به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، برنامه "عید همدلی" چند شبی است همزمان با دهه ولایت و امامت روی آنتن شبکه دو سیما آمده و پویش اطعام غدیری به راه انداخته است. عباس غزالی بازیگر سینما و تلویزیون که این شبها سریال "شاهرگ" را روی آنتن دارد در ابتدای صحبتهایش به این مجموعه تلویزیونی اشاره کرد و گفت: 9 ماه تصویربرداری سریال "شاهرگ" طول کشید، از تابستان سال گذشته شروع کردیم تا خردادماه امسال. قرار بود ماه رمضان پخش شود و با اوج همهگیری کرونا برخورد کردیم؛ تا روزهای قبل عید کار کردیم و دستور دادند که همهچیز تعطیل شود، تعطیل کردند و از زمان پخش خارج شدیم و وضعیت بهتر شد و بعد از دو ماه وقفه، کار را از سر گرفتیم و به اوج دوم کرونا برخوردیم.
وی افزود: قسمت چهارم و پنجم سریال روی آنتن بود، همچنان در شرایط سخت کار میکردیم. حتی در صفحه شخصیام در فضای مجازی از سر صحنه عکسی گرفتم که لباسهایمان زمستانی بود. در تابستان کت و یقه اسکی و لباسهای گرم به تن داشتیم و در کوچه پس کوچههای پُر از هنرور و لحظات انفجار که خیلیها کرونا را رعایت نمیکنند. و الان خودخواهی است که کسی رعایت نمیکند. با این رعایت نکردن، همه به خطر میافتند و هر روز کادر درمان آسیب میبینند که این روزها واقعاً در میدان فداکاری میکنند.
غزالی با اشاره به اینکه برای من شأن مخاطب مهم است و از این جهت گزیده کار و سختگیر در انتخابم، تأکید کرد: شما من را میشناسید و کسانی که من را دنبال میکنند میدانند من جزو بازیگرهای گزیدهکارم. سعی کردم در آثاری حضور پیدا کنم که اول از همه در شأن مخاطب باشد. من معتقدم جایگاهی که امروز دارم مدیون نگاه مخاطبم. و دوم در آن اثرگذار باشم و عباس غزالی را رو به جلو هدایت کند. یکی دو اثر مثل "ماجرای نیمروز 1" و "سیانوری" که بهروز شعیبی ساخت و دیده بودم در این حال و هوا بودم.
وی خاطرنشان کرد: در تلویزیون تا به الان ندیده بودم سریالی مربوط به آن اتفاقات سال 1360 و به آن بمبگذاریها بپردازد. خوشحال بودم "فرخ" را به من پیشنهاد دادند و هم برای من متفاوت بود و برای هر بازیگری چالش برانگیز است، چرا آنقدر فرخ مرموز است. اتفاقات سریال واقعیاند اما شخصیتها بر اساس قصهای چیدمان شده است. درام اصولاً این طور شکل میگیرد یک صحنه و موقعیت نمایشی این شکلی است. داستان واقعی است و دراماتیزه شده است.
بازیگر سینما و تلویزیون درباره بحث رفتارهای مافیایی و گروهی در سینمای ایران، توضیح داد: مطمئن باشید صادقانه جواب میدهم، فقط از کجایش شروع کنم. شاید هیچجا نگفتم و اصولاً یاد گرفتم فقط کارم را انجام بدهم و آنجایی که هستم خوب باشم و بگذرم. اما به کرّات این سؤال را از من میپرسند که چرا در سینما نیستی؟ من راضیام به جایگاهی که دارم و به آن عزت و آبرویی که هست راضیام. اما سؤال مهمی است که خودم از خودم میپرسم و جوابی برای آن ندارم اما اینکه میگویید مافیا نمیتوانم بگویم نیست.
وی خاطرنشان کرد: من خودم در این حرفه کار میکنم و میبینم. سینمای ما قصه رابطه و ضابطه است؛ همه را با یک چوب نرانیم، چون هستند گروههایی که بدون هیچ باندبازی کارشان را میکنند و البته آن طرف هم گروههایی هستند که عرصه را برای خودشان میخواهند ولاغیر. ما هم که جزو گروهی نیستیم و داریم فقط با عشق به مردم و هنر کارمان را میکنیم. شاید به این جهت است که در واقع نمیگذارند بیشتر از این قدم برداریم. من عباس غزالی در بازیگری یاد گرفتم و برایم مقدس است که هرجا هستم، بهترینم را اجرا کنم و ارائه بدهم. چون برای مخاطبم احترام قائلم.
