به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بهمن حوریزاد عضو هیئت علمی دانشگاه کسرا در نشست روشهای تعامل خانه و مدرسه و آموزش مجازی در دوران کرونا که در پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش برگزار شد، اظهار کرد: سال گذشته در جمع معاونان آموزشی شهر تهران بودم و وقتی از مهمترین دغدغه آنها سوال پرسیدم گفتند، گوشیهای موبایل که توسط دانشآموزان و معلمان به مدرسه آورده میشود اما هماکنون هر مدرسهای تلاش میکند امکانات اینترنت قوی را برای مدرسه، معلمان و حتی خانوادهها فراهم کند.
وی افزود: به دلیل عملکرد آموزش و پرورش، نگرش خانوادهها به مدرسه مطلوب نیست و باید این را مطرح کرد که چه تغییراتی برای پیوند بیشتر خانواده با مدرسه نیاز است تا از طریق ارتقای مطلوبیت و مشروعیت مدرسه بین خانوادهها شاهد شکلگیری ارتباط مؤثری باشیم.
جدیدترین خبرها و تحلیلهای ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
این استاد دانشگاه گفت: یادگیری پروژه محور را به جای حافظه محور در مدرسه مورد تأکید قرار دهیم تا دانشآموزان از طریق انجام پروژه و تکالیف خلاق به مفهوم سازی بپردازند نه مفهوم آموزی.
فرق دانشآموز زرنگ و ضعیف
حوریزاد با اشاره به اینکه فرق دانشآموز ضعیف با زرنگ چیست، عنوان کرد: دانشآموز زرنگ 5 دقیقه بعد از امتحان و دانشآموز ضعیف 5 دقیقه قبل از امتحان مطالب را فراموش میکند، ماندگاری آموزش مدارس تا این اندازه است.
وی بیان کرد: اگر میخواهیم مسئلهای را در نظام آموزشی تغییر دهیم کافی است نحوه تفکر را تغییر دهیم. در فرآیند آموزش و یادگیری مدارس، توانایی اجرا و مهارت کلاسی مثل توضیح و به کارگیری آموختهها در اولویت باشد.
وارونگی در آموزش و پرورش
این استاد دانشگاه ادامه داد: وارونگی جدید در آموزش و پرورش مسائلی را واجد ارزش کرده است که قبلاً مورد تأکید نبود و این وارونگی باعث شده است مدرسه به دل زندگی برود. خانوادهها همیشه میگفتند آنچه فرزندان در مدارس یاد میگیرند به درد زندگی نمیخورد و فضای بیاعتمادی به مدرسه حاکم بود، اگر بخواهیم خانواده و مدرسه را پیوند بدهیم باید تکالیفی چالشبرانگیز طراحی کنیم.
وی ادامه داد: در گذشته مدارس به خانوادهها میگفتند شما با روشهای قدیمی اقدام میکنید و در کار آموزش دخالت نکنید که این باعث شکاف میان مدرسه و خانواده شد اما الان باید بپذیریم که خانواده صاحب صلاحیت است.
حوریزاد مطرح کرد: جای سواد عاطفی و رسانهای خالی است و باید برای این موارد برنامه داشته باشیم. شرایط موجود فرصت خوبی را فراهم میکند تا تعادل را در روابط، سواد عاطفی و روابط بین افراد ایجاد کنیم و فقط هدف پیوند بین مدرسه و خانواده نیست بلکه باید به دستاوردهایی که تاکنون مورد غفلت بود متمرکز شویم.
ساکت بودن در مدرسه یک ارزش نیست
این استاد دانشگاه گفت: چه زمانی در مدرسه تعامل اجتماعی، با هم کار کردن و فکر کردن را آموزش دادیم؟ برخلاف گذشته که ساکت و آرام بودن و فقط گوش دادن در مدارس حاکم بود هماکنون باید فرصت ایجاد کنیم تا بچهها گوش دادن را یاد بگیرند و ساکت بودن دیگر دارای ارزش نیست.
وی بیان کرد: برای فضای مجازی باید یک منشور تربیتی تدوین کنیم که تا امروز به فکر آن نبودیم. این منشور باید تبیینگر نقش مدیر و معاون باشد آیا مدیر و معاون به اندازه معلم و دانشآموز در فضای مجازی فعال هستند؟ باید نقش آنها را تبیین کرد.
حوریزاد گفت: تبیین نقش آموزگار هدف دیگر است حتماً درد دلها و مصائب معلمان را در فضای مجازی شنیدهاید که چقدر معضل دارند و کسی نیست از آنها حمایت کند؛ کجا نقش آموزگار را در فضای مجازی بازتعریف کردیم و اصلاً به این موضوع فکر نمیکردیم که در آینده معلمان چنین نقشی را داشته باشند.
این استاد دانشگاه بیان کرد: نقش دانشآموز در فضای مجازی چیست؟ با تدوین منشور تربیتی در فضای مجازی که حاصل تعامل مدرسه و خانواده است این پیوند معنادار میشود و به عنوان یک برنامه جدی هر چه زودتر در دستور کار آموزش و پرورش و انجمن اولیا و مربیان قرار بگیرد. این منشور تربیتی باید با نظر و مشارکت اولیا تدوین شود.
آیا خودکشی میتواند فقط برای نداشتن گوشی باشد؟
وی با اشاره به اینکه سلامت جسم و روان دانشآموز در فضای مجازی در خطر است، گفت: اخیراً میشنویم، دانشآموزی به خاطر اینکه در شبکه مجازی تبلیغاتی برای رفتارهای پرخطر اتفاق میافتد خودکشی کرد یا اینکه گوشی موبایل نداشته است. آیا خودکشی فقط میتواند به خاطر نداشتن موبایل باشد؟ چه عواملی دست به دست دادهاند تا سلامت روانی و جسمانی دانشآموز به خطر بیفتد و دست به خودکشی بزند.
حوریزاد مطرح کرد: سلامت جسم و روان مدیریت مدرسه مهم است، چه آسیبهایی متوجه آنهاست؟ معلمان تحت چه فشاری هستند، آنها از فضای مجازی خستهاند و با کمبود امکانات و حداقلها در تلاشند.
وی گفت: سلامت جسم و روان خانواده نیز به خطر افتاده است؛ از یک طرف کرونا و از طرف دیگر دغدغه آموزش فرزندان. آموزش و پرورش باید تعامل جدیدی را با سازمان نظام روانشناسی و مشاوره داشته باشد و سامانه مشاوره دانشآموزی برای حمایت و راهنمایی در زمان آسیبها و هر عاملی که سلامت جسم و روان را به خطر میاندازد، ایجاد شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به نقش جدید خانواده در آموزش مجازی متذکر شد: نظارت، راهنمایی و آموزش نقش جدید خانوادههاست و باید شرایط متعادل بین دنیای واقعی و مجازی ایجاد کنند.
انتهای پیام/