک برنامه عملیاتی و راهبردی بتوانند گوشه ای از مشکلات این قشر را مرتفع نمایند و قطعاً در عمل به راستی به کارگران اکرام خواهد شد و با توجه به رشد جمعیت شرایط اجتماعی و اقتصادی در قانون کار نیز تجدید نظر گردد.
انتهای پیام/