به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم٬ ابراهیم امین نویسنده برجسته روزنامه معروف الاخبار در مقالهای درباره حوادث اخیر لبنان نوشت: استعفای دولت یا شکست قدرت و یا سقوط نظام؛ همه آنچه از زمان انفجار مهیب 4 آگوست اتفاق افتاده و یا در جریان است٬ سوالات زیادی برای مردم و مسئولان و نیز توطئهگران به وجود آورده است. این سوالات اغلب مربوط به اتهامات خارجی و یا بحث درباره فرصتی برای نابودی دائمی لبنان است.
در حال حاضر «حسان دیاب» نخستوزیر لبنان تحت یک فشار همه جانبه قرار گرفته و مشکل او تنها منحصر به مخالفان حضور وی در کاخ نخستوزیری نیست؛ بلکه در میان همپیمانان وی نیز این مشکل وجود دارد. چند روز قبل دیاب تحت فشار پیشنهاد برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی را به عنوان دروازهای برای ورود به یک آرامش نسبی مطرح کرد. اما او فراموش کرده بود که قواعد بازیهای سیاسی لبنان مربوط به خیابانها نیست؛ بلکه مربوط به کسانی است که زمام امور را در دست گرفتهاند.
در این میان برگزاری انتخابات زودهنگام برای همه دردسرساز است. قطعا «میشل عون» رئیس جمهوری لبنان از برگزاری چنین انتخاباتی راضی نخواهد بود٬ چرا که مشروعیت وی را در صحنه سیاسی سلب میکند. جبران باسیل ٬ رئیس جریان آزاد ملی نیز با این انتخابات٬ نیمی از فراکسیون پارلمانی اش فلج خواهد شد. سعد حریری نیز قطعا در خانه نخواهد نشست و از این نگران میشود که فراکسیون وی تکه تکه شود. ولید جنبلاط هم نگران سرنوشت ریاست خود است و در پایان «نبیه بری» رئیس پارلمان هم که از تاییدکنندگان اصلی دولت دیاب است.
همه این شرایط بحرانی در لبنان نتیجه تلاشهای مستمر آمریکاییها و هم پیمانان سعودی و صهیونیستی آنها و نهادهای غیردولتی در لبنان است که یک دیوار بزرگ در برابر هرگونه پیشرفت در لبنان ساختهاند.
شاید برخی معتقد باشند حسان دیاب به جای اینکه در پارلمان عزل شود٬ خودش استعفا دهد. اما او تحمل هرگونه مسئولیت در قبال جنایتی که مخالفان داخلی و خارجی دولت طی سالهای گذشته مرتکب شدند را نمی پذیرد. در کنار حسان دیاب وزیرانش نیز امروز در یک وضعیت عادی هستند و نه قدرتی دارند و نه قیمتی. این وضعیت درحالی است که اوضاع خیابانها به حالت جنون آمیز درآمده و در کنار آن رسانههای ذینفع نیز بهرهبرداری های خود را انجام می دهند.
اما این زلزله به کدام سو میرود؟
طبقه سیاسی لبنان میخواهد دستورالعمل «امانوئل ماکرون» رئیس جمهوری فرانسه را در خصوص تشکیل دولت وحدت ملی اجرایی کند. برخی سیاستمداران معتقدند در صورت استعفای دولت دیاب٬ آنها برای رایزنی های پارلمانی به منظور معرفی کردن سعد حریری به عنوان قهرمان نجات بخش لبنانیها فراخوانده میشوند با این شرایط که فرصتی برای تشکیل دولتی متشکل از نمایندگان همه نیروهای سیاسی بدون روسای آنها به وی بدهند تا برنامهای برای آرام کردن فعلی اوضاع آماده کرده و سپس در انتظار تصمیمات بینالمللی بماند.
