به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ، مخالفین اردوغان در دور پیشین انتخابات ریاست جمهوری، به دنبال آن بودند که عبدالله گل را به عنوان رقیب اصلی اردوغان و نامزد مشترک کلیه احزاب مخالف، به میدان بیاورند.
اما بی میلی خانم مرال آکشنر رهبر حزب خوب و اصرار بر این که خودش شخصاً وارد رینگ شود، نتیجه را به نفع اردوغان تغییر داد.
اگر چه تا سال 2023 میلادی و برگزاری انتخابات بعدی، فرصتی نسبتاً طولانی وجود دارد، اما در هر حال، شرکتهای نظرسنجی و رسانه های مخالف، تمایل دارند که در مورد رقبای احتمالی و نیز نتایج انتخابات بعدی، فعالیت کنند.
حالا نتایج یک نظرسنجی جدید نشان می دهد که شهرداران مخالف اردوغان، برای در دست گرفتن سکان ریاست جمهوری، نسبت به دیگران از شانس بالاتری برخوردارند و می توانند از اردوغان سبقت بگیرند.
کمال اوزکیراز رئیس نظرسنجی موسسه مشهور آوراسیا Avrasya بر این باور است که این نظرسنجی، آیینه هایی از نگرش سیاسی و حزبی امروز مردم ترکیه است.
اگر چه آرای پاسخ دهندگان بلاتکلیفی که هنوز تصمیم خود را نگرفته اند از اهمیت ویژه ای برخوردار است اما با این حال، ارقامی که به دست آمده، برای اتاق فکر حزب حاکم، نگران کننده است.
ترس از رقبای دیروز یا شهرداران امروز؟
جدا شدن افرادی همچون احمد داوود اوغلو نخست وزیر سابق و رهبر پیشین حزب عدالت و توسعه و مغز سیاست و دیپلماسی این حزب و همچنین جدایی سیاستمدار جوان و آینده داری همچون علی باباجان که او را به عنوان مغز استراتژی اقتصادی حزب عدالت و توسعه میشناختند، برای اردوغان خبری ناگوار بود.
این رویداد، بسیاری از تحلیلگران سیاسی را به سمت این ایده سوق داد که هر دو نفر، در آینده می توانند رقبای قدرتمندی برای اردوغان باشند و به اصطلاح، فرش را از زیر پای او بیرون بکشند.
اما حالا مشخص شده که این پیشبینی، انطباق و نسبت چندانی با واقعیت ندارد و اردوغان باید به جای رفقای دیروز، از شهرداران مشهور و خوش نام امروزی بهراسد.
شهردارانی همچون اکرم امام اوغلو شهردار استانبول و منصور یواش شهردار آنکارا که هر دو از حزب جمهوری خلق و از ائتلاف ملت برخاسته اند و توانستند نامزدهای معرفی شده توسط حزب حاکم را شکست دهند.
وقتی شهردار از رئیس جمهور سبقت می گیرد
پرسش اصلی موسسه آوراسیا به این شکل طراحی شده است: اگر به زودی، انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود و تنها یکی از سیاستمداران این لیست، رقیب رجب طیب اردوغان باشد، شما به کدامیک، رای خواهید داد؟
در این لیست، علاوه بر اسامی اکرم امام اوغلو شهردار استانبول و منصور یواش شهردار آنکارا، این نامها نیز گنجانده شده اند: کمال کلیچدار اوغلو، مرال آکشنر، عبدالله گل، علی باباجان، احمد داوود اوغلو، محرم اینجه، عبداللطیف شنر، الهان کسیجی.
رقابت اردوغان - امام اوغلو: بر اساس نظرسنجی موسسه آوراسیا، اگر در انتخابات ریاست جمهوری، فقط اردوغان و امام اوغلو نامزد شوند، نتایج به این شکل خواهد بود:
اردوغان: 40.8 درصد.
امام اوغلو: 43.7 درصد.
تصمیم نگرفته ام: 15.5 درصد.
