به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، از مهمترین مسائلی که در فرهنگ قرآن و عترت بسیاری به آن دعوت شدهایم؛ طوری که سعادت و شقاوت هر انسانی بستگی به اهتمام و تقیّد ما به آن دارد، «تقوا» اعم از تقوای در فکر و اندیشه، در دیدن و شنیدن، در عمل و ... است. این موضوع به قدری از اهمیت بالایی برخوردار است که گرامیترین بندگان خدا کسانی معرفی شدهاند که تقیّد بیشتری به تقوا دارند و در یک کلام اهل تقوا هستند؛ خداوند متعال در آیۀ 13 سورۀ مبارکۀ حجرات میفرماید: «إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَ اللَّهِ أَتقاکُم؛ گرامیترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست.» پیامبر(ص) در حدیثی ملاک برتری یک مسلمان بر دیگری را «تقوا» اعلام فرمودند: «المسلمون إخوة لا فضل لأحد علی أحد إلا بالتقوی؛ مسلمانان با هم برادرند و هیچکس بر دیگری برتری ندارد، جز به تقوا.» (نهجالفصاحه، حدیث 3112)
مقام معظّم رهبری در خطبههای نماز جمعۀ سال 84 دربارۀ اهمیت تقوا اینطور فرمودند:
«تقوا، درس جاودانه امیر مؤمنان است. اگر شما به نهجالبلاغه مراجعه بفرمایید، ملاحظه خواهید کرد که هیچ دستورالعمل و توصیهای در این کتاب عظیم به قدر تقوا تکرار نشده است. تقوا در واقع یکی از بلندترین فصول زندگی عملی امیرالمؤمنین و تعالیم زبانی آن بزرگوار است. تقوا یعنی مراقبت از خود. انسان دائم باید مراقب خود باشد؛ هم مراقب اعمال و رفتار خود - یعنی مراقب چشم خود، زبان خود، گوش خود، دست خود - هم مراقب دل خود باشد؛ مراقب عدم نفوذ خصال پست حیوانی، مراقب عدم میل دل به هوی و هوس، مراقب مجذوب و فریفته نشدن دل به جلوههای پستکننده انسان، مراقب حسد نورزیدن، مراقب بدخواه دیگران نبودن، مراقب وسوسه به دل راه ندادن، دل را جایگاه فضایل و ذکر خدا و عشق به اولیای الهی و عشق به انسانها قرار دادن؛ هم تقوای فکر و عقل داشته باشد؛ یعنی عقل را از انحراف نگهداشتن، از خطاها و لغزشها باز داشتن، از تعطیل و بیکارگی نجات دادن، و خرد را در امور زندگی به کار بستن. پس مراقبت دائمی از جوارح، از دل و از فکر و مغز، تقواست.»
انتهای پیام/