اما کسانی که اینگونه فکر میکنند چه پاسخی برای یک سری سوالات دارند:
-منظور از شکست در تشکیل سریع دولت چیست؟ آیا ارتش مامور مدیریت اوضاع بحرانی پایتخت در سایه شرایط اضطراری کنونی کشور خواهد بود؟ آیا ارتش که توان لازم برای اداره خیابانها را ندارد قادر به مدیریت بیروت است؟ آیا کسانی که اینگونه فکر میکنند معتقدند اجازه تشکیل چنین دولتی و نیز برگزاری انتخابات به آنها داده شده و فرمانده ارتش می تواند رئیس جمهور شود؟
- چه کسی پس از 8 روز و صدور حکم دادگاه بینالمللی در خصوص ماجرای ترور رفیق حریری٬ مسئولیت کشور را بر عهده خواهد گرفت؟ چه کسی میتواند این شوک و خیابانهای ملتهب را در صورت سقوط دولت و به دنبال آن پارلمان و سپس رئیس جمهور اداره کند؟
-فرانسه که رهبری کنفرانس بین المللی برای کمک به لبنان بعد از انفجار مهیب بیروت را بر عهده گرفته میگوید 250 میلیون یورو جمع کرده است. اما آمریکا گفته که این پول باید زیر نظر سازمان ملل هزینه شود. این درخواست آمریکا درحالی است که هنوز دولت در لبنان روی کار است٬ پس زمانی که دولت نباشد چه خواهد شد؟
به دنبال آن سازمان ملل که اولین نماد فساد در کمکهای مالی است٬ عهده دار تشکیل یک «دولت سایه» به رهبری مزدوران سازمانهای غیردولتی شده تا کمک ها را خرج کند و همچنین در اداره عمومی کشور نیز وارد شده است.
-اگر سرنگونی دولت دیاب به خودی خود یک هدف باشد؛ پس گروههای مخالف لبنانی از طریق آن اهداف دیگری را دنبال میکنند. کسانی که در تلاش برای رسیدن به کاخ ریاستجمهوری هستند٬ از تحرکات مخالفان برای سرنگونی پارلمان حمایت خواهند کرد و معتقدند که انتخابات جدید تحت نظارت بینالمللی منجر به بروز تغییرات گستردهای در ترکیب پارلمان میشود. این افراد برای تحقق رویای رسیدن به کاخ ریاستجمهوری باب مذاکرات با همه شیاطین روی زمین را باز می کنند و به دنبال آن به پروندههای حساس نزدیک میشویم.
-کشورهای خارجی که بعد از انفجار بندر بیروت با لبنانیها همدردی میکنند٬ تصمیم گرفتند تا کمکهایی برای این کشور بفرستند. اما هنوز تصمیمی برای رفع محاصره لبنان گرفته نشده است که یک هدف واحد دارد و آن ضربه زدن به مقاومت است. این طرفهای خارجی معتقدند که با تحت فشار قرار دادن لبنان میتوانند مقاومت را برای بحث کردن درباره سلاحش به میز مذاکره بکشانند.
- اگر هدف سقوط قدرت و دولت باشد به این بهانه که قادر به برآورده کردن نیازهای مردم نیست؛ باید بگوییم کسی که به دنبال تغییر قواعد بازی است باید بداند که با این اوصاف راه مناسب برای خروج از بحران در لبنان تغییر نظام است نه دولت و این یعنی پایان توافق طائف.
-اگر فرانسه بخشی از مدیریت جهانی بحران لبنان و اگر گزینه تغییر نظام یک اصل باشد٬ میزگردی که رئیس جمهور فرانسه برای قطبهای سیاسی لبنان آماده کرده با یک هدف یعنی توافق برای تشکیل نظام جدید در لبنان است که سیستم پارلمانی و دولتی و اداری و نظامی و... همگی با یک رویکرد جدید باشند. درواقع کاری که آمریکا با کشورهایی مانند عربستان کرده و آن را زیر یوغ خود برده٬ فرانسه میخواهد تحت مدیریت واشنگتن با لبنان انجام دهد.
-بله با سقوط دولت همه این اتفاقات رخ میدهد و شاهد سطح بالاتری از فروپاشی اقتصادی و مالی خواهیم بود. ریاض سلامه نیز حکومت بر همه ادارات را بر عهده خواهد گرفت. برکناری دولت کنونی به معنای از بین بردن اشکل شفافسازی در سطح داخلی و بینالمللی بانکهای لبنان به عنوان هدف اول ریاض سلامه و آمریکاست.
-قطعا آمریکاییها بر این باورند که در حال حاضر سرنگونی دولت لبنان و عدم تشکیل سریع یک دولت جایگزین بهترین گزینه است تا ارتش را طبق توصیه و سیاستهای خود برای سیطره بر اقتصاد لبنان آماده کند. آنها ادعا میکنند که لبنان میتواند دوباره به زندگی برگردد به این شرط که مقاومت را رها کند.
اکنون لبنان در مرحله حساسی قرار دارد و مردم باید خود را برای هرگونه سناریویی در آینده آماده کنند که حد و مرزی ندارد. یک مرحله سخت پیش روی لبنانیها بوده و در این میان همه چیز به خود آنها بستگی دارد که چگونه رفتار کنند.
انتهای پیام/