به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ، رهبران گروههای فتح و حماس اخیراً با انتشار بیانیه ای مشترک بر اتحاد و رویکرد مشترک برای مقابله با طرح اشغال رژیم صهیونیستی موسوم به طرح الحاق تأکید کردند. درباره این بیانیه و اهداف واقعی تشکیلات خودگردان از آن و نیز پیامدهای طرح اشغال الحاق با «حسن حیدر» عضو انجمن رسانهای فلسطین مستقر در اردن مصاحبه ای انجام دادیم . حسن حیدر فلسطینی الاصل است و مدیر عاملی خبرگزاری قدس پرس را نیز در کارنامه فعالیت رسانههای خود دارد.
مشروح این مصاحبه در زیر می آید:
تسنیم: آیا میتوان گفت که تشکیلات خودگردان فلسطین به این نتیجه رسیده است که مذاکره با رژیم صهیونیستی وقت کُشی است و به از دست رفتن بیشتر اراضی فلسطینی منجر شده است و همین امر باعث شده که صفحه جدیدی در روابط با حماس براساس برنامه مقاومت مسلحانه در برابر اشغالگران گشوده شود یا اینکه این تشکیلات همچنان معتقد به مذاکره با اشغالگران است و روابطش با جنبش حماس مقطعی خواهد بود؟
حسن حیدر: حتی اگر تشکیلات خودگردان درک کند که مذاکرات وقت کشی بوده است، نمیتواند به طور نهایی از آن کنار بکشند. اساس شکل گیری این تشکیلات بر پایه تداوم مذاکره و هماهنگی امنیتی با اشغالگران است.
کنفرانس مطبوعاتی اخیر جنبشهای فتح و حماس به منزله اهرم فشاری است که تشکیلات خودگردان فلسطین میخواهد از آن علیه اشغالگران صهیونیست استفاده کرده و از این طریق تلاش کند که آنها را از تصمیم خود برای غصب اراضی اغوار منصرف کند. این یک اهرم فشار است و نه بیشتر. فکر نمیکنم که این موضوع پایه گذار هرگونه گامی برای آشتی واقعی باشد.
به طور قطع، جنبش حماس درک میکند که اقدامات تشکیلات خودگردان صرفاً یک اهرم فشار است اما همزمان این موضوع را نیز درک میکند که این اهرم فشار ممکن است هرچند اندک بر تصمیم اشغالگران تاثیرگذار باشد. در نهایت، تشکیلات خودگردان مخالفت خود با این تصمیم را اعلام میکند که این امر بر وعدههایش برای راه حل مسئله –منظورم راه حل دو دولت است- تأثیر خواهد گذاشت.
تسنیم: چرا بعد از برملا شدن چهره واقعی رژیم صهیونیستی و توسعه طلبی آن، بعد از گذشت بیش از ربع قرن از آغاز مذاکرات سازش، تشکیلات خودگردان موضع مشخصی برای مقابله با اشغالگران نمیگیرد و همچنان به حمایتی دل بسته است که شاید از جانب سازمانهای بین المللی و به اصطلاح مشروعیت بینالمللی دریافت کند؟
حسن حیدر: همانطور که گفتم، تشکیلات خودگردان نخواهد توانست موضعی غیر از مذاکره بگیرد. قدرتهای بین المللی تشکیلات خودگردان را ایجاد کردهاند که مأموریت مذاکرات با اشغالگران و کمک به قانونی کردن این اشغالگری و تحکیم آن را عهده دار باشد. در نتیجه، این تشکیلات تنها میتواند به "جامعه بینالمللی" و "مشروعیت بینالمللی" و نهادهای آن دل ببندد تا در نهایت، لحظه بی نیازی از این تشکیلات برسد و مأموریت هایش تمام شود و آنگاه رژیم جدیدی برای مدیریت مرحله اشغالگری جدیدی ایجاد شود.
تشکیلات خودگردان فلسطین در ماهیت ساختاری کنونی خود نمیتواند هرگونه فشار واقعی به اشغالگران وارد کند؛ به جز اقدامی که در نزدیک کردن خود به جنبش حماس انجام داد. لذا زیاد دل به هرگونه پیشرفت تشکیلات خودگردان در زمینه مقابله با اشغالگران برای سلطه بر اراضی بیشتر فلسطینی نمیبندم.
تسنیم: به اعتقاد شما، پروژه عملی برای به شکست کشاندن طمع ورزیهای رژیم صهیونیستی در بلعیدن بیشتر اراضی فلسطینی از طریق طرح الحاق چیست؟
حسن حیدر: مخالفت ملتها و دولتها در جهان عرب و اسلام (پروژه عملی برای مقابله است). مخالفتی برخوردار از ارادهای واقعی میتواند اشغالگران را مهار کرده و دستکم جلوی آنها را برای سیطره بر اراضی بیشتری بگیرد.
اما در واقع، برخی رژیمهای عربی محوری هستند که به نظر میرسد در دالانهای طرح سازش آمریکایی موسوم به معامله قرن با این تصمیم اسرائیل برخورد نمیکنند؛ چه برسد به حمایت از مسئله فلسطین. هیچ چیزی مثل این رژیمها، اشغالگران را تشویق نمیکند. اینها با همه شاخصها، کشورهای عربی بزرگ و مؤثری هستند و به نظر من، اگر این حمایت عربی سخاوتمندانه نبود، دولت آمریکا را تشویق به حمایت از این خوی تکبر اشغالگران نمیکرد.
تسنیم: ملتهای عربی و اسلامی چه اقداماتی باید برای کمک به ملت فلسطین به منظور مقابله با چالشهای پیش رو از جانب رژیم صهیونیستی انجام دهند چرا که این ملت به نیابت از همه امت عربی و اسلامی از مقدسات اسلامی و مسیحی و درصدر آن مسجد مبارک الاقصی پاسداری میکند؟
حسن حیدر: در وهله اول و قبل از هر کاری، ملتهای عربی و اسلامی باید وحدت کلمه و موضع داشته باشند و از گره طائفه گری رهایی یابند زیرا در طول سالهای گذشته موضع آنها رنگ و بوی طائفهای گرفته است. باید مسئله فلسطین بار دیگر به عنوان مسئله مرکزی جهان عرب و اسلام مطرح شود.. هیچ چیزی هویت و تمدن امت عربی و اسلامی را مثل خطری که اشغالگران اسرائیلی برای فلسطین دارند، تهدید نمیکند.
اردن امروز با قدرت با تصمیم اشغالگران برای سیطره بر اراضی بیشتر فلسطینی مقابله میکند. امان تلاش میکند که فشارهای دیپلماتیک و سیاسی به اشغالگران وارد کند. ایران نیز که فلسطین را مسئله اصلی و محوری خود میداند، همچنان اشغالگری اسرائیل و طرحهایش را به طور کامل رد کرده و با آن مخالفت میکند اما متأسفانه یک فاصله ساختگی و خیالی بین ملتهای مسلمان و ایران به بهانه مذهبی و طائفهای ایجاد شده است.
ملتها باید امروز حول محور کشورهای عربی و اسلامی که مخالفت کامل خود را با تصمیم اسرائیل اعلام کردهاند، گردهم آیند.. ملتها باید به خوبی درک کنند که دشمن آنها فقط همان کسی است که مقدسترین مقدسات در قدس و زیباترین اراضی در فلسطین را غصب کرده است.
انتهای پیام/