رقابت اردوغان - یواش: بر اساس نظرسنجی موسسه مزبور، اگر در انتخابات ریاست جمهوری، فقط اردوغان و منصور یواش نامزد شوند، نتایج به این شکل خواهد بود:
اردوغان: 40.4 درصد.
یواش: 41.1 درصد.
تصمیم نگرفته ام: 18.5 درصد.
آنچنان که مشاهده می شود، رای هر دو شهردار مخالف، از رای رئیس جمهور کنونی ترکیه، بالاتر است. اما آرای نامزدهای دیگر نیز از این قرار است.
کمال کلیچدار اوغلو 40.6 درصد.
مرال آکشنر 40.1 درصد.
عبدالله گل 33.2 درصد.
علی باباجان 35.2 درصد.
احمد داوود اوغلو 32.1 درصد.
محرم اینجه 35.9 درصد.
عبداللطیف شنر 39.1 درصد.
الهان کسیجی 39.4 درصد.
نتایج نظرسنجی مزبور نشاندهنده این است که شهرداران استانبول و آنکارا، برای رقابت با اردوغان در شرایط خوبی هستند اما از کنار این واقعیت نیز نمی توان به سادگی گذشت که آرای این دو نفر، فاصله زیادی با آرای دو رهبر حامی آنها یعنی کمال کلیچدار اوغلو و مرال آکشنر ندارد.
در نتیجه دست کم در شرایط فعلی، دلیل قانع کننده ای وجود ندارد که فیل خانم مرال آکشنر باز هم هوای هندوستان نکند و برای رفتن به کاخ بش تپه نامزد نشود.
شاید در این میان، تنها فاکتوری که می تواند به عنوان یک نقطه امید، مخالفین اردوغان را به سمت اقناع آکشنر برای کنار رفتن تشویق کند، این باشد که رای دهندگان کُرد، به خاطر مواضع ملی گرایانه تند خانم آکشنر، علاقه ای به او ندارند، اما همچنان که در انتخابات شهرداری ها در آنکارا و استانبول اثبات کردند، نه تنها با امام اوغلو و یواش مشکل خاصی ندارند، بلکه حاضرند از آنان حمایت کنند.
در مورد افراد مهمی همچون باباجان، داوود اوغلو، اینجه و شنر نیز باید گفت: هر 4 نفر، به خودی خود از گزینه های محبوبی هستند که پتانسیل بالایی برای کسب رای دارند اما مشکل این 4 سیاستمدار این است که لااقل در شرایط فعلی، احزاب قدرتمند و سازماندهی شبکه ای و گسترده ای در اختیار ندارند و تمام دلخوشی و نقطه اتکای آنان، محبوبیت فردی است و نه تنظیمات و سازماندهی حزبی.
این نکته از آنجا اهمیت دارد که یک سیاستمدار در فضای ترکیه، در شرایطی می تواند به اهداف خود دست پیدا کند که برای بروکراسی عظیم فعلی حزب حاکم، جایگزین داشته باشد و بتواند در صورت پیروز شدن، کشور را اداره کند.
یکی دیگر از نکات مهم مرتبط با نتایج نظرسنجی آوراسیا، این است که فعلاً میزان رای آنهایی که گزینه تصمیم نگرفته ام را انتخاب کرده اند، رقم قابل توجهی است و اگر حزب حاکم بتواند در چند سال پیش رو، در حوزه تبلیغاتی، پیکار رسانه ای، پروژه های رای ساز و هدایت سیاست خارجی بر محور حماسی و ملی گرایانه پیش برود و به موازات آن، از امکانات قدرت بهره گرفته و بخشی از نیازهای اقتصادی را نیز پاسخ دهد، باز هم شانس آن را دارد که قدرت را حفظ کند.
اما نهایتاً نمی توان از اهمیت این نکته غافل شد که افزایش روز افزون محبوبیت و مقبولیت شهرداران مخالف اردوغان در آنکارا و استانبول، فاکتور سیاسی مهمی است که می تواند برای آکپارتی تبدیل به یک دردسر جدی شود.
انتهای پیام/