غزالی درباره ترجیح مدیوم تلویزیون یا سینما، افزود: بسیاری میگویند برای تو تلویزیون و سینما فرقی دارد؟ من هیچوقت اهل قیاس کردم نبودم و نیستم. سینما ، تلویزیون و تئاتر یک نقطه اشتراکی دارند و آن این است ما برای مردم کار میکنیم هرجایی که احساس کنم آن کار در شأن مخاطب است با قدرت انجامش میدهم. همینجا اعلام میکنم در سینما پرکار هم بشوم از این مدلها نیستم که بگویم من در تلویزیون کار نمیکنم. من حتی به این هم فکر میکنم فلان روستا و شهرستان که سینما ندارند چه گناهی کردند. با تلویزیون با این ابعاد سرگرمی، امید و زندگی و دلخوشیشان تلویزیون است. اگر قیاس هم کنیم تلویزیون ارجحیت دارد و فراگیرتر است. شاید برنامههایی داشته که یکسری از مردم دوست نداشتند و حالا به نوعی قهر کردهاند و باید مسئولین تلاش کنند کارهای بهتری ارائه شود که این کار را هم کردهاند.
این بازیگر سینما و تلویزیون تأکید کرد: واقعاً مخاطبی که در شهرستان کوچک و محروم زندگی میکند، سینما ندارد یا پولش را ندارد به سالن سینما برود و تمام انرژیاش را برای تلویزیون میگذارد. من به این هم فکر میکنم خوشحالم از این بابت تا به الان کمکاری نکردم و تمام انرژیام را گذاشتم تا مخاطب باورم کند. وسواسم به خاطر این است که دوست دارم مسئولیتی که روی دوش من سنگینی میکند از آن به خوبی مراقبت کنم. ما به مردم متعلقیم و مخاطب هم عاشق هنرمند است و فقط باید بهترین برنامه را برای او بسازیم و آن وقت ببینیم که چقدر وفادار به قابِ سیماست.
او درباره حاشیه و چالش با پژمان جمشیدی، گفت: واقعاً آستانه درک و صبرمان را آنقدر بالا ببریم که به هر نظری احترام بگذاریم چه باب میلمان باشد و چه باب میلمان نباشد چه مخالف و چه موافق. من بازیگر کمحاشیهایام و اصولاً این مدلی نیستم، درباره موضوعی خبرنگاری با من تماس گرفت و اصلاً بحث این موضوع نبود درباره سریالهای رمضانی بود. من درگیر سریال بودم و جسته و گریخته، سریالها را دنبال کرده بودم. من در جریان این گفتوگو درباره ایشان صحبت کردم و گفتم من ایشان را به عنوان فوتبالیست قبول دارم تا بازیگر! جلوی همین دوربین میگویم هرکس از من ناراحت شده، عذرخواهی میکنم اما نظرم همین است و برنمیگردد.
غزالی افزود: اگر که سیستمی داشته باشیم همه چیز سرجایش باشد، آقای لطفی پیشکسوت ما به برنامه تلویزیونی دعوت میشود و گریه میکند، این یعنی آقای لطفی وجود دارد و باید به او کار بدهیم. البته لطفیها زیادند که از آنها یادی نمیشود و خانهنشین شدهاند. اگر آنها سر جایشان باشند هیچکس نمیتواند جای دیگری را بگیرد. خواهش میکنم به پیشکسوتانمان برسیم. چرا باید نقش بزرگترها را کوچکترها بازی کنند و واقعاً نقش پیرزن و پیرمرد را به جوانها بدهند؟ بحث توانایی نیست مگر بازیگر پیشکسوتی نداریم که الان التماس میکنند جلوی دوربین قرار بگیرند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: من پرسپولیسیام و عاشق فوتبالم. آن هم پرسپولیسی است. من آنجا گفتم تخصصشان فوتبال است و به عنوان فوتبالیست میشناسم. همه ما در این دنیا بازی میکنیم این بازی کجا تا بازی که برای آن کار ساخته شدی و درسش را خواندی و تخصصش را داری! آیا شما به من حق میدهید در پاس و پرسپولیس بازی کنم؟ با احترام به ایشان و همه کسانی که دوستشان دارم نظرم را گفتم. آدمی نیستم کسی را دلخور کنم و فقط نظرم را اعلام کردم.
انتهای پیام/