خبرگزاری تسنیم- حمید روشنضمیر
طی روزهای اخیر فراخوان حضور ایران در نمایشگاه بینالمللی فرانکفورت در سال جاری میلادی منتشر شد. این فراخوان به ناشران ایرانی که تمایل دارند در بخش فیزیکی و مجازی این رویداد حضور داشته باشند راهکارهایی را ارائه میدهد که شاید مهمترین و متقنترین آن تولید محتوا برای حضور در بخش مجازی این نمایشگاه در سال جاری است. همانطور که مدتی قبل نیز از پیگیری اخبار بر میآمد این نمایشگاه به عنوان بزرگترین و مهمترین رویداد نشر جهان پس از مواجهه شدن با انصراف بخشی از مهمترین ناشران جهان از شرکت در این رویداد در سال جاری که از تبعات فراگیر شدن ویروس کرونا به شمار میرفت و پس از بررسی همه جوانب تصمیم به برگزاری به صورت محدود گرفت که بر اساس آن با تغییراتی در سالهای برگزاری این رویداد تعداد افراد و غرفهها و نیز فاصله آنها از همدیگر مشمول تغییراتی شده و بخش ویژهای نیز برای حضور ناشران در فضای مجازی در نظر گرفته شده است. این در حالی است که مقامات محلی و کشوری در جمهوری فدرال آلمان پروتکلهای بهداشتی خود برای برگزاری رویدادهای نمایشگاهی در این کشور را به شکلی تنطیم کردهاند که برنامههای جمعی با اجرا در فضای باز کماکان خارج از دستور برگزاری قرار دارند و برنامههای نمایشگاهی نیز با پروتکلهای محدود در دستور اجرا قرار دارند. نکته مهم در این تصمیمات استفاده از خرد جمعی و منطق علمی و تجاری و نیز دستورالعملهای بهداشتی برای تدوین آنها بوده که در نهایت مقامات این نمایشگاه و کشور را امیدوارکرده در عین مقابله با تبعات کرونا بتوانند رونق اقتصادی حاصل از این نمایشگاهها را نیز لحاظ کنند.
در مقابل نگاهی به وضعیت رویدادهای اینچنینی در کشور خود میاندازیم. موسسه برگزار کننده نمایشگاه کتاب و دستگاههای اجرایی آن در حدود پنج ماه پس از اعلام تعویق برگزاری نمایشگاه کتاب عملا برنامهای جامع و یا تصمیمگیری استراتژیکی برای برگزاری نمایشگاه کتاب تهران و حضور در رویدادهای بینالمللی نشر ایران نگرفتهاند و در معدود گفتگوهای خبری خود این مساله را منوط به تصمیمگیری ستاد ملی کرونا کردهاند که گویا مشغلههای آن این روزها بسیار بیشتر از رسیدگی به چنین اتفاقاتی است که اقتصاد بخش قابل توجهی از اصنافی از ایران را در گرو خود دارد.
مقاومت و یا انفعال و سستی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مقابل برگزاری رویدادی بزرگ در فضای مجازی برای کمک به رونق صنعت نشر در کنار نامشخص بودن وضعیت حمایتهای دولتی از آسیبدیدگان از کرونا در بخش فرهنگ را نیز باید به این مساله افزود
از سوی دیگر تاکنون یک نظرخواهی جامع از صنف نشر و فعالان در رویدادهای ملی و نمایشگاهی کتاب به منظور تعیین تکلیف این رویداد نیز صورت نگرفته است و تنها شنیدههای حاکی از آن است که پیشنهاد برگزاری این رویداد به صورت چند پاره مطرح شده است.
این اتفاقات در کنار هم نشان از نبود هر نوع نگاه و برنامه استراتژیک در حوزه اقتصاد فرهنگی و جامعهشناسی فعالیت فرهنگی، مخطاب شناسی فعالیتهای فرهنگی و در یک نگاه کلی فعالیت اجرایی و سیاستگذاری فرهنگی در دستگاههای دولتی و خصوصی در کشور ما دارد. دستگاههای فرهنگی در کشور ما همانند ستاد مدیریت بحران در ایران که در مواقع بحرانی همانند سیل سال گذشته به دلیل عملکرد ناقصش در کشور خود منشا بحران بود، در حال حاضر منشا بحران در حوززه نشر شدهاند. در وضعیتی که ناشران ایرانی در پنج ماهه گذشته در بیشترین مضیقه مالی و فشار برای تولید اثر و فروش آن بودهاند و در شرایطی که وضعیت تخصیص ارز برای واردات کاغذ در سال جاری هنوز مشخص نیست و وضعیت عدم بخشودگی مالیاتی و موضوعاتی از این دست را نیز باید به آن افزود، دستگاه مجری نمایشگاه کتاب فراخوان حضور در نمایشگاه کتاب فرانکفورت را صادر میکند.
آیا بهتر نبود تصمیمگیرندگان و سیاستگذاران بخش کتاب در این مقطع به جای صرف وقت برای چنین تصمیمهایی و تدارک برنامه برای این اتفاق مکانیسمها و شیوههای برنامهریزی این رویداد که منجر به مدیرت بحرانی به بزرگی همهگیری کرونا شده و نیز برنامه اجرایی برای برگزاری این رویداد را دقیقتر مطالعه و سعی در اصلاح رویههای خود در کشور میگرفتند؟
به تصریح بسیاری از فعالان نشر در ایران در صورت تداوم وضعیت موجود و تدارک ندیدن برنامهای حمایتی و خاص در این زمینه برای نشر ایران، بخش زیادی از بدنه نشر ایران طی سال جاری از صحنه این فعالیت محو خواهند شد. در چنین شرایطی اقدام عاجل برنامهریزی کوتاه و بلند مدت برای مدیریت این بحران است.شاید در این راه بهتر این باشد که به جای صرف وقت برای حضور در نمایشگاه فرانکفورت حداقل برای سال جاری، برای تعیین تکلیف وضعیت نمایشگاه کتاب تهران و نظرخواهی جامع از ناشران درباره این اتفاق و شکل و سیاق آن و نیز انتظارات آنها و تعیین تکلیف مقدورات موجود برای حمایت از آنها وقت صرف کرد.
انتهای پیام/