به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از صفات بسیار مشهور حضرت ابراهیم علیه السلام که در قرآن کریم نیز به آن اشاره شده است، لقب خلیلالله به معنای دوست خداوند است. درواقع حضرت ابراهیم علیه السلام از سوی خدای متعال به دوستی برگزیده شده که رمز بسیار مهمی در آموزههای قرآن کریم است و از سوی دیگر، نکات مهمی را در سبک زندگی دینی برای ما روشن میکند.
در خصوص رمز به دوستی انتخاب شدن حضرت ابراهیم علیه السلام و لقب خلیلالرحمن برای آن حضرت، چندین روایت در منابع حدیثی و تفاسیر قرآن کریم عنوان شده است. در روایتی از امام جعفر صادق علیه السلام سؤال کردند که: «چرا حضرت حق تعالی جناب ابراهیم علیه السلام را خلیل و دوست خود برگزید؟» آن حضرت فرمودند: «به این علت که آن حضرت بسیار در برابر خدای متعال سجده میکرد.»
در روایت دیگری شبیه همین سؤال را از امام رضا علیه السلام پرسیدند و آن حضرت در جواب به کلامی از پدر بزرگوار خود، امام موسی بن جعفر علیه السلام، اشاره فرمودند که: «خدای عز و جل به این علت حضرت ابراهیم علیه السلام را خلیل و دوست خود برگزید که آن حضرت احدی غیر از حق تعالی را اراده نکرد و از کسی غیر از او درخواستی ننمود.»
جابر بن عبدالله انصاری هم روایتی از پیغمبر اکرم صلیالله علیه و آله نقل کرده و گفته که از آن حضرت شنیدم که میفرمودند: «خداوند متعال، جناب ابراهیم علیه السلام را خلیل خود نکرد مگر به خاطر اطعام کردن فقیران و مستمندان و اقامه نماز شب در هنگامی که مردم در خواب بودند.»
امام صادق علیه السلام در خصوص شأن و منزلت و شدت ایمان حضرت ابراهیم علیه السلام به خدای متعال فرمودند: «هنگامی که جناب ابراهیم علیه السلام را در آتش انداختند، جبرئیل علیه السلام آن حضرت را در فضا در حالی که به زمین میآمد، ملاقات کرد و عرضه داشت: ای ابراهیم! آیا حاجتی داری؟ حضرت فرمود: اما به تو حاجتی ندارم و حاجت من تنها به خدای تعالی است.»
این اندازه ایمان موجب شد که بر اساس تفاسیر قرآن کریم و احادیث، خدای تعالی به آتش دستور داد تا بر آن حضرت سرد و سالم باشد: «یا نارُ كُونِی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهِیمَ؛ ای آتش! بر ابراهیم سرد و سالم باش.» درنتیجه آتش چنان سرد شد که تا سه روز کسی نتوانست از آتش استفادهای کند و در این مدت هیچ آبی گرم نشد.
منابع:
- تفسیر المیزان؛ علامه محمدحسین طباطبایی
- تفسیر نمونه؛ آیتالله مکارم شیرازی
- علل الشرایع؛ ترجمه ذهنی تهرانی
- بحارالانوار؛ علامه مجلسی
انتهای پیام/