به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چندی است با توجه به توقف موقت صدور پروانه نمایشخانگی که به بهانهای قابل تأمل اتفاق افتاد، ذهنها به سمت حضور پررنگتر سازمان تنظیم و مقررات صوت و فراگیر سازمان صداوسیما میرود که به زودی صدور مجوزها را در اختیار میگیرد. چرا که با توجه به اقتضائات عصر اطلاعات و تعدد رسانهها، میل و حرکتِ صداوسیما تدریجاً از برودکستری (پخشکنندگی) به سمت رگولاتوری (تنظیمگری) رفته است.
این حرکت تدریجی با تقویت و ارتقاء جایگاه سازمان تنظیم و مقررات سازمان صداوسیما، ذهنها را به این سمت میبرد که فرمانده میدان کنترل و تنظیم بازارِ سریالهای ناراحت و آزاردهنده فعلی نمایشخانگی، ساترا خواهد بود. پیگیریها نشان میدهد این اگرها و اماها، جدی است ولیکن قطعیت ندارد! زیرا سازمان سینمایی با عملکرد ضعیف و کارنامه متلاطمش در کنترل و تنظیم سینمایخانگی نتوانست روزهای پُربار و راضیکنندهای را برای خودش رقم بزند. از این جهت باید منتظر واگذاری کنترل و تنظیمِ این بخش به جای دیگری باشیم که محتملتر صداوسیماست.
قرار است مجوزها و اتفاقات نمایشخانگی با ساختار و شیوه نوین و به روزی دنبال شود و انگشتِ اشاره به سمت تنظیمگری توسط نهاد تصمیمگیر در سازمان صداوسیما رفته است؛ حالا در این چالش، کار کنترل و مدیریت نمایشخانگی از بهارستان به سمت نیایش برود، باید منتظر خبرهای رسمی باشیم که بالأخره چه گروه و شورا و مقام تصمیمگیری به دادِ این شرایط از هم گسیخته سریال نمایشخانگی، خواهد رسید؟
در فضای رسانهای نقدهایی هم به صداوسیما و عملکردش شده که آیا صداوسیما با وجود مشکلات سریالهای خودش میتواند بارِ مسئولیت نمایشخانگی را نیز به دوش بکشد؟ شاید بخشی از این نقدها هم بیراه نباشد که صداوسیما به واسطه حضور در میدانِ نمایشخانگی چه موتور محرک و ابتکار عملهایی را از خودش به رخ خواهد کشید؟
آدمهای خستهای که بعضاً در پستهای مهم و تأثیرگذار تلویزیون قرار گرفتهاند و به تعبیر مقام معظم رهبری باید جوانگرایی جدی در صداوسیما اتفاق بیفتد و روح تازهای بر مدیریتِ خسته صداوسیما دمیده شود. امروز با عصر ارتباطات و تکنولوژی که با سرعت بیشتری به سمت ارتقاء و توسعه میرود، اساس حرکتها و رویکردها را مدیران تلویزیون بر پویایی و رشد بگذارند.
اگر قرار باشد صداوسیما وارد میدانِ نمایشخانگی شود، حتماً باید نهادهای پژوهشی و دانشگاهی پشتیبانی کنند تا سریالهای صرفاً "بفروش" و دور از سبک زندگی امروزِ نمایشخانگی، فرمانشان را به سمتِ سبک زندگی ایرانی بچرخانند. چرا که رفتارهای افسارگسیخته عمده سریالهای خانگی، جریان ضدفرهنگی و خانوادگی خطرناکی را در حال شکل دادن است. باید هرچه زودتر جلوی این رفتار صرفاً تجاری و غیرهنری را گرفت.
بخشی از نقدها و ایرادات به سریالهای تلویزیون هم وارد است؛ وقتی تک و توک به امیدآفرینی توجه میشود. بعضاً خانواده در مهجوریت و اخلاق سلاخی میشود. بخشی از سریالهای تلویزیون با طعم بدبختی، درماندگی و استیصال روی آنتن میرود و طنزهای امروز تلویزیون هم مسیری بهتر از لوسی و لودگی پیدا نمیکنند.
بنابراین صداوسیما و هر مقام تصمیمگیرنده دیگر، باید برای پیشبرد انسانیت، اخلاق و خانواده پا به عرصه سیاستگذاری و تصمیمگیری برای سریالهای نمایشخانگی بگذارد و از طرفی تلویزیونیها هم برای توسعه و رشد و بازگشت به اصالت در سریالسازی، مقابل امید نایستند؛ همچون برخی که آمدهاند تا امید را از خانواده ایرانی بگیرند.
خردمندان را جایگزین تاجران در نمایشخانگی شوند؛ کسانی که به خاطر گرفتن هر قسمت 40 میلیون، انسانیت و شعور و شخصیت ایرانی را به سخره نگیرند. سینماگرها و هنرمندانی که خودشان مدعی سبک زندگی اصولیاند خودشان در مقابل دوربینهایی قرار نگیرند که مولّدِ سبک زندگی تغییر یافته آمریکای دهه 30 و 40 است. نظارت و کنترل باید به سمت پژوهشگری و دانشگاهی برود اگر صداوسیما قرار است پا به این میدان بگذارد باید به آن جمله معروف حضرت امام خمینی(ره) که صداوسیما دانشگاه است، تأسی کنند.
انتهای پیام/