به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، «بنی امیه» یا «امویان» عنوان کلی طایفهای از خاندان بزرگ قریش است که از سال 41 تا 132 هـ.ق، یعنی حدود 91 سال بر سراسر جهان اسلام حکومت کردند.
آنها به رسم آبا و اجداد خود افرادی جاهطلب و ریاستطلب بودند و همواره بر بنیهاشم یعنی عمو و عموزادگان خود حسادت میورزیدند و مدام مترصد بودند که آنها را در موضع ضعف قرار دهند. در ماجرای غصب خلافت امیرالمؤمنین (ع)، ابوسفیان که نتوانست به قدرتی دست یابد، به آن حضرت پیشنهاد داد تا علیه ابوبکر شورش کند که این امر با کیاست امیرالمؤمنین (ع) محقق نشد؛ افزون بر اینکه بنیامیّه همواره به بدنامی شهرت داشتند و از سوی مردم افرادی بیریشه و مشهور به «طُلقاء» یعنی آزادشدگان بودند؛ این به آن سبب بود که پیامبر اسلام (ص) پس از فتح مکه، به ابوسفیان پناه داد و خطاب به وی فرمود «إذهَبوا فأنتُم الطّلقاء» یعنی بروید که شما آزادشدگانید. در فهرست بنیامیه غیر از ابوسفیان افراد خبیثی مثل معاویة بن ابی سفیان، یزید بن معاویه و مروانیان نیز دیده میشوند که هر کدام از آنها به تنهایی امتی را به بیراهه کشاندند و جفاهای زیادی علیه پیامبر و خاندان عترت و سایر مسلمانان تحمیل کردند.
ماجرای کربلا لکه ننگی بر پیشانی بنیامیه
اما سیاهترین لکّۀ ننگی که بر پیشانی این خاندان منحوس تا قیام قیامت نشست، ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام به دست یزید بن معاویة لعنةالله علیهما و اسارت خاندان پاک نبوی است، به گونهای که در زیارت عاشورا بارها بنیامیه و عاملان شهادت اباعبدالله علیه السلام و یاران ایشان مورد لعن قرار میگیرند.
اما ماجرای ظلم و جنایت آنها به اینجا ختم نشد و تقریباً دو سال بعد یکی دیگر از بدترین فجایع تاریخ اسلام یعنی واقعه «حرّه» توسط یزید رقم خورد. این ماجرا قیام مردم مدینه بر ضد حکومت یزید بود که در سال 63 ه.ق به فرماندهی «عبدالله بن حَنظَلة بن ابی عامر» در مقابل «مسلم بن عُقبه» فرمانده لشکر شام رقم خورد که منجر به شکست این قیام شد. درباره علت این قیام گفتهاند:
1ـ جنایات متعدد یزید از جمله قتل امام حسین(ع)
2ـ بیعت مردم با عبدالله بن زبیر و خلع یزید از خلافت (مسعودی، مروج، ج 3، ص 267)
3ـ مشاهده و انتشار عیاشیها و هرزگیهای یزید میان مردم مدینه (ابوالفرج اصفهانی، ج 1، ص 23)
وقتی خبر حرکت سپاه یزید به مردم مدینه رسید، آنان گرداگرد مدینه خندق کندند و پناه گرفتند. مسلم به مردم مدینه سه روز مهلت داد، سپس پس از دور زدن خندق، از پشت سر و با کمک و خیانت طایفه بنی حارثه، وارد شهر شد و طوری جنایت کرد که به مُجرم و مُسرف معروف شد. او به دستور یزید، سه روز جان و مال مردم را بر سپاهیانش حلال کرد. آن را فجیعترین حادثه، پس از قتل امام حسین(ع) دانستهاند. این واقعه را همه تاریخنگاران بیان کردند و اتفاق دارند بر این که شامیان در این حادثه تعداد زیادی از صحابه را از میان مهاجرین و انصار به قتل رساندند و با اجازه یزید به مدت سه روز مدینه را برای لشکریانشان مباح کردند. (کتاب الفتوح، ج 5، ص 292)
کشتار اصحاب پیامبر(ص) در فاجعه حره
همچنین گفته شده در واقعه حرّه 80 نفر از اصحاب پیامبر (ص) کشته شدند که پس از آن هیچ اهل بدری وجود نداشت و از قریش و انصار 700 نفر و از بقیه مردم اعم از موالی و عرب و تابعین 10 هزار نفر کشته شدند. (الامامة و السیاسة، ج1، 216).
ماجرای قتل امام حسین(ع) همراه با اصحابش و اسارت اهل بیت حضرت در کربلا، فاجعه حرّه در مدینه و آتش کشیدن خانه کعبه، توسط یزید ملعونی صورت گرفت که شرابخواری از عادات او و بازی با حیوانات و آلات لهو و لعب از تفریحاتش بود. اکنون یزیدیان عالم موسوم به تکفیریها و سلفیها و آل سعود ادامهدهندۀ راه گذشتگان خود از جمله یزیدند. در حال حاضر مشاهده میکنیم که آلسعود به عنوان یزیدیان زمان چگونه جان و مال شیعیان بحرین را مباح شمردند و روزانه چه فجایعی که خلق نمیکنند و خود را مصداق کامل این گفتار خدا قرار دادند که فرمود «الْأَعْرابُ أَشَدُّ کُفْراً وَ نِفاقاً وَ أَجْدَرُ أَلاَّ یَعْلَمُوا حُدُودَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى رَسُولِه؛ [آن دسته از] اعرابِ (منافق و کافر) در کفر و نفاق [از دیگران] سختتر و به بیخبری نسبت به حدود آنچه را که خدا بر فرستادهاش نازل کرده، سزاوارترند.»
انتهایپیام/