به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین روستای سماق در فاصله 75 کیلومتری قزوین بخش طارم سفلی با تعداد 70 خانوار و 251 نفر جمعیت یکی از روستاهای باقدمت و تاریخی استان قزوین محسوب میشود که بهرهمندی از آب و هوای کوهستانی، زمینهای حاصلخیز و صدها چشمه طبیعی میتواند این منطقه را به ناحیهای بکر جهت اشتغالزایی جوانان روستا از طریق باغداری و دامداری و مسافرت گردشگران ایرانی و خارجی تبدیل کند اما متاسفانه همیشه پای یک راه خشن و صعبالعبور در میان است.
عبور از این مسیر صعبالعبور 15 کیلومتری با ماشین و تحت شرایط جوی مساعد تا رسیدن به روستای سماق حدود دو ساعت به طول میانجامد این در حالی است که در شش ماهه دوم سال رفت و آمد از این مسیر پر پیچ و خم تقریبا کاری محال است و اگر اهالی روستا در این ایام سال گرفتار مشکل شوند، هیچ ارگانی قادر به رفع آن نخواهد بود چرا که این راه یکی از بیرحم ترین راههای روستایی ایران است.
این مسیر خاکی کوتاه، حکایتهای طولانی از چهار فصل سال دارد دارد که روزها خرابی جلوبندی ماشین، پنچری، ماندن در راه، پرداخت کرایههای 200 یا 300 هزار تومانی برای گذر از این راه از جمله کارهای یومیه مردم روستا در بهار و تابستان است در حالی که فریاد اهالی سماق از سختیهای روزهای پاییز و زمستان است؛ روزهایی که اگر فردی بیمار شود، هیچ آمبولانسی جرات عبور از این خاکی را به خود نمیدهد و مردم روستا بارها و بارها به همین علت مرگ عزیران خود را جلوی چشم دیدهاند ، اگر دامها به دارو نیاز داشته باشند، مسیری برای رفتن به شهر و تهیه دارو وجود ندارد و نتیجه آن از دست رفتن صدها راس دام سبک و سنگین در سالهای پیشین است، اگر برقها قطع شوند دیگر خبری از تلفن نیست و به دنبال آن، نبود حتی یک راه گذر سبب میشود تا اهالی روستا یک یا دو ماه بدون برق به سر کنند.
روستای بهاور استان زنجان که در مرز با روستای سماق استان قزوین دارد تقریبا خالی از سکنه بوده و در زمانهای خاص از سال اهالی بهاور در آنجا حضور دارند، با این وجود مسیر جاده بهاور به صورت مرغوب آسفالت کشی شده اما 70 خانوار بومی سماق با 251 نفر جمعیت سالها است که به علت نداشتن راه مناسب در محرومترین حالت ممکن زندگی میکنند.
شش سال درگیر بروکراسی اداری/ مسئولان به وضع نابهسامان روستای سماق پایان دهند
کاظم رضایی عضو شورای روستای سماق در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در قزوین با بیان اینکه از سال 93 بدون وقفه به دنبال حل مسئله راه روستا بودهام، اظهار داشت: به نمایندگی از مردم روستا به تمام مسئولان ذی ربط از جمله معاون عمرانی استانداری قزوین، مجموعه بخشداری، اداره راه و شهرسازی و دفتر داود محمدی نماینده مردم قزوین، آبیک و البرز در مجلس شورای اسلامی بارها مراجعه کردم اما نتیجه تمام این دیدارها صدها نامهی بدون عمل شده است.
وی با تاکید بر اینکه روستای سماق از روستاهای محروم سیستان و بلوچستان نیز محرومتر است، افزود: نخست بهانه مسئولان این بود که جمعیت روستای سماق اندک است و ارزش رسیدگی ندارد اما بعدها ماموران آمار در روستا حضور یافتند که طبق گزارش دقیق آنها این حرف از پایه و اساس اشتباه است.
رضایی با اشاره به اینکه هیچگونه ردیف بودجهای برای روستای سماق شناخته نمیشود، عنوان کرد: بهترین معادن در اطراف روستای ما وجود دارد اما به عنوان نمونه تمام مزیتهای معدن سرب و روی روستای ما را یک شرکت معدن در استان زنجان به نام خود تمام کرده است.
وی تصریح کرد: تمام مشکلات آب، برق، گاز و اشتغالزایی روستای سماق به 15 کیلومتر جاده خاکی گره خورده این در حالی است که متولیان امر با آسفالت کردن مسیر، زدن تونل و یا احیای یک راه دیگر بنا به تشخیص متخصصان راهسازی میتوانند به این وضع نابسامان روستا پایان دهند.
جان آدمی، باغها و دامها قربانی یک جاده بیرحم
یک بانوی اهل روستای سماق در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در قزوین اظهار داشت: همیشه در بحث باغداری ضرر میکنیم چرا که این راه نامناسب اجازه رسیدگی به محصولات باغی را به ما نمیدهد همچنین بارها شده که دامدارها به جهت مریضی دامها با دهیاری تماس گرفتهاند اما به علت جاده خاکی خراب، دامپزشک به روستا نرسیده و دامها تلف شدهاند.
وی با بیان اینکه یک خانم اهل سماق، زمستان سال گذشته یک سکته خفیف زد اما به علت مسیر نامناسب نتوانستیم به بیمارستان شهر برسانیم و فوت کرد؛ افزود: سراسزیریهای شدید جاده کوهستانی همیشه منجر به ترکیدن لاستیک و خراب شدن جلوبندی ماشین میشود.
این بانوی اهل روستای سماق ادامه داد: مسئولان میگویند از روستاهای طارم سفلی حمایت میکنند، پس چرا نمود عمل آنها معلوم نیست؟ چرا با یک بارش کوچک برف و باران تمام راههای ارتباطی زمینی و تلفنی روستای سماق با شهر و نهادهای خدمترسان قطع میشود؟؛ همین جاده سبب شده بسیاری از اهالی باغ و دام خود را رها کرده و به شهر کوچ کنند.
مردم روستا دیگر هیچ تمایلی به نگهداری دام ندارند
یک جوان روستایی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در قزوین اظهار داشت: زمستان سال گذشته مریضی بین گوسفندان اوج گرفت و نزدیک به هزاران راس گوسفند اهالی روستا تنها به علت نبود یک راه درست و درمان از بین رفت و مردم روستا دیگر هیچ تمایلی به نگهداری دام ندارند.
این جوان اهل روستای سماق ادامه داد: چندین نفر از جوانان این روستا برای اشتغالزایی خرید دام تمام اموال خود در شهر را فروختند و دوباره به سماق برگشتند که سالهای گذشته با بارش برف و باران و بسته شدن چند ماهه راهها، دامهایشان تلف شدند و تمام این افراد ورشکسته شدند.
مسئولان بارها به اهالی روستا قول رفع این مشکل بزرگ را دادهاند اما خبری از اقدام عملی نیست، حال مردم سماق برای یکبار هم شده از بانیان امر جویای پاسخ این سوال هستند که آیا قصد حل مسئله دارند و یا باید این روستای چند صد ساله متروکه شود؟
گزارش از حسین عسگری فرد و سحر علیخانی
انتهای پیام/ش