به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، نوع نگرش به مسئله پوشش، بستگی به سبک زندگی انسانها دارد؛ چرا که هر اندازه نگرش افراد به سمت آموزههای دینی و اخلاقی باشد، همان اندازه زندگی آنها دارای ارزش و نیز سرشار از مصونیت و امنیت است، اما اگر اندیشه انسانها عاری از حد و حدود اخلاقی و دینی باشد، زندگی آنها مورد آسیب جدی قرار میگیرد.
با این پیشفرض که نوع پوشش افراد برگرفته از وجدان اخلاقی و آموزههای دینی باشد، پوشش، دستور العملی برای ارتقای بُعد روحی افراد محسوب میشود که هم ثمرات دنیوی و هم ثمرات اخروی را در پی دارد. حفظ حریم، در امان ماندن از نگاههای شهوتآلود و تقویت ایمان و حیاء از جمله این موارد است.
1ــ حفظ حریم
اگر بانویی با تبرّج و خودنمایی رفتار کند، بهطور قطع حریمش را مورد آسیب نگاه بیماردلان قرار داده است. مدلی که خداوند ارائه میدهد، حفظ حریم منطبق بر عنصر حیا است؛ به عنوان مثال خداوند در ماجرای دختران شعیب میفرماید: «فَجاءَتْهُ إِحْداهُما تَمْشی عَلَى اسْتِحْیاء؛ پس یکى از آن دو [زن] در حالى که با حالت حیا گام برمىداشت، نزد او (موسی) آمد.» (قصص25) با توجه به تجربههای اجتماعی باید اذعان داشت انسانی که برای خویش حرمت قائل شود، هیچ فردی قادر به شکستن حریم او نخواهد بود.
2ـ مصونیت از نگاه شهوتآلود
خداوند تمایلات، روحیات و سایر ابعاد را به انسان بخشیده و در این راستا دستورالعملهایی را به آنها ارائه داده است تا این ابعاد بهسوی کمال رشد یابند؛ از این منظر، پوشش حجاب حصنی [دژ و پناهگاهی] جهت در امان ماندن از نگاههای زهرآلود است؛ نگاههایی که هم به بیننده آسیب میرساند و هم به نگاهشونده؛ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود «نگاه (به نامحرم) تیز زهرآلودی از تیرهای شیطانی است؛ النَّظَرُ سَهمٌ مَسْموُمٌ مِنْ سِهامِ اِبلیسَ.» از این روست که خداوند امر به حفظ چشم میکند، آنجا که در ابتدای آیه 30 خطاب به مردان میفرماید «قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ؛ به مردان مؤمن بگو: چشمان خود را [از آنچه حرام است مانند دیدن زنان نامحرم و عورت دیگران] فرو بندند» و همین دستور را در ابتدای آیه بعد خطاب به زنان میفرماید.
3ـ تقویت ایمان و حیاء
نوع پوششِ حجاب برخاسته از ایمان افراد است و حیاء یکی از جلوههای ایمان است. هر اندازه افراد تقید به پوشش مناسب داشته باشند به همان میزان به تقویت حیاء میانجامد، در غیر این صورت حیاء به تدریج رو به افول میرود و ایمان را متزلزل میکند. امام باقر علیهالسلام فرمود «حیا و ایمان به یک ریسمان پیوستهاند؛ چون یکى برود، دیگرى نیز از پىِ آن برود «اَلحَیاءُ والإیمانُ مَقرونانِ فی قَرَنٍ فَإذا ذَهَبَ أحدُهُما تَبِعَهُ صاحِبُهُ». (الکافی، ج2، ص106)
انتهایپیام/