به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، هر روز و ماهی که خداوند بر انسان مقرر داشته است، پر از نعمت و رحمت و کرامت است؛ منتها در بین این ایام سال، موقعیتهایی را خداوند قرار داده که انسان بیشتر از سایر روزها احساس قرب به خداوند متعال دارد و زمینه برای تزکیه و پالایش روح او از ناجوریها و آلودگیهای خطاها و گناهان فراهم است. ایام دهه اول ذیالحجه از جمله این موقعیتهای الهی است، همچنان که پیامبر (ص) در روایتی فرمود «مَا مِنْ أَیامٍ أَزکَی عِندَ الله تعالی وَ لاَ أعظَمَ أجراً مِن [فی] خَیرٍ مِنْ عَشْرَ اْلأضْحَی؛ پاکترین و پرارجترین روزها نزد خداوند، دهۀ اول ماه ذیالحجه است.»
از سوی دیگر قرار گرفتن عید بزرگ مسلمانان یعنی عید قربان و بزرگترین عید شیعیان یعنی عید غدیر در ماه ذیالحجه بر فضیلت این ماه افزوده است. پیامبر و اهل بیت وحی علیهم السلام نیز نسبت به پاسداشت این ایام اهتمام داشتند و یاران و اصحاب خویش را توصیه به مراعات این ماه و مراقبات از آلودگیِ نفس نسبت به خطاها میکردند. همچنین برای بهرهمندیِ هرچه بیشتر از برکات این ماه شریف به ویژه دهه اول ذیالحجه، توصیههایی در قالب آداب و اعمال داشتند. از جمله این اعمال، روزهداری دهه اول ماه است.
به عنوان مثال شیخ صدوق روایتی را به نقل از جناب عایشه نقل میکند و مینویسد از عایشه روایت شده است که جوانى بود اهل غنا و طرب، و هنگامى که هلال ماه ذىالحجه ظاهر مىشد، روزه مىگرفت. وقتى این خبر به رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم رسید به دنبال او فرستاد و او را فرا خواند. چون به خدمت رسید، حضرت از او پرسید: چه چیزى تو را بر آن داشت که این ایام را روزه بگیرى؟ عرض کرد: پدر و مادرم به فداى تو باد اى رسول خدا، روزهاى مشعر و عرفات و ایام حج است؛ شاید که خداوند مرا در دعاى حجگزاران شریک کند. حضرت فرمود: به ازاى هر روزى که روزه مىگیرى ثوابى برابر با آزاد کردن صد بنده و قربانى صد شتر و اعزام صد اسب که در راه خدا بر آن جنگ کنند، براى تو نوشته مىشود؛ و در روز ترویه (روز هشتم ذى الحجه) از براى تو است ثواب آزاد کردن هزار بنده و قربانى کردن هزار شتر و فرستادن هزار اسب که در راه خداوند بر آن سوار شوند و جنگ کنند؛ پس چون روز عرفه مىشود، ثواب آزاد کردن 2 هزار بنده و 2 هزار شتر قربانى و ارسال 2 هزار اسب براى جنگ در راه خدا و کفاره (گناهان) 60 سال گذشته و 60 سال آینده در نامه اعمال تو ثبت مىشود؛ فَإِنَّ لَکَ بِکُلِّ یَوْمٍ تَصُومُهُ عِدْلَ عِتْقِ رَقَبَةٍ وَ مِائَةِ بَدَنَةٍ وَ مِائَةِ فَرَسٍ یُحْمَلُ عَلَیْهَا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ کَفَّارَةَ سِتِّینَ سَنَةً قَبْلَهَا وَ سِتِّینَ سَنَةً بَعْدَهَا.
شیخ صدوق بلافاصله پس از این حدیث در آداب دهه اول ذی الحجه روایتی را از امام کاظم علیه السلام درباره ثواب روزه دهه اول ماه ذیالحجه نقل میکند و مینویسد:
احمد بن زید از حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام روایت کرده است که هر کس روز اول از دهه اول ماه ذىالحجّه را روزه بگیرد، خداوند (ثواب) روزه 80 ماه را در نامه اعمال او ثبت میکند و اگر 9 روز دیگر را نیز روزه بدارد خداوند روزه یک روزگار را براى او مىنویسد؛ مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنَ الْعَشْرِ عَشْرِ ذِی الْحِجَّةِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ ثَمَانِینَ شَهْراً فَإِنْ صَامَ التِّسْعَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ الدَّهْرِ. (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص74)
انتهایپیام/