به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، ناشنوایانی که با کمک سمعک و کاشت حلزون شنوایی قادر به شنیدن میشوند، به دلیل اینکه به طور مادرزاد از نعمت شنیدن و در نهایت تکلم بیبهره هستند در ابتدای دریافت این دستگاههای توانمندسازی در برقراری ارتباط کلامی با مشکل مواجه میشوند در همین راستا یکی از راه حلهایی که پیش روی این قشر قرار میگیرد کمک گرفتن از آموزشهای لازم توسط مراکز گفتار درمانی و پیمودن مسیر ناهمواری است که رفته رفته تکلم این افراد را هر چند به شکل ناقص سبب میشود.
در این راستا ناشنوایان زنجانی نیز که بهرهمند از سمعک و کاشت حلزون شنوایی هستند برای این که بتوانند اندکی از دنیای پر از سکوت خود فاصله بگیرند به مراکز گفتار درمانی که در سطح شهر زنجان در حال فعالیت هستند مراجعه میکنند ولی متاسفانه مراکز خصوصی هیچ گونه دفترچه درمانی را مورد قبول نمیکنند تا اندکی از هزینههای که به این مراجعان وارد میشود بکاهد، از سویی دیگر در کمال تعجب هر کدام از این مراکز برای نیم ساعت آموزش گفتار درمانی قیمتهای غیر قابل تصور، ناعادلانه و متفاوت اعلام میکنند و عملا ادامه روند گفتار درمانی ناشنوایان را با مشکل رو به رو میسازند.
شاید این سوال به ذهن بسیاریها خطور کند، چرا ناشنوایان نیازمند گفتار درمانی برای دریافت ارائه خدمات به مراکز دولتی در سطح شهر زنجان مراجعه نمیکنند؟ نوبتهایی که توسط این مراکز برای مراجعان داده میشود زمانبر بوده و بیش از از یک ماه طول میکشد تا به شکل دورهای ناشنوایان تحت گفتار درمانی قرار بگیرند که در این حالت به دلیل زمانبر بودن آموختههای قبلی به فراموشی سپرده میشود. با این اوصاف، ناشنوایان به اجبار برای دریافت آموزشهای لازم به مراکز خصوصی مراجعه میکنند تا با دریافت هفتهای دو بار آموزش بتوانند هر چند به شکل جسته و گریخته از تکلم بهرهمند گردند.
اما نکته قابل تامل این است که نرخهای اعلام شده توسط مراکز گفتار درمانی خصوصا مراکزی که خصوصی ارائه خدمات میدهند و اقدام به اخذ مبلغ میکنند قریب به دو برابر نرخ مصوبی است که دانشگاه علوم پزشکی اعلام میکند، در این بین موضوع تاسف بار دیگر این است که سازمانهای درگیر در این موضوع همچون دانشگاه علوم پزشکی و بهزیستی استان هیچ گونه نظارتی بر این مراکز ندارند چراکه اگر نظارتها انجام میگرفت هر کدام از مراکز خصوصی بدون توجه به نرخ مصوب دولتی اقدام به نرخگذاری غیر معقول نمیکردند و این قشر را تحت فشار اقتصادی در شرایط حاضر قرار نمیدادند. باید این نکته نیز ذکر گردد که اکثر کودکان ناشنوا از خانوادههایی با بضاعت مالی پایین هستند و تامین هزینههای جانبی دستگاههای سمعک و حلزون شنوایی هزینههای بسیار هنگفتی را بر خانوادهها تحمیل میکند و هزینههای گفتار درمانی نیز زخمی عمیق بر دردهای التیام نیافته آنان است.
اما سوال این است، چرا کلینیکهای گفتار درمانی از نرخگذاری دولتی تبعیت نمیکنند و هیچ نظارتی بر آنان انجام نمیگیرد؟ چرا هیچ بیمهای هزینه گفتار درمانی را تحت پوشش قرار نمیدهد؟ چرا این قشر از معلولان همانند دنیای پر از سکوتشان با سکوت و بیمسئولیتی هر چه بیشتر ارگانهای متولی به فراموشی سپرده شدهاند؟
علیرضا آرمانیکیان، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی استان زنجان در گفتوگو با تسنیم اظهار داشت: تعرفههایی برای خدمات گفتار درمانی به کارشناسان پروانهدار در نظر گرفته شده است، اگر هر کلینیک درمانی طبق تعرفههای مصوب شده عمل نکند مورد برخورد جدی قرار میگیرد.
وی با اشاره به تعرفههای دولتی گفتار درمانی در استان افزود: تعرفه کارشناس پروانهدار دولتی 10 هزار و 500 تومان، کارشناس ارشد پروانهدار دولتی 12 هزار و 800 تومان است و این در حالی است که اگر با بیمه قرار داد داشته باشند 30 درصد فرانشیز تعلق میگیرد.
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی استان زنجان با اشاره به تعرفههای خصوصی گفتار درمانی نیز بیان کرد: تعرفه کارشناس پروانهدار خصوصی 22 هزار و 800 و کارشناسی ارشد پروانهدار خصوصی 26 هزار و 400 تومان است.
وی تصریح کرد: کلینیکهای دولتی قطعا قرارداد با سایر بیمهها دارند اما کلینیکهای خصوصی الزام به قرارداد با بیمه نیستند، اما اگر مایل به ارائه خدمات به تعداد بیشتری بیمار باشند، میتوانند این امتیاز مثبت را در کلینیک خود اجرا نمایند.
از سویی دیگر محمد محمدی قیداری، مدیر کل بهزیستی استان زنجان نیز پیش از این در گفتوگو با تسنیم اظهار کرده بود: رسیدگی به معلولان تنها وظیفه بهزیستی نیست و باید سایر ارگانها نیز در این امر این سازمان را حمایت نمایند، حال اگر از عدم حمایت این سازمان از تمام ناشنوایان که رد شویم، سوال از مسئول این سازمان این است که آیا نباید این ارگان نیز در کنار دانشگاه علوم پزشکی حداقل اقدامی در راستای نظارت بر مراکز گفتار درمانی در زنجان داشته باشد!؟
با این تفاسیر آنچه که نمود کامل دارد این است که مراکز گفتار درمانی در زنجان، کاملا خودمختار اقدام به نرخگذاری نیم ساعته آموزش دارند و انگار قصد ندارند از تعرفههای دولتی نیز تبعیت کنند چرا که اگر قرار بر استفاده از نرخ دولتی بود، نباید مراکز خصوصی برای نیم ساعت آموزش که گاها بیثمر نیز هست اقدام به اخذ 50 تا 100 هزار تومان هزینه از مراجعان میکردند. علاوه بر این، این نرخ گذاری خودمختار نشان میدهد که علیرغم اینکه ناشنوایان از حمایت دولتی چندانی که بهرهمند نیستند بلکه حتی مراکز گفتار درمانی که تحمیل هزینههای گزاف بر این قشر دارند نیز تحت هیچ گونه نظارتی نیستند، با این حال گفتن جمله برخورد جدی مسئولان با متخلفان مراکز گفتار درمانی نیز نمیتواند باری از دوش ناشنوایان این استان بردارد، این امر باید به طور جدی مورد توجه مسئولان ذیربط قرار گرفته و عملیاتی شود بلکه شاید شاهد اوضاع روبه بهبود دریافت خدمات توسط ناشنوایان و تکلم آنان در جامعه باشیم و این وظیفه تمام ارگانهای مسئول در ارتباط با ناشنوایان است که باید به مشکلات آنان رسیدگی کنند و فرار از بار مسئولیت خود را به سمت ارگانهای دیگر پاس ندهند.
انتهای پیام